Wanneer je symptomen ervaart die op een hartritmestoornis kunnen wijzen, gaat een arts vrijwel altijd over tot onderzoek. Ook wanneer afwijkingen in het hartritme niet langer dan dertig seconden aanhouden, is het belangrijk om de oorzaak te achterhalen. De behandeling verschilt namelijk sterk per stoornis. Het stellen van een specifieke diagnose kan door middel van verschillende onderzoeken.
Elektrocardiografie (ECG)
Bij een hartfilmpje worden de elektrische signalen van je hart gemeten. Een ECG geeft informatie over verschillende eigenschappen van het hart, waaronder:
- Of het hartritme normaal verloopt.
- Of je hart een verdikte wand heeft.
- Of je op dat moment een hartinfarct doormaakt of er eerder een hebt gehad.
- Of je hart op dat moment voldoende zuurstof krijgt.
Een ECG is een momentopname die, inclusief voorbereiding, niet langer duurt dan tien minuten. Omdat veel hartritmestoornissen maar af en toe optreden, kan een ECG soms niet direct een aandoening uitwijzen. In dat geval is een uitgebreider onderzoek nodig.
Holteronderzoek
Tijdens een Holteronderzoek wordt je hartritme langer gemeten, namelijk tussen de 24 en 72 uur. Je hoeft ondertussen niet in het ziekenhuis te zijn. In het ziekenhuis worden plakkers op je borst bevestigd die je hartritme registreren via een klein kastje dat je bij je draagt. Ondertussen houd je in een dagboek bij wat je op welk moment aan het doen bent, zodat de arts na afloop van het onderzoek ook weet onder welke omstandigheden een eventuele afwijking in het hartritme plaatsvond. Je kunt tijdens een Holteronderzoek niet douchen, in bad gaan of zwemmen.
Eventrecorder
Net als een Holteronderzoek kan een onderzoek met een eventrecorder duidelijkheid bieden wanneer klachten af en toe optreden. De eventrecorder is een klein kastje op je borstkas. Wanneer je last krijgt van klachten, druk je op een knop op het kastje. De eventrecorder zal dan een opname maken van het hartritme. Ondertussen schrijf je in een dagboek wat je aan het doen was en wat je voelde toen je op de knop drukte.
Implanteerbare hartritmemonitor
Komen je klachten maar sporadisch voor, maar keren ze wel steeds terug? Wanneer ook tijdens het Holteronderzoek geen afwijkingen plaats vonden, kan het nodig zijn om het hartritme gedurende lange tijd te meten. Dit kan door middel van een implanteerbare hartritmemonitor, die net onder de huid van je borst wordt geïmplanteerd en daar indien nodig enkele jaren kan blijven zitten.
Over deze onderzoeksmethoden lees je meer in het dossier Hartslag meten bij hartritmestoornissen.