Ik heb al bijna vijftien jaar therapie. Ik heb namelijk last van afwisselend depressieve perioden, wat stabielere perioden en hypomanische perioden. Maar nu het laatste jaar ben ik alleen maar depressief en het wordt steeds erger. Zo erg dat ik geen woorden meer kan geven aan wat ik voel van binnen terwijl ik iemand ben die dat normaal makkelijk kan. Ook ben ik alleen maar bezig met het voorbereiden van mijn eigen dood. Ik heb wel vaker geprobeerd uit het leven te stappen, maar de wens en drang die er nu is is zo sterk en bijna net zo normaal als dat ik vanavond m'n tanden ga poetsen voor het slapen gaan.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Wat ik er tegenover kan stellen om deze depressie nog draagbaar te houden. Omdat ik ondanks de mega moeheid, het huilend opstaan toch mijn dag door probeer te komen. En doordat ik niet toegeef aan de wens om in bed te blijven liggen is het voor mijn behandelaar moeilijk te zien hoe echt en diep de somberheid is. Maar deze week is er een doorbraak. Ze zei 'het gaat steeds slechter hè'. Ik kon dat alleen maar beamen.
Aangezien ik meer dan 25 medicamenten heb geprobeerd zonder positief resultaat, wil ze nu de weg in slaan van elektroshock-therapie. Ik vind het eng, maar als het mag helpen, ook maar een heel klein beetje en ik daardoor in leven kan blijven dan doe ik het graag.
Ik had hoop toen ze mij dit gister meedeelde. Maar de hoop is alweer weggeslagen. De wachttijd schijnt lang te zijn. Verder is het onzeker of ik er voor in aanmerking kom en nog weer een andere psychiater moet dit traject met mij oppakken. Het kost allemaal meer tijd, dus nog langer in de ondraaglijke hel van de depressie.
Ik ben ook aangemeld voor een klinische psychotherapie. Maar hoe kan ik daar de vruchten van afwerpen als ik door de depressie uitgeput ben en niet in staat ben op een normaal tijdstip op te staan, huilend m'n bed uit kom, doodmoe ben, en mij niet kan concentreren?
Ik had mijn leven zo anders voorgesteld, maar dit is mijn keiharde werkelijkheid. Ik hoop dat ik snel met elektroshock-therapie mag beginnen, ook al vind ik het doodeng. Het is nu mijn enige hoop om in leven te blijven. Hebben anderen hier ook lang moeten wachten voordat de elektroshock-therapie begon?
Groetjes, Lilian