Laxeren voor een coloscopie: een hels karwei

“In mijn familie is er een historie van darmkanker. Mijn moeder is er op jonge leeftijd aan overleden en ook een oud-tante kon deze ziekte niet overwinnen. Deze geschiedenis samen met bloed bij de ontlasting was voor de huisarts reden om mij door te verwijzen naar het ziekenhuis, voor een coloscopie.”

“Van mijn broer, die dit onderzoek al eerder had gehad, wist ik dat het onderzoek geen pretje zou zijn. Net als de voorbereiding erop. Een paar dagen mocht ik geen vezels meer eten, geloof ik. En dat is best lastig voor een boer die wel van een goed besmeerde bruine boterham houdt. Nog moeilijker vond ik het laxeren. Normaal gesproken ben ik al niet zo’n drinker en moet ik echt opletten dat ik wel de benodigde 2 liter per dag binnenkrijg. Nu moest ik notabene 4 liter laxeermiddel naar binnen klokken.”

“Natuurlijk, het is voor de goede zaak. Het zorgt dat je darmen schoon worden, waardoor het onderzoek gedaan kan worden. Maar wat vond ik het lastig. Ik ben er een hele dag aan kwijt geweest. Mijn dagelijkse bezigheden – koeien melken, kaas maken, kalveren geven – heb ik door iemand anders laten uitvoeren. Ik had er simpelweg de energie niet voor. Elke keer dat ik op de wc zat, vloeide bijna letterlijk een stukje kracht weg. Ik voelde me steeds leger worden.”

“Mijn vrouw zette telkens een liter met koude laxeerdrank, uit de koelkast, klaar. Ik dwong mezelf elk kwartier een glas hiervan op te drinken. De eerste twee liter gingen dat best aardig. De smaak was natuurlijk niet zo lekker als een goede bak koffie, maar ik had ook weleens iets smerigers geproefd. De derde liter was al zwaarder. Ik kreeg toen een beetje zo’n waterbuik. Daarbij begon het laxeermiddel goed zijn werk te doen en zat ik constant op de wc. De laatste liter kon ik eigenlijk niet meer. Die eentonige smaak, die enorme hoeveelheid, het geklots in mijn buik. Ik was er wel klaar mee. Ik moest mezelf dan ook echt dwingen om het glas aan mijn mond te zetten.”

“Na het onderzoek kreeg ik nog de complimenten van de arts. Hij kon de dikke darm kraakhelder inspecteren. Tijdens het onderzoek ontdekte hij één poliep, met een beetje een raar kopje. Dat boezemde wel een beetje angst in. Maar nader onderzoek wees uit dat het goedaardig was. Dus: op naar het volgende kerstdiner, zonder buikpijn!”