De betrekkelijkheid van schoonheid

In landen als Nederland of Amerika staat slank zijn als schoonheidsideaal op nummer één. Vrouwen, maar ook mannen gaan soms zo ver dat ze zich uithongeren of levensgevaarlijke dieetpillen innemen. Maar in Mauritanië, een West-Afrikaans land, geldt een compleet tegenovergestelde norm. Vrouwen moeten daar juist dik zijn om in aanmerking te kunnen komen voor een man. Meisjes worden vanaf hun 6e jaar al volgestopt met vette kamelenmelk en couscous. Ook daar gaan sommige vrouwen tot het extreme om hun schoonheidsideaal te bereiken. Bijvoorbeeld door illegale verdikkingsmiddelen te gebruiken, die eigenlijk voor dieren zijn bedoeld. Striae en cellulitis maken een vrouw extra gewild. Een man mag in Mauritanië daarentegen geen gram te veel wegen.

De zonnebanken in Nederland draaien overuren in de winter, want een bleek gezicht wil niemand. Dan lijk je ziek en ongezond. In Japan wordt een bleek en egaal gezicht juist weer wél als de sleutel tot schoonheid beschouwd. Japanse vrouwen gebruiken zelfs crèmes die hun gezicht witter maken. Ook zijn de uitwerpselen van de nachtegaal een populair gezichtsverzorgingsproduct. Van deze vogelpoep maken ze poeder, dat gemengd kan worden met zeep. Dit mengsel zou de huid van vrouwen jonger laten lijken. Om een egale, rimpelloze huid te krijgen, voegen veel Japanners collageen toe aan hun voedsel. Er is nog niet wetenschappelijk bewezen dat collageenrijk voedsel werkt tegen rimpels, maar veel Japanse vrouwen zweren erbij.

In de meeste landen verbergen mensen liever dat ze operatief iets aan hun neus of borsten hebben laten doen. Maar Iran is hier een uitzondering op. Ondanks het conservatieve imago van het land, is Iran de metropool van neuscorrecties. Vrouwen moeten hun lichaam en haar bedekken, dus er ligt veel nadruk op hun gezicht. Er worden ongeveer 60.000 neuscorrecties per jaar uitgevoerd, voornamelijk bij vrouwen. En als een vrouw een neuscorrectie heeft gehad, dan komt ze daar trots voor uit. De operatie is zeer prijzig in Iran, de pleister wordt dan ook gezien als een statussymbool. Iraanse vrouwen laten de pleister soms wel twee jaar zitten. Er zijn zelfs vrouwen die een pleister dragen zonder dat ze een neuscorrectie hebben ondergaan.

Littekens worden in Nederland meestal beschouwd als oneffenheden die je zo goed mogelijk moet verbergen. Maar dat is één manier waarop je er naar kan kijken. Bij de Karo-stam in Ethiopië denken ze er anders over. Jonge meisjes laten vanaf hun jeugd sneden in hun buik zetten, zodat er littekens ontstaan. De littekens zijn een teken van schoonheid. Hun functie is om een man aan te trekken die de vrouw vreugde schenkt. Als een Karo-meisje haar laatste litteken heeft ontvangen, is ze klaar om te trouwen en kinderen te krijgen.

Rode lippen worden in Nederland beschouwd als een teken van sensualiteit. De meeste lippenstiften zijn daarom te vinden in de kleur rood en roze. Maar de Maori-stam in Nieuw Zeeland heeft de voorkeur voor een andere kleur lippen. Daar tatoeëren ze de lippen van een vrouw blauw. Een vrouw met volle, blauwe lippen wordt daar beschouwd als gewild en aantrekkelijk. Het tatoeëeren is daar een heilig ritueel. Ook de kin van een Maori-vrouw wordt op traditionele wijze in kunstige patronen blauw getatoeëerd.