Twee jaar terug stond Mieke (45 jaar) nog op de latten en maakte bergwandelingen. Een aantal maanden later had ze het gevoel dat ze 'hoogbejaard was' en de conditie van een 80-jarige had. Diagnose: hartfalen.
Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.
Verhaal door Mieke (45)
Twee jaar terug stond Mieke (45 jaar) nog op de latten en maakte bergwandelingen. Een aantal maanden later had ze het gevoel dat ze 'hoogbejaard was' en de conditie van een 80-jarige had. Diagnose: hartfalen.
Hallo ik ben helaas ook getroffen door hartfalen en loop sinds september rond met een steunhart. Het zet je leven op zijn kop maar er valt gelukkig mee te leven. Het gaat zo goed dat ik af gezien heb van transplantatie en hoop op verdere technieken. Zijn er meer mensen met een steunhart? Dan kunnen we ervaringen uitwisselen, groet Bert.
Jeetje, wat herkenbaar. Het zou mijn verhaal kunnen zijn. Bij mij is de diagnose hartfalen gekomen door een zwaar hartinfarct, een half jaar geleden. Onlangs is bij mij een ICD kastje geplaatst, door een lage pompfunctie. Is dit ook herkenbaar voor jou? En hoe laag is je pompfunctie als ik vragen mag.
Ik ben trouwens 53. Ik moet het ook accepteren, zover ben ik nog niet. Al wel een eind op weg. Ook met revalideren, wil graag mijn conditie op pijl houden. Als ik dan lees hoe het jou nu vergaat daarmee, dan heb ik iets meer vertrouwen daarin.
Beste Mieke,
Je verhaal is zo herkenbaar, ik ben zelf begonnen met in jan dit jaar met de griep. Daarna vaat falen verstoppingen. Diversen operaties gehad en tijdelijk rustig aan doen, gelukkig allemaal onderkant van het hart o.a. door de trage pomp functie loopt het allemaal niet meer zo hard.En ben dus gevoelig voor verstoppingen
Niet wetende dat ondertussen de Mexicaanse griep mijn hart gesloopt had, Functie verlies van 30%.
Zat veel en gaf de wonden die ik had de schuld.
Maar door het leven om te gooien, ben ik terug naar 45% ongeveer. Elke dag wandelen minimaal 30 minuten en soms langer. Hartrevalidatie- 2 x per week, wat ook goed is. Waar ik thuis begrip heb, maar het soms even vergeten wordt.
Stuit ik op mijn werk op veel onbegrip, snappen niet dat je soms even niet meer kan. Waar ik indien nodig 15 uur werkte, ben ik al blij dat ik het drie uur achtereen vol hou.
Wat ze niet zien is de prijs die je er voor betaalt, thuis komen en verplicht naar bed, geen keus. Zelf heb ik daar de meeste moeite mee. Niet alles maar zo zelf meer kunnen. Klussen altijd hulp nodig, veel slaap nodig.
Pillen waar je suf, duf en traag van wordt. Vocht beperking kan ik goed mee leven. Maar zout is erger maar hopelijk gaat dat wennen. Ben nog maar 49.
En wat ook een plekje moet krijgen, is je levens verwachting een heel stuk omlaag gaat.
Drie verschillende cardiologen gehad en allemaal de zelfde uitslag. Hartfalen oorzaak onbekend (griep een redelijke optie) en dat je leven wat korter is, de eerste melde doodleuk 65% gaat het eerste jaar dood * slik *
De rest vaak niet langer dan vijf jaar.
De andere twee waren nuchter. Geen mens is gelijk.En als je je aan de nieuwe leefregels houd zal je geen 100 worden, maar kan je nog heel lang je vrienden blijven pesten met je aanwezigheid.
En voor iedereen hier, sterkte. Beweeg, eet gezond en geniet.
Al is het nog zo donker geniet van het geen wat je nog hebt.
Precies mijn verhaal, met dit verschil dat de dokter niet zag dat het hartfalen was. Heeft weken geduurd voordat ze er achter kwamen.
Ik herken heel veel symptomen in dit verhaal. Ik heb HCM , dat is een verdikte hartspier en mijn hart pompt dus ook veel minder bloed rond en daardoor heb ik ook een ICD geïmplanteerd gekregen om te voorkomen dat ik dood kan neervallen bij een veel te hoge hartslag ritmestoring, daardoor heb ik ook die boven beschreven vermoeidheidsverschijnselen en het gevoel van een veel ouder iemand te zijn. Dit is de laatste jaren wel heel snel gegaan. Dit valt mij toch regelmatig wel zeer zwaar om hier goed mee om te gaan en naar je lichaam te luisteren en netals A. Schippers dingen goed van te voren goed in te plannen wat je gaat doen en wat je lichamelijke consequenties kunnen zijn. Kortom er komt heel veel kijken als je hart het langzamerhand niet meer helemaal goed doet. Dan moet je opeens heel wat dingen laten van wat vroeger heel normaal was en maak je opeens een leeftijd gevoel sprong vooruit.
Ik ben Hans, 56 jaar. Ik zit altwee2 jaar met een zware depressie die nu met Parnate behandeld wordt. Twee maanden geleden merkte ik dat ik lucht tekort kwam, vooral met bukken, dit is er langzaam ingeslopen. Ik heb 's avonds al jaren last van dikke enkels en af en toe handen. Ze hebben onderzoek gedaan met een bloedtest, blaastest (door de huisarts) en een foto van de longen. Op de uitslagen was alles goed. Ik heb twee puffers gekregen, twee keer formotor 12 mg. Die mag ik nu opvoeren tot twee keer 12gr, tot maandag de huisdokter terug is neem ik salbutamol vier keer twee inhalaties per dag. Ik merk er niet veel van, de klachten zijn nog altijd aanwezig. Ik ben direct gestopt met roken, zo erg ervoer ik het. Ik begrijp dat hier ook een stuk depressie mee kan lopen. Ik vind het zo raar dat ik twee weken van tevoren de hele tuin opgeruimd heb, achteraf met veel moeite, maar ik dacht, ach, dat dan altijd wel een keer. Bukkend werken gaat niet niet, ik word dan dool, mijn hart begint te kloppen en ik heb vijf minuten nodig om bij te komen. Heeft iemand dit ook zo ervaren en eventueel een oplossing gevonden? Als dit niet beter wordt moet ik met mijn hobby's ophouden: duiven en kippen. Ik heb al een grote ventilator op het dak laten zetten, maar dit helpt mee niet aan extra lucht bij het schoonhouden van de hokken.
Bij mij werkt de hartspier nog voor 25% en heb een biventiculaire icd gekregen. Nu gaat fietsen heel goed,(met een electrische fiets)maar ik heb een probleem met de trap. Nu vraag ik me af of ik de trap zoveel mogelijk moet vermijden of dat het qua beweging toch wel goed is om hem op te gaan?
Bij mijn vader is onlangs ernstig hartfalen geconstateerd en het verhaal over het niet in bed kunnen liggen klinkt heel erg bekend in de oren. De afgelopen weken slaapt hij in een stoel met de benen naar beneden. Anders drukt het teveel op zijn long en hart. Kan iemand mij vertellen of er ook een bed bestaat waarin je een zittende houding kan aannemen? Hij kan de komende jaren natuurlijk niet in een stoel blijven slapen.
beste mieke,
Als je het prettig vindt om met lotgenoten te praten over je aandoening en informatie wilt inwinnen over hartfalen/ cardiomyopathie, neem dan contact op met Hartezorg,ver. van hartpatiÃÆënten te Bilthoven.
Ook ik heb hartfalen gehad in maart 2005,ik was toen 48 jaar en kreeg tijdens het winkelen pijn op de borst en direct in een ambulance naar het ziekenhuis,ik ben bekend met een longembolie en was daar dus ook bang voor.Geen embolie dit keer maar hartfalen.Dit alles werd duidelijk na vele onderzoeken etc.De hartspier werkte bijna niet meer.Dit kon komen door een virus maar wat het geweest is weten ze tot nu toe nog niet ,ook kan het Tako tsubo zijn dit is iets nieuws wat in o.a in Amerika is uitgezocht ?dit komt zelden voor en het meest bij vrouwen?ik had vooraf een heftige discussie met iemand en het kan met een emotie te maken hebben.Maar goed ik ben erg ziek geweest inmiddels is de hartspier weer helemaal in orde,wel krijg ik coversyl voor de bloeddruk.
Ik heb en had geen te hogebloedruk,ik rook en drink niet ,leef voor mijn gevoel gezond en heb geen overgewicht en krijg ook genoeg lichaamsbeweging.De oude ben ik niet,maar ik doe alles op en in mijn eigen tempo en dat gaat prima.
De verhalen zijn erg herkenbaar en ook de"nawerking"van hartfalen.
Ik wens iedereen sterkte en beterschap.
Vriendelijke groet
Greetje