De ziekte van Méniѐre wordt met name gekenmerkt door periodieke aanvallen. Aanvankelijk zijn er tussen de aanvallen geen klachten. Deze klachtenvrije periode kan variëren van enkele uren tot zelfs enkele jaren. Na verloop van tijd blijft bij een deel van de patiënten ook tussen de aanvallen gehoorverlies of oorsuizen bestaan. De frequentie van de aanvallen neemt over het algemeen na verloop van tijd wel af.
Tijdens een aanval van de ziekte van Ménière kun je de volgende symptomen ervaren:
- Duizeligheid
- Misselijkheid
- Braken
- Bleekheid
- Transpireren
- Een langzame hartslag
- Diarree
- Vervorming van geluiden
- Vermindering van het gehoor
- Snel heen en weer bewegen van de ogen (nystagmus)
Meestal heb je de klachten aan één oor. Een op de drie mensen krijgt uiteindelijk last van klachten aan beide oren. Het gehoorverlies herstelt zich in het begin vaak na een aanval, maar op den duur is de schade vaak blijvend.
De aanvallen kunnen in de loop der jaren ernstiger worden, maar ze houden altijd weer uit zichzelf op. Opvallend is dat aanvallen zich vaker voordoen tijdens rust. Sommige mensen voelen de aanval aankomen. Meestal kun je tijdens een aanval niets doen en moet je gaan liggen tot het voorbij is. De ziekte van Ménière kan je dagelijks functioneren daarom flink beïnvloeden. Niet alleen kun je tijdens een aanval niet werken, ook mag je niet autorijden als je in de afgelopen drie maanden een aanval hebt gehad. Heb je regelmatig last van aanvallen en kun je hierdoor niet werken? Dan kan het verstandig zijn om met je bedrijfsarts in gesprek te gaan.
Het oorsuizen (of tinnitus) is in het begin van de ziekte vaak bonkend of zoemend. In een later stadium wordt het oorsuizen vaak meer ruisend. In sommige gevallen gaat het oorsuizen niet meer over, ook al zijn de aanvallen van duizeligheid al langere tijd uitgebleven. Het geluid kan suizend zijn, maar ook fluitend, brommend, rinkelend of dreunend.
Bronnen: Merck Manual, UMC Utrecht, Thuisarts.nl, Duizeligheidscentrum
