Theoretisch gezien lijkt polyamorie een geweldige relatievorm. Je mag uiting geven aan de verliefdheid die je voor een ander voelt. En er bestaat de mogelijkheid om in meerdere opzichten je karakter aan te vullen. Een polyamoureuze relatie is volgens de beoefenaars gebaseerd op waarden respect, gelijkheid, eerlijkheid, communicatie en onderhandelen. Als dit in balans is, is een polyamoreuze levenswijze volgens de beoefenaars het beste wat er bestaat.
In de praktijk blijkt een polyamoreuze relatie vaak toch een stuk lastiger. Een relatie met één persoon vergt al veel tijd, laat staan dat je meerdere relaties moet onderhouden. En dan kunnen er ook nog eens kinderen in het spel zijn, wat de situatie nog moeilijker maakt. Want hoe leg je het de kinderen uit? En wat zullen anderen er wel niet van denken?
Ook bestaat er natuurlijk de kans dat je partner absoluut niet voor openstaat voor polyamorie. Als daar geen overeenstemming over is, blijft er nog maar weinig over van de factoren gelijkheid en respect.
Ben je het op meeste vlakken met elkaar eens? Dan is het alsnog lastig om duidelijke afspraken te maken en je daar aan te houden. Bovendien komt de eerste relatie misschien op de eerste plaats te staan. Dan kan een tweede partner zich ondergewaardeerd of goedkoop voelen. Andersom kan je eigen partner vroeg of laat ook jaloerse gevoelens ondervinden. Jaloezie is dan ook één van de meest lastige zaken die bij polyamorie komt kijken.