Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Door mijn borderline ontwikkelde ik een eetstoornis"

Verhaal door Babette (24)

Een borderlinepersoonlijkheidsstoornis is een complexe psychische aandoening. Het gaat vaak gepaard met andere problemen zoals eetstoornissen. Babette (24 jaar)  is voor haar borderline ruim een jaar opgenomen geweest in een psychiatrische inrichting. Nadien heeft ze geen psychiatrische begeleiding meer gevonden, maar het blijkt bijzonder goed te gaan en ze heeft haar leven op orde. 

Jeugd 

"Mijn borderlinestoornis heeft diepgewortelde oorzaken, die terug te voeren zijn tot mijn vroegste jeugd. Voor mij betekent het - net als voor veel andere borderliners - dat ik altijd moeite had om richting te vinden in mijn leven. Heel kort was ik vreselijk enthousiast ergens over en een paar maanden later was dat weg. Banen en relaties hielden nooit heel lang stand. Ik raakte aan de drugs om de spookbeelden en hallucinaties weg te houden uit mijn hoofd. Ik wilde me laten opnemen in een inrichting maar dat lukte niet omdat ik daarvoor clean moest zijn. Regels zijn regels. Maar zonder medicijnen kwamen die hallucinaties terug en daar was ik vreselijk bang voor. Eindelijk vond ik een psychiater die inzag dat ik medicijnen nodig had en toen kon ik worden opgenomen om af te kicken. Daarna kon ik worden behandeld voor mijn borderline. Ik leek misschien sociaal onaangepast, maar niemand had in de gaten dat ik een psychische stoornis had. Mijn ouders kwamen pas achter mijn problemen zodra ik meldde dat ik naar een inrichting ging."

"Mijn borderlinestoornis heeft diepgewortelde oorzaken, die terug te voeren zijn tot mijn vroegste jeugd. Voor mij betekent het - net als voor veel andere borderliners - dat ik altijd moeite had om richting te vinden in mijn leven. Heel kort was ik vreselijk enthousiast ergens over en een paar maanden later was dat weg. Banen en relaties hielden nooit heel lang stand. Ik raakte aan de drugs om de spookbeelden en hallucinaties weg te houden uit mijn hoofd. Ik wilde me laten opnemen in een inrichting maar dat lukte niet omdat ik daarvoor clean moest zijn. Regels zijn regels. Maar zonder medicijnen kwamen die hallucinaties terug en daar was ik vreselijk bang voor. Eindelijk vond ik een psychiater die inzag dat ik medicijnen nodig had en toen kon ik worden opgenomen om af te kicken. Daarna kon ik worden behandeld voor mijn borderline. Ik leek misschien sociaal onaangepast, maar niemand had in de gaten dat ik een psychische stoornis had. Mijn ouders kwamen pas achter mijn problemen zodra ik meldde dat ik naar een inrichting ging."

Eetstoornis in kliniek 

"Pas in die tijd zijn ook mijn eetstoornissen begonnen. Ik was erg ongelukkig met mezelf. Ik zie er graag goed verzorgd uit, en mensen vinden ook dat ik er mooi uitzie. Ik kon het dan ook niet uitstaan dat ik wat zwaarder was dan ik zou willen. Daar baalde ik op gegeven moment zo erg van dat ik het net zo rigoureus aan wilde pakken als ik met andere dingen ook deed. Ik ging lijnen en bleef lijnen. Ik probeerde weinig te eten, en niet zozeer gezonde dingen. Ik snoepte nog wel tussendoor, maar stak nadien zo snel mogelijk de vinger in mijn keel."

"Het feit dat ik nog wel snoepte doet me verschillen van echte anorexiapatiënten die dat absoluut niet doen. Ik ben er ook nooit zo uitgemergeld uit gaan zien als meisjes met anorexia. Ik werd gewoon weer mooi slank, precies zoals de bedoeling was. Daarnaast had ik af en toe ontzettende vreetbuien, waarna ik ook weer snel de boel uitkotste."

"Veel meisjes in de inrichting hadden eetproblemen zoals ik: of uithongeren, of vreetbuien, of beide. In die zin steek je elkaar misschien ook wel aan. Maar het was iets waar ik echt goed in was. Ik wilde er goed uitzien en ik bleek de discipline op te kunnen brengen om goed strak te lijnen en dat voelde goed aan. Ik had geen geld meer, geen drugs, geen relatie en geen vrijheid. Ik moest me toch ergens aan vast kunnen grijpen om me hier doorheen te kunnen slaan."

"Pas in die tijd zijn ook mijn eetstoornissen begonnen. Ik was erg ongelukkig met mezelf. Ik zie er graag goed verzorgd uit, en mensen vinden ook dat ik er mooi uitzie. Ik kon het dan ook niet uitstaan dat ik wat zwaarder was dan ik zou willen. Daar baalde ik op gegeven moment zo erg van dat ik het net zo rigoureus aan wilde pakken als ik met andere dingen ook deed. Ik ging lijnen en bleef lijnen. Ik probeerde weinig te eten, en niet zozeer gezonde dingen. Ik snoepte nog wel tussendoor, maar stak nadien zo snel mogelijk de vinger in mijn keel."

"Het feit dat ik nog wel snoepte doet me verschillen van echte anorexiapatiënten die dat absoluut niet doen. Ik ben er ook nooit zo uitgemergeld uit gaan zien als meisjes met anorexia. Ik werd gewoon weer mooi slank, precies zoals de bedoeling was. Daarnaast had ik af en toe ontzettende vreetbuien, waarna ik ook weer snel de boel uitkotste."

"Veel meisjes in de inrichting hadden eetproblemen zoals ik: of uithongeren, of vreetbuien, of beide. In die zin steek je elkaar misschien ook wel aan. Maar het was iets waar ik echt goed in was. Ik wilde er goed uitzien en ik bleek de discipline op te kunnen brengen om goed strak te lijnen en dat voelde goed aan. Ik had geen geld meer, geen drugs, geen relatie en geen vrijheid. Ik moest me toch ergens aan vast kunnen grijpen om me hier doorheen te kunnen slaan."

Eetstoornis overwonnen 

"Op gegeven moment had ik weer rust in mijn hoofd, ik begon weer normaal te eten en vond het tijd om op te stappen. Ik viel toen in een gat, zonder psychiatrische begeleiding, maar inmiddels gaat het heel goed. Ik heb een eigen huis, en mijn vriend en ik zijn al twee jaar samen. Mijn eetstoornis is helemaal weg. Ik maak me gewoon druk als ik weer een buikje krijg, en dan probeer ik wat minder te snoepen en meer te sporten. Maar ik roep niet zoals die vriendinnen van mij dat ik een eetprobleem heb als ik weer eens zwicht en toch een pak koekjes leeg eet. Ik wil het ze niet uitleggen, maar ik wil wel zeggen tegen dat soort meisjes: zeur niet zo. Je bent gezond en ziet er prima uit. Als je echt een probleem had, zou je wel anders piepen."

"Op gegeven moment had ik weer rust in mijn hoofd, ik begon weer normaal te eten en vond het tijd om op te stappen. Ik viel toen in een gat, zonder psychiatrische begeleiding, maar inmiddels gaat het heel goed. Ik heb een eigen huis, en mijn vriend en ik zijn al twee jaar samen. Mijn eetstoornis is helemaal weg. Ik maak me gewoon druk als ik weer een buikje krijg, en dan probeer ik wat minder te snoepen en meer te sporten. Maar ik roep niet zoals die vriendinnen van mij dat ik een eetprobleem heb als ik weer eens zwicht en toch een pak koekjes leeg eet. Ik wil het ze niet uitleggen, maar ik wil wel zeggen tegen dat soort meisjes: zeur niet zo. Je bent gezond en ziet er prima uit. Als je echt een probleem had, zou je wel anders piepen."

Terug naar het begin

Reacties

  • Babs

    11 oktober 2016 19:50

    Hoi allemaal,

    Ik ben 37 en heb borderline, ik ben altijd een heel dikkertje geweest tot vijf jaar geleden. Toen heb ik mijn typische zwart-wit knop om kunnen draaien en ben ik dertig kilo afgevallen. Dat zal dan het enige voordeel van mijn karakter geweest zijn. Nu ben ik wel ziekelijk bezig met wat ik eet. Als ik nog maar denk aan aankomen word ik al depressief. Voor de rest blij dat ik het heb gekund, maar inderdaad, die eetstoornis is erg.

    Ik heb nog steeds dat als ik me dan eens laat gaan die vreetbuien er zwaar over gaan. Eten tot ik overgeef... Ik hoopte dat mijn complexen zouden verdwijnen nu ik niet meer dik ben, maar ik voel me nog steeds die onzekere vrouw die al haar partners wegjaagt door ziekelijke jaloezie. Ik haat mezelf als ik weer zo doe. Een relatie is een hel voor mij want ik kan er niet van genieten. Ja toch wel, tot ik echt samen ben en de verliefdheid minder is en dan komt de achterdocht en jaloezie en stress om tv te kijken. Ik vraag altijd, "gaan we een documentaire zien of zo?", dan ben ik zeker dat er geen blote vrouwen gaan volgen...

    Pffff erg hé? Groetjes.

    • Bianca

      28 januari 2015 16:44

      Wat goed zeg. Ik begrijp precies waar je over praat. Het enige wat ik altijd vrij redelijk onder controle heb is mijn uiterlijk. Voor de rest heb ik vrij obsessief gedrag naar meerdere dingen. Ben nu in behandeling, goed om te horen dat het goed gaat met jou.

      • ce

        26 januari 2014 04:29

        Ik vind het jammer voor je dat je dit zo hebt moeten ervaren. Heb je ook iets gevolgd als : omgaan met borderline? (dat is een cursus speciaal gericht op naasten van mensen met een borderlinestoornis).

        Helaas ben ik zelf ook (o.a.) met dit etiketje gediagnosticeerd. Borderline komt nooit alleen... en ik denk dat iemands karakter ook een enorme invloed heeft op hoe borderline zich bij iemand uit! Ik vind het ergens wel jammer dat het woord "borderline" vaak met de extreme variant word gekoppeld. Er zijn geloof ik meer dan 200 variaties, maar veel mensen weten dat niet eens!
        Het is verdeeld in 2 hoofdgroepen extravert en introvert. (en ik vermoed dat je ex tot de extremere extraverte groep behoorde...) anders zie ik namelijk niet in, waarom je niet met iemand die borderline heeft een relatie kunt aangaan.

        Omdat er nog zo'n taboe op deze diagnose ligt, en vooral de extremen op gebied van (heftige/wisselende?)relatie naar buiten komt. Maar ook extreme jaloezie.
        Mede doordat eigenlijk altijd de extreme vorm word benoemd, bedenk ik me vaak wel tig keer om mijn diagnose(s) te benoemen.
        Ik weet van mijzelf dat ik juist TE introvert ben, dus ook op gebied van relaties etc. Wat er weer voor zorgt dat dat juist voor mij als persoon problemen oplevert. ( te verlegen etc. waardoor ik niet veel vrienden heb). ruzie ? nee, ik ben eerder bang een ander pijn te doen, dan ruzie te maken !

        en vaak word toch wel dat soort negatieve symptomen in de media gebracht... helaas.

        Ik schrijf je dit eigenlijk alleen maar om je te laten zien, dat het wel degelijk ook anders kan met iemand die zogenoemd (symptomen van borderline/ borderline persoonlijkheidsstoornis)heeft. bij mij is het vooral de (faal)angst die de overhand heeft en mijn zelfvertrouwen die me de das om doet.

        • ronald

          25 oktober 2013 20:06

          Mijn ex-vriendin heeft borderline en gaat hiervoor naar een kliniek in Amersfoort. Ik heb de hele relatie als een achtbaan ervaren en weet nu dat je enorm goed op jezelf moet letten. Ik vind het knap dat er toch mensen zijn die het wel kunnen uithouden. Mij niet meer gezien, ook al hou ik enorm veel van haar.

          • Brigit

            11 februari 2015 09:20

            Is ook niet makkelijk.

          • derryll

            06 juli 2012 20:11

            Ik wil eerst even kwijt dat ik geen bordeline heb, althans misschien volgens de artsen niet, maar naar mijn idee heb ik het wel, of ook. Maar goed, de twee verhalen van de merels herken ik helaas maar al te goed. En vooral dat van vakanties en zo. Toevallig waren mn verwijzer en mn arts beide voor drie weken op vakantie en ik kreeg per mail door dat ursula niet door ging, waar ik afgelopen maandag jl ben geweest voor intake. En hun dingen waren inderdaad bloeddruk en ik moet wel volgens hun elke maand bloed laten prikken. En ik had vocht in mn onderbenen en verder was hun argument van 'we nemen je niet op' en dat ze me geen sondevoeding moeten geven, maar wel gewoon weer vast stellen dat ik complexe eetproblemen heb. En of ik dat na ruim tien jaar nog niet weet of zo!

            Ik heb inderdaad geen goed woord over voor ggz of top ggz zijn leugens en wij draaien er voor op. Althans, zo'n gevoel krijg ik. En net op ander soort forum al geschreven, misschien is het een idee om met zn allen een soort of van flash mob te houden in nederland. Om politiek den haag wakker te schudden en om te zorgen dat we in de toekomst inderdaad met zn allen die weg naar Rome zouden kunnen volgen!

            Momenteel alleen helaas bezig met de gedachte mezelf te wurgen omdat ik de pijn en alle ellende niet meer aankan en dat het gewoon te veel is. En ook als ex - reddingbrigade lid is het niet te begrijpen dat hulp zo slecht is. En heb eerste jaren van eetprobleem wel aardig gered maar was ook steeds meer de controle kwijt. En als je je afvraagt wanneer ik mezelf helaas wil wurgen, omdat ik ook slecht adressen kan vinden of vind van crisis dienst en zo. Ongeveer vanaf afgelopen ochtend voor ik ging slapen, rond negenen binnen 24 tot 48 uur en vandaag of tot morgen is kans 100 procent! Maar dat doet hulpverleners niks ook een keer bij secretariaat geweest bij huisartsen post en gezegd dat ik weekend niet door kwam en dreigde mezelf van leven te beroven en gevaar was voor mezelf en hun reactie was toen 'zoek het maar uit' Dus geen arts toen gezien. Ik dacht, dus zo ga je met mensen om, lekker goed voorbeeld.

            En ook vaak misbruikt door artsen en ook seksueel en ook die zijn ermee weggekomen en blijkbaar kan ik alleen sondevoeding krijgen als ik, je weet wel, hun gedachtes plezier of zo. Ik vind het echt ongelooflijk en heb er geen woorden voor dat in nederland zo moet gaan. Heb ook het gevoel als vuilnis behandeld te worden alof ik niks waard ben en alsof riool meer waarde heeft dan ik.

            Sorry voor alle gezeik en het lange bericht maar weet ook niet meer wat te doen ben radeloos. En dat al tien jaar zonder einde alsof ik levenslang heb gekregen !!!
            groetjes, derryll .

            • Patricia Mulder

              28 april 2011 03:27

              Ken je door borderline ook dikker worden, ik heb steeds het gevoel van leegte en als ik eet vult dat wat op, wat ken ik hier aan doen? ik loop al bij een dietiste maar dat helpt niet echt

              • Bianca de Raadt

                26 april 2011 00:23

                hoi ik weet wat je bedoelt ik heb ook eetproblemen bij mijn borderline en weet even niet meer wat ik moet doen ik moet gewoon afvallen ik blijf maar zwaarder worden en ik ben al niet zo heel groot en word er vermoeid door dat ik zwaarder word en heb ook geen hulp bij mijn borderline bij de ggz zeide dat mijn iq te laag was om in een groep te komen heeft iemand dat ook meegemaakt.

                • Sksk1986

                  19 juli 2009 02:25

                  Herkenbaar verder even geen woorden

                  • Elisa

                    11 februari 2009 15:04

                    Goh wat een verhalen allemaal! Heel herkenbaar, ik wens jullie allemaal heel veel sterkte. Ik heb zelf ook borderline, ik ben nu 30 en kwam er op mijn 24e achter na een zelfmoordpoging. Ben destijds bij de Robert Fleury stichting in Gouda geweest, ik zou de linehan cursus aldaar gaan volgen. Ik heb die stichting (die overigens tegenwoordig ook onder GGZ valt) als zeer posiief ervaren, maar dan hoofdzakelijk om zelfkennis op te doen en heel veel te praten. Doordat ik toen zwanger werd kon ik het niet gaan volgen. Ik ben inmiddels 6 jaar verder en heb nu 3 kinderen, die houden me op de been. Anders was ik er waarschijnlijk niet meer geweest. Ik zit ook zo te kampen met m\'n gewicht. Ik wil er graag wat aan doen maar 't lukt me gewoon niet! Zo balen, en daar ga ik weer van eten. Ik kan niet begrijpen dat iemand na iets te eten haar vinger in de keel steekt en het uitspuugt, ik wou dat ik dat kon, dat klinkt misschien heel stom, dat is het ook wel, maar dan zou ik misschien wel afvallen. Ik weeg nu 100 kilo! en ben maar 1.68. Een maagband zou ook fijn zijn maar ik kom niet in aanmerking voor de vergoeding ervan, daar ben ik nog niet zwaar genoeg voor!!!?? Argh, daar krijg je toch wat van. Nou ik wens in ieder geval iedereen met de eetproblemen en borderline veel sterkte toe en ik hoop dat jullie ooit rust zullen vinden. Ik las gisteren dat vrouwen met borderline na hun 30 ste vaak een duidelijke vooruitgang boeken, nou dan is er in ieder geval op korte termijn toch nog hoop voor mij, ik hoop voor jullie ook.

                    • R.M

                      31 januari 2009 21:07

                      Hallo allemaal,

                      Ik wou graag even zeggen dat ik met iedereen hier een verhaal aan kan knopen. Ik ben zelf ook een borderliner en heb een eetstoornis en leid aan nog een paar kwaaltjes. Ik denk dat ik al 7 jaar een eetstoornis heb. En ben sinds vorig jaar ermee begonnen om me zelf eraan te helpen. Ik loop in een eetgroep op elke woensdag middag en heb daar al vele beter zien worden. Dit is voor mij nog niet het geval. Ik denk dat ik eerst moet verder werken aan mijn borderline denk dat dat meer een rol speelt. Maar voor de mensen met een een eetprobleem ga naar je huisarts voor een doorverwijzing naar evt.psychiaters, psychologen, die zullen je probleem evenaren en daarmee door sturen naar de geestgronden. Voor de evt. boulimeas of anorexias!! Ik heb er vele zien beter worden. En het is voor iedereen haal baar. Ik ga beginnen met de vers-training voor borderliners.. Heb hier ook goede berichten over gehoord, en zal blij zijn als ik het heb door lopen. Ook dit raad ik aan voor de borderliners
                      Ik hoop voor een ieder dat ie zijn uitweg zult vinden in het vinden van goede steun en hulp. want dat is wat een ieder verdient! Ik wens iedereen veel steun en sterkte.. in deze harde en soms bittere streid. Groetjes, R.M

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -