Strabismus (Scheelzien)

Bij strabismus, ook wel scheelzien of strabisme, kost het moeite om beide ogen tegelijkertijd op hetzelfde punt te focussen. Slechts één oog richt zich dan op een bepaald punt. Strabismus bestaat voornamelijk op jonge leeftijd, maar ontstaat soms ook op volwassen leeftijd.

We onderscheiden strabismus naar buiten (divergerend scheelzien) en strabismus naar binnen (convergerend scheelzien).

De mogelijke oorzaak van strabismus is:

• Verlamming van één of meer oogspieren. Ontstaat soms bij de geboorte en soms door een ongeval.
• Een te lange of te korte oogspier in vergelijking met de andere oogspieren. Een oog heeft in totaal zes oogspieren.
• Erfelijkheid.
• Verziendheid. De ogen proberen zich steeds aan te passen, omdat ze voorwerpen van dichtbij wazig zien. Hierdoor ontstaat soms scheelzien.
• Vermoeidheid.
• Een afwijking van het hoornvlies, het netvlies, de lens, zenuwen en/of oogspieren.
• Een andere ziekte, zoals meningitis (hersenvliesontsteking), bloedvergiftiging (sepsis), syfilis, oogspierverlamming, een beroerte, hersentumor of een hersenaandoening
• Vroeggeboorte.
• Roken of het gebruik van drugs tijdens de zwangerschap.

Veel ouders merken niet gelijk dat hun kind scheel kijkt, omdat veel kinderen met strabismus het ene moment wel scheelzien en het andere moment niet. Het oog kan alle kanten op staan: naar boven, naar beneden, naar binnen of naar buiten. Bovendien kijken pasgeboren kinderen bijna allemaal af en toe scheel.

Iemand met strabismus ziet wazig. Een kind knijpt vaak één oog dicht of houdt een hand voor het ene oog om scherper te zien.