"Pas in die tijd zijn ook mijn eetstoornissen begonnen. Ik was erg ongelukkig met mezelf. Ik zie er graag goed verzorgd uit, en mensen vinden ook dat ik er mooi uitzie. Ik kon het dan ook niet uitstaan dat ik wat zwaarder was dan ik zou willen. Daar baalde ik op gegeven moment zo erg van dat ik het net zo rigoureus aan wilde pakken als ik met andere dingen ook deed. Ik ging lijnen en bleef lijnen. Ik probeerde weinig te eten, en niet zozeer gezonde dingen. Ik snoepte nog wel tussendoor, maar stak nadien zo snel mogelijk de vinger in mijn keel."
"Het feit dat ik nog wel snoepte doet me verschillen van echte anorexiapatiënten die dat absoluut niet doen. Ik ben er ook nooit zo uitgemergeld uit gaan zien als meisjes met anorexia. Ik werd gewoon weer mooi slank, precies zoals de bedoeling was. Daarnaast had ik af en toe ontzettende vreetbuien, waarna ik ook weer snel de boel uitkotste."
"Veel meisjes in de inrichting hadden eetproblemen zoals ik: of uithongeren, of vreetbuien, of beide. In die zin steek je elkaar misschien ook wel aan. Maar het was iets waar ik echt goed in was. Ik wilde er goed uitzien en ik bleek de discipline op te kunnen brengen om goed strak te lijnen en dat voelde goed aan. Ik had geen geld meer, geen drugs, geen relatie en geen vrijheid. Ik moest me toch ergens aan vast kunnen grijpen om me hier doorheen te kunnen slaan."