Sick-sinus syndroom

Het sick-sinus syndroom is een aandoening van het hart, waarbij de sinusknoop niet goed meer werkt. De sinusknoop is een groep cellen in de rechterboezem van het hart, die zorgt dat het hart via elektrische prikkels geactiveerd wordt, ongeveer zeventig keer per minuut. De sinusknoop zorgt dus voor het hartritme en wordt ook wel de natuurlijke pacemaker genoemd. Bij het sick-sinus syndroom doet de sinusknoop dit niet goed meer en ontstaan er hartritmestoornissen. De aandoening komt voornamelijk voor bij ouderen en wordt ook wel een impulsstoornis, zieke sinusknoop of sinusknoopdisfunctie genoemd.

De oorzaak van het sick-sinus syndroom is een sinusknoop die niet goed werkt. Dit kan veroorzaakt worden door:

• Bepaalde medicijnen
• Ouderdom
• Traag werkende schildklier (hypothyreoïdie)
• Beschadiging door een hartoperatie
• Beschadiging van de kransslagaders
• Niet goed werkende hartspier
• Erfelijkheid (zelden)

Daarnaast komt het ook voor dat er geen oorzaak gevonden kan worden voor het sick-sinus syndroom.

Bij het sick-sinus syndroom klopt het hart te langzaam (bradycardie) of klopt het afwisselend te snel en te langzaam (brady tachy syndroom). Vaak past het hart zich niet goed aan; je hartslag gaat bijvoorbeeld niet omhoog als je sport. Door deze afwijkende hartslag kun je verschillende symptomen krijgen, maar dit hoeft niet.

De klachten bij een trage hartslag kunnen bijvoorbeeld zijn:

• Zwakte
• Duizeligheid
• Algeheel onprettig gevoel
• Vermoeidheid
• (Bijna) flauwvallen
• Pijn op de borst
• Verwardheid of geheugenproblemen
• Ademnood

Bij een snelle hartslag kun je deze symptomen krijgen:

• Hartkloppingen
• Hartbonzen
• Snelle pols
• Opvliegers

Voor de diagnose van het sick-sinus syndroom maakt de arts vaak eerst een ECG. Hiermee kan hij het hartritme bekijken. Daarnaast kan hij nog verschillende andere onderzoeken doen, zoals:

• Holteronderzoek: hierbij wordt het hartritme voor langere tijd gemeten.
• Elektrofysiologisch onderzoek: dit is een uitgebreider onderzoek naar het ritme van het hart.
• Echocardiografie: hierbij wordt het hart bekeken met een echo.
• Inspanningstest: hierbij moet je bijvoorbeeld fietsen om te zien hoe je hart reageert op sport.
• Bloedonderzoek: hierbij worden verschillende stofjes in het bloed gemeten om te kijken of er afwijkingen zijn.
• Hartkatheterisatie: bij dit onderzoek wordt er met een katheter via de lies of pols naar de kransslagaders gekeken.