Wat zijn de kenmerken van een sociale fobie?
Een sociale fobie kun je aan psychische en lichamelijke verschijnselen herkennen. Hieronder staan voorbeelden van deze verschijnselen.
Een aandoening is een verzamelnaam voor: symptomen, syndromen, klinische tekens, ziekten, handicaps en letsels
Psychische kenmerken sociale fobie
De belangrijkste psychische kenmerken zijn:
- Het belangrijkste psychische verschijnsel is angst. Je bent bang dat anderen op je letten, je raar vinden, je bekritiseren of je uitlachen. Maar je bent vooral bang voor je eigen reactie op aandacht: je staat met een mond vol tanden, je zegt iets ongepasts, je bloost etc. De angst is in feite niet reëel en dat beseft de patiënt ook wel, maar dat besef helpt niet om de angst te verdringen.
- Vermijding. Als je bang bent voor bepaalde situaties vermijd je deze om zo min mogelijk last te hebben van vervelende gevoelens. Het gevolg hiervan is echter dat de angst voor die situaties alleen maar groter wordt.
Lichamelijke kenmerken sociale fobie
Lichamelijke kenmerken waarvan je last kunt hebben bij een sociale fobie zijn heel uiteenlopend. Voorbeelden hiervan zijn:
- Hartkloppingen.
- Overmatig zweten.
- Koude rillingen.
- Duizeligheid, flauwvallen.
- Trillen.
- Benauwdheid.
- Vervelend gevoel in de borst.
- Droge mond.
- Stotteren.
- Misselijkheid, maagpijn, braken.
- Tintelingen of een doof gevoel in handen en/of voeten.
- Rood worden, blozen.
- Hoofdpijn.
- Geen controle hebben.
- Onrustigheid.
- Spiertrekkingen.
- Veranderende ademhaling.
- Een paniekaanval.
| Marjo: | |
| 'Bij mij is het begonnen toen ik een jaar of 18 was. Ik was begonnen aan een opleiding tot verzorgende en ging stage lopen in een verzorgingshuis. Het omgaan met de dementerende bewoners ging nog wel, maar tussen mijn collega's wist ik me geen raad. Ik durfde geen vragen te stellen uit angst dom gevonden te worden en tijdens de lunch kwam er geen woord over mijn lippen. Ik concentreerde me vooral op mijn koffiekopje; mijn handen gingen al trillen bij de gedachte dat ik zou kunnen knoeien. Toen herkende ik de verschijnselen nog niet en ik dacht dat het vanzelf wel over zou gaan. Maar dat gebeurde niet, het werd eigenlijk alleen maar erger¦' | |