Mijn borstkanker is behandeld, maar wat nu?

Jacqueline 13 april 2018 05:59

Ik ben nu 52 jaar. Ben drie jaar terug halskverkop naar het ziekenhuis geweest in verband met een knobbeltje. Na een middagbezoek mammapoli bleek het masthopathie te zijn. Het jaar erop controlebus, niets aan de hand. Nu weer naar de bus geweest en voel een wat harde schijf. Ben toen erg benauwd geweest bij de foto’s maken. Nu zakt het iets weg. Herkennen jullie dit? Heb dit dus zo nog niet meegemaakt, ben wel ongerust.

Simone 16 augustus 2016 18:32

Twee jaar geleden ben ik behandeld voor borstkanker, operatie, bestraling, chemotherapie en tamoxifen. Ik wil niet bang zijn voor terugkeer maar hoe doe je dat, bewust ergens niet aan denken? Ik ben blij dat ik leef, ik geniet, maar toch komt het telkens naar boven, ook al wil ik dat niet.

• 

  Fenna 15 september 2017 11:23

  Hallo Simone,
  
  Ik herken dat wat je zegt in je tekst. Ik heb in 2016 chemo's, twee operaties en bestralingen gehad (borstkanker).
  Nu gaat het redelijk goed, maar zoals jij vertelt begrijp ik heel goed.

  Reageer

Sil 4 april 2014 01:16

Kunnen er ook uitzaaiingen voorkomen bij volledige amputatie van de borst? Naar de lever, longen en nieren enzo?

Didi 7 november 2013 21:34

Ik ben twee jaar geleden geopereerd voor een hormoongevoelige tumor en daarna bestraald. Alles ging mis, behalve de operatie. Ik kan niet tegen de tabletten, mijn keel en tong zwollen op, en nog vele andere klachten. Ik ben in overleg met internist-oncoloog gestopt met de tabletten die ik eigenlijk vijf jaar had moeten innemen. Mij werd vertelt dat pas na twee jaar pas gezegd kan worden of de kanker weer terug is. Gewoon afwachten. Al vind ik het wel fijn om zoveel mogelijk te lezen over nieuwe behandelingen.

Jootje 7 november 2013 08:31

Ik ben boos. Twee jaar geleden voelde ik, ondanks de controle en scan, ineens zelf een knobbel in mijn linker borst. Deze is operatief verwijderd (borstbesparend) en ook heb ik bestraling gehad. Nu twee jaar later en weer een aantal controles verder, voelde ik een knobbel in mijn rechterborst! Nu worden beide borsten geamputeerd en er worden geen protheses geplaatst, maar ze gaan snijden in mijn buik en rug. Wanneer houdt het op? Hoe ga je hier mee om?

• 

  ESTHER 17 oktober 2015 11:55

  Dat snijden in je buik en rug hoeft natuurlijk niet, daar kies je voor als je een reconstructie wilt. Zoals ik het lees wil je liever een prothese, kan dat niet?

  Reageer

ineke 27 oktober 2013 18:56

In januari 2011 heb ik een borstbesparende operatie gehad. Tevens ben ik bestraald, heb ik chemo- en immunotherapie gehad. De tumor was zowel hormoon- als eiwitgevoelig. Na anderhalf jaar ben ik met de hormoonpillen gestopt, omdat ze te veel bijwerkingen geven. Jaarlijks krijg ik een mammografie en ga ik voor controle naar de chirurg. Mijn bloed controleren ze niet, omdat ze er niks in kunnen zien. En naast de mammografie worden er ook geen andere onderzoeken gedaan. Het is dus afwachten en hopen dat het niet meer terugkomt. Maar bevredigend is het allemaal niet.

Jenny 18 september 2013 21:12

Bij mij alweer 14 jaar geleden en alles gehad, operatie, bestraling en chemo. De onzekerheid over je lichaam gaat nooit meer helemaal weg. Niet alle kankersoorten zijn via bloedonderzoek op te sporen, maar ik denk dat een jaarlijks onderzoek op de mammapoli een hoop onzekerheid en gemoedsrust ten goede zou komen. Nu houdt zo'n onderzoek na een aantal jaren op en moet je naar de bus. Daar moet je dan wachten op de schriftelijke uitslag of je krijgt via je huisarts een telefoontje dat er iets gevonden is en dan begint alles weer opnieuw. Dan staat je hele wereld weer op zijn kop.

Christina 18 september 2013 19:02

Leef niet te bang. Ik heb in 2003 een borstamputatie gehad omdat het niet meer anders kon. De tumor was te groot, had ook al uitzaaiingen in mijn lymfklieren, maar ik ben er nog. Blijf positief en luister op een gewone manier naar je lichaam, zoals je ook voor die tijd deed. Leef niet met angst dat gaat je juist tegenwerken.

Anny 14 augustus 2013 11:11

Maak je te snel zorgen maar let wel op hoe je lichaam reageert. Bij mij wordt er serieus aandacht besteed aan de pijn die ik voel. Longfoto, botscan, echo en ct-scan.
Ook in oktober en november 2010 geopereerd, eerst besparend en daarna amputatie + chemokuur.

Nieke 13 augustus 2013 19:00

Ik ben benieuwd hoe ze aan die 20% komen. Bij wie is kans groter en bij wie kleiner? Als iedereen 20% kans op uitzaaiingen heeft zou een jaarlijkse scan veel rust geven? Als bloedonderzoek afdoende is, dan is dat ook goed. Maar alleen al het feit dat we dit niet weten, betekent wel dat de informatievoorziening nog beter kan?