Pijn

Pijn is een onplezierig waarschuwingssignaal van het lichaam bij een te sterke prikkeling. Er zijn verschillende typen pijn en pijn kan een symptoom zijn van verschillende aandoeningen.

Bij lichamelijke pijn komen stoffen vrij (zoals prostaglandines) die de pijnreceptoren van de pijnzenuwen prikkelen. Wanneer een pijnzenuw wordt geprikkeld gaat een signaal naar het ruggenmerg en vervolgens naar de hersenen. In de hersenen vindt de bewustwording van de pijn plaats.

Pijn kan door verschillende soorten lichamelijke prikkels worden opgewekt, zoals hitte of kou, verwonding of beschadiging van weefsels. Er bestaan verschillende soorten lichamelijke (somatische) weefselpijn (nociceptieve pijn), zoals:

• Hoofdpijn.
• Rugpijn.
• Buikpijn.
• Oorpijn.
• Spierpijn.
• Pijn bij verwonding.
• Krampen.
• Pijn bij ontsteking.

Pijn kan ook worden veroorzaakt door druk of schade aan het zenuwstelsel. Dit noem je zenuwpijn (neuropathische pijn). Dit kan onder andere worden veroorzaakt door:

• Gordelroos. 
• Rughernia.
• Schadelijke stoffen, zoals alcohol en chemotherapie. 
• Multiple sclerose.
• Diabetes mellitus.

Een combinatie van weefsel- en zenuwpijn kan ook voorkomen. Dit noem je gemengde pijn. Pijn kan hiernaast een psychische oorzaak hebben. Deze pijn kan zowel lichamelijk als geestelijk gevoeld worden. 

Er wordt vaak onderscheid gemaakt tussen pijn van korte duur (acute pijn) bij verwondingen, pijn van lange duur (chronische pijn) waarmee een patiënt leert leven (bijvoorbeeld bij reuma) en pijn bij dodelijke ziekten zoals kanker.

Pijn is een onaangenaam tot ondraaglijk gevoel. Het kan zeurend of stekend zijn en plaatselijk of in je hele lichaam voorkomen. Weefselpijn verdwijnt meestal als de verwonding of ontsteking is verholpen. Zenuwpijn geeft chronische pijn, die vaak wordt beschreven als een brandend, stekend, kriebelend, koud of doof gevoel. Aanraken kan de pijn verhevigen. De pijn is niet altijd op dezelfde plaats. Pijn wordt door iedereen anders ervaren en is een zeer subjectief verschijnsel.