Te sterk werkende bijschildklier

De schildklier bevindt zich aan de voorzijde van de luchtpijp en het onderste deel van het strottenhoofd. Hij bestaat uit drie lobben, aan de achterzijde zitten vier bijschildklieren die ongeveer de grootte van een parel hebben. Deze bijschildkliertjes produceren een hormoon, het parathormoon. Dit hormoon regelt het gehalte aan calcium en fosfor van het bloed samen met een ander hormoon (calcitonine), dat door de schildklier wordt aangemaakt. Het parathormoon zorgt er voor dat overtollige kalk- fosfaatzouten uit de botten vrijkomen en naar de nieren gaan, zodat ze kunnen worden uitgescheiden met de urine.

Bij te sterk werkende bijschildkliertjes (door een gezwel of te sterke groei) komt er teveel van het parathormoon in het bloed, waardoor botten worden ontkalkt en er zich teveel calcium in het bloed ophoopt. Dit kan leiden tot spontane botbreuken en spierzwakte en verkalking van de nieren. In geval van een tumor kan een operatie uitkomst bieden.

Een te sterke werking van de bijschildkliertjes is vrij zeldzaam en komt meer voor bij de vrouw dan bij de man. Meestal komt de arts er bij toeval achter omdat het vooral in het begin weinig klachten geeft. Als bewezen is dat één of meer bijschildkliertjes inderdaad te sterk werken, zullen ze operatief verwijderd moeten worden.