Eelt (Callus)

Eelt is een plaatselijke verdikking of verharding van de huid, veroorzaakt door constante wrijving of druk. Het is eigenlijk een beschermlaagje ter voorkoming van beschadiging van je huid. Eelt komt vooral voor op je handen en voeten.

Eelt wordt aangemaakt door je huid bij wrijving en druk. De huidcellen reageren door zich te vermenigvuldigen. Er ontstaat een harde, geelachtige hoornlaag (de bovenste huidlaag). Het wordt vooral veel aangemaakt door de huid van je handpalmen en voetzolen. Andere oorzaken zijn:

• Slecht passende schoenen of platvoeten. Hierdoor ontstaat er eelt aan de zijkanten of bovenkant van je tenen.
• Likdoorn of eeltpit. Soms kunnen hier ook kleinere, dikke eeltplekken ontstaan die een pijnlijke druk op onderliggend weefsel kunnen uitoefenen. Dit noem je een eeltpit of likdoorn. De pijn wordt veroorzaakt door druk op zenuwuiteinden. Tussen de tenen kunnen zachte likdoorns ontstaan. 
• Langdurig gebruik van een bepaald lichaamsdeel. Bij sommige beroepen kan ook op andere plekken eelt ontstaan, bijvoorbeeld op de knieën van stratenmakers. Musici, zoals gitaristen, kunnen eelt op hun vingertoppen en handen krijgen. Dit voorkomt pijn tijdens langdurig spelen.

De vorming van eelt op je voeten is afhankelijk van hoe de voeten het lichaam dragen. Dit wordt bepaald van de stand van bepaalde botjes. Als er afwijkingen in bepaalde botten zitten, moeten anderen extra werk doen. Hierdoor komt er extra druk op bepaalde plaatsen. Op deze manier kan op specifieke plaatsen meer eelt ontstaan. Een voorbeeld hiervan is platvoeten. Hierbij wordt vaker eelt gevormd aan bijvoorbeeld de zijkant van je grote teen. Je aanleg voor de stand van botten is erfelijk.

Eelt is een verdikte en verharde wit-gele laag op je huid. In water weekt de plek en zwelt deze op. Soms kan eelt dan wit en korrelig worden.

De diagnose eelt is meestal gemakkelijk te stellen, omdat het goed te herkennen is. De specialist stelt de diagnose op basis van de symptomen en de medische voorgeschiedenis. Ook doet hij meestal lichamelijk onderzoek om het looppatroon en de stand van de voeten in kaart te brengen. Soms is het moeilijk om het onderscheid te zien tussen een likdoorn en wratten. De specialist snijdt de verdikte hoornhuid dan voorzichtig weg. Alleen als het om een wrat gaat, zie je na het wegsnijden zwarte puntjes.