Hoe verloopt een bloeddonatie?

Wanneer je eenmaal in de stoel zit komt een doktersassistent om je ader aan te prikken. Je krijgt een stuwband om zodat je aders naar de oppervlakte komen. Een steriele naald wordt in je ader geprikt. Als deze eenmaal zit, voel je er als het goed is niets meer van. De assistent neemt een paar buizen bloed af (die op infectieziekten zullen worden getest), en vervolgens blijf je 10-15 minuten zitten totdat een zak van een halve liter volledig gevuld is. Hierna wordt de naald weer verwijderd en moet je de ader even met een watje afdrukken, totdat het wondje dicht is. Zorg daarbij dat je genoeg druk uitoefent, anders kun je er een blauwe plek aan overhouden.Na de donatie kun je nog even rustig blijven liggen als je dat prettig vindt. Je kunt ook even in de wachtruimte gaan zitten, waar je een glaasje drinken kunt halen. Probeer in elk geval niet te snel op te staan, tot je zeker weet dat je je goed voelt. In totaal ben je ongeveer één uur kwijt aan de gehele keuring, donatie en rustmoment.

Als je bloed gaat doneren is het handig als je:

• Goed uitgerust bent.
• Genoeg gegeten en gedronken hebt.
• Gemakkelijk je bovenarm kunt ontbloten. Dus draag een trui waarvan je gemakkelijk de mouwen kunt opstropen of een vest dat je uit kunt trekken.

In principe word je weer opgeroepen als je volledig hersteld bent. Dat heeft vooral te maken met de nieuwe aanmaak van rode bloedcellen. Het duurt weken voordat je evenveel rode bloedcellen hebt als voordat je ging doneren. Mannen mogen maximaal vijf keer per jaar bloed doneren en vrouwen drie keer. Dat verschil is er omdat vrouwen een kleinere ijzervoorraad hebben. Hoeveel ijzer je hebt, is belangrijk voor het herstel na een donatie.

Hoe vaak je in werkelijkheid wordt opgeroepen, is afhankelijk van je bloedgroep en hoeveel de bloedbank van jouw bloedgroep nodig heeft. Het is niet zo dat alle patiënten zomaar O- krijgen toegediend omdat die groep voor iedereen geschikt is. Het liefst geeft de bloedbank patiënten bloed van hun eigen bloedgroep.

Voor een bloeddonatie krijgen donoren niet betaald. Daarmee hoopt de bloedbank dat donoren de vragenlijsten naar waarheid invullen. Als Sanquin zou betalen per donatie, kan dat mensen ertoe zetten om te liegen zodat ze worden goedgekeurd. Nederland is één van de 60 landen waarin al het donorbloed van onbetaalde vrijwilligers komt¹. Er zijn ook landen waar donoren wel geld krijgen.

Desondanks wil Sanquin haar dankbaarheid aan belangeloze donoren tonen met een blijk van waardering. Bij een bepaald aantal donaties mag de donor een cadeau uitzoeken. Dit vindt plaats op vaste momenten, bijvoorbeeld na 5, 10 en 20 donaties en ga zo maar door. Op de website van Sanquin kun je zien waar je uit kunt kiezen. Hoe meer donaties je hebt gedaan, hoe waardevoller de cadeaus waar je uit kunt kiezen.

Dit dossier is goedgekeurd door P. Schipper, arts

Gebruikte bronnen: Sanquin Bloedbank, WHO, AMC.