Marijke (50 jaar) heeft baarmoederhalskanker gehad. Dit was een moeilijke periode en zelfs na de genezing ondervindt ze nog veel problemen van haar voormalige ziekte.
Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.
Verhaal door Marijke (50)
Marijke (50 jaar) heeft baarmoederhalskanker gehad. Dit was een moeilijke periode en zelfs na de genezing ondervindt ze nog veel problemen van haar voormalige ziekte.
"in mei 2008 maakte ik een afspraak bij de huisarts omdat ik de laatste tijd zo moe was. Bij het maken van de afspraak schoot me opeens weer te binnen dat ik begin dat jaar een paar keer gevloeid heb. Dus nu ik toch naar de dokter moest, wilde ik meteen maar even vragen of het misschien zinvol is om een uitstrijkje te laten maken. Mijn laatste uitstrijkje was 3,5 jaar geleden en toen was er helemaal niets aan de hand, dus ik maakte me verder geen zorgen."
Ik weet nu sinds 2 weken dat ik baarmoederhalskanker heb. Vrijdag moet ik voor petscan , om te zien of er uitzaaiingen zijn, ik ben verschrikkelijk bang
In 2001 ben ik behandeld voor baarmoederhalskanker. Mijn toenmalige huisarts heeft mij maanden door laten lopen met een cervix. Karma heeft zich tegen hem gekeerd, het bestaat! Ik heb nog iedere dag last van de behandelingen, ik kan maar beperkt naar buiten gaan. Ik heb 3x per week 8 weken lang iedere dag 2 uur in een zuurstoftank gezeten voor mijn darmen. Ik had geen grip op mijn ontlasting meer doordat alles verbrand is van binnen.
Mijn buik blijft een zwakke plek... seksualiteit is er voor mij niet... mijn huwelijk is stukgelopen daardoor. En nog te besparen wat ik daarna heb meegemaakt. Het is nu 2019 en heb nog last van de gevolgen.
Dag,
Wat verschrikkelijk wat je allemaal hebt meegemaakt.
En respect voor de manier waarop je ermee bent omgegaan.
Ik heb zelf te horen gekregen dat ik ook baarmoederhalskanker heb.
Ik voel me zo leeg van binnen en weet niet wat ik doen moet.
Ik probeer sterk te zijn. Het valt niet mee.
Ben 37 jaar. Na twee jaar veel bloedverlies, continu door van de ene arts naar de andere waarbij ik steeds hetzelfde te horen kreeg: bloeduitslagen zijn ok, uitstrijkje in orde, uw hormonen zijn gewoon niet stabiel, slik de pil. Uiteindelijk had ik eindelijk een assistent van een prof die het zag en het ook niet ok vond. Doordat zij zelfs, nadat bij onderzoek met cameraatje niets te vinden was, naar de oncoloog ging met mijn verhaal, werd na nog geen week operatief een stukje van mijn hals weg gehaald. Uitslag: het stukje was volledig kanker!
Na scans en NMR en andere onderzoeken. Tumor 7 cm, drie klieren aangetast. Alles direct weg halen was niet mogelijk door de grote en de ligging van de tumor. Begon ik aan chemo en bestralingen, samen 5 weken aan één stuk door.
Tumor is mooi gekrompen en één klier ook. Nu is het wachten tot april voor mijn operatie. Velen zien me nu als genezen en zien de operatie als bijzaak. Ik ben zelfstandig en heb vier kinderen. Ik heb ondanks mijn zware behandeling en geluk met hulp van vriend en oudste zoon toch ook kunnen blijven werken, omdat het niet anders kon. Ook nu, ik heb last van oververmoeidheid en ondanks dat ik tot nu toe heel sterk ben geweest een mentale klap. Angst voor wat nog komen zal. Wat gaat het zijn na de operatie, wat met mijn benen, mijn darmen, blaas, menopauze? Ik zal nooit meer mijn oude ik kunnen zijn en dat maakt me ongelofelijk verdrietig. Ik kan het nu nog niet aanvaarden. Begin vaak te wenen als mensen mij vragen hoe het is. Dat ik er goed uitzie en ik dat niet zie in de spiegel. Ik zie iemand die ik niet wil zijn. Ik wil weer dom kunnen doen en spelen met de kinderen, lekker eten maken, gaan wandelen, zwemmen en dan nog niet moe zijn voor mijn werk. Dat was ik. Nu moet ik mijn beetje energie sparen om een deel van mijn werk te doen en dan de rest liggend met mijn kinderen door te brengen.
Ik heb het ook gehad 16 jaar geleden, maar heb nog last van de darmen en maag. Alles is verbrand, intiem gaat niet meer, wat ik wel erg vind.
Mijn vrouw is nu twee jaar haar baarmoeder kwijt en gisteren krijg ze bruinverlies. Wie weet wat meer daarover?
Ook ik heb die operatie gehad, maar er zijn lymfen uit m'n liezen gehaald. Ik heb 23 uitwendige en twee inwendige bestralingen gehad. Het schijnt nu allemaal "schoon" te zijn. De operatie was 22 febr 2016 en de laatste bestraling 29 april. Ik ben er best goed doorheen gerold, maar nu heb ik last van een lymfe oedeem been. M'n been is van boven tot onder ingezwachteld en ik heb twee keer per week fysio. Ik moet er ook mee slapen, erg lastig. Uiteindelijk wordt het een steunkous. Ik moet gaan leren dat ik mijn dagelijkse dingen moet doseren en dat dat blijvend is. Dat zal wat gaan worden in m'n werk. Ik werk zes uur per dag in de schoonmaak, zwaar werk. Ik was altijd een zeer bezige bij en hoop dat toch weer te kunnen worden.
Voor de rest voel ik mij goed, maar mijn menstruatie blijft wat langer uit. Ik ben 38 en slik al jaren geen hormonen meer. Toch twijfel ik of het nodig is om mij verder te laten onderzoeken. Jullie zijn moedige vrouwen, ik zie op tegen al die onderzoeken.
Ik ben net van mijn bestralingen af en begin nu al een oedeembeen te kweken. Donderdag heb ik weer een scan en vrijdag krijg ik de uitslag en zal ik de therapie gaan regelen. Mijn benen en bekken doen zeer. Ik heb fysiek een zwaar beroep en hoop dat weer te kunnen gaan oppakken, maar voorlopig heb ik vaginale hormoontabletten gekregen en moet ik over een paar weken met pallottes gaan beginnen. Het is zeker niet niks allemaal.
Hallo. Mijn naam is Barbara en ben 61 jaar. Een paar maanden terug heb ik een uitstrijkje via het bevolkingsonderzoek laten doen bij de huisarts. Uitslag was Pap 3a . Ik werd doorverwezen naar de gynaecoloog. Het eerste onderzoek was een curettage van de baarmoederhals. Daar was niks afwijkend op te zien. Toen kreeg ik een hysterscopie, wat erg veel pijn deed. Weer niks op te zien. Een half jaar verder werd weer een uitstrijkje gemaakt en kwam er Pap 5 uit. Dat was schrikken! Ik kreeg al het advies om over 2 dagen een colposcopie te maken. Weer geen afwijkingen. 3 weken later kreeg ik onder algehele narcose een conisatie. Weer niks te zien. Gynaecoloog en patholoog maken zich erg ongerust. Gisteren bij de gynaecoloog geweest voor een vaginaal onderzoek en een CT-scan. Dinsdag krijg ik de uitslag. Advies van de gynaecoloog is het verwijderen van de baarmoeder en eierstokken. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb Pap 5 en ze vinden niks. Heeft iemand hier ervaring mee? Graag jullie mening.