KNO-arts
UMC UtrechtEen likdoorn, ook wel een eksteroog of clavus genoemd, is een voetklacht. Er zijn meerdere varianten en de twee meest voorkomende zijn de zachte en harde likdoorn. Bij harde likdoorns is er sprake van een eeltplekje dat naar binnen groeit. Eenmaal in de voet kan de eeltplek verharden, waardoor het eelt in het omliggende weefsel prikt. Harde likdoorns kun je herkennen aan zijn afwijkende, vaak gele, kleur. Zachte likdoorns lijken op open en vochtige wondjes. De plek is vaak minder verhard. Over het algemeen zijn zachte likdoorns pijnlijker dan harde.
Wratje of likdoorn?
Een eksteroog of likdoorn voelt meestal hard aan, maar er bestaan ook zachte varianten. Daarom is het soms lastig om een likdoorn van een voetzoolwrat te onderscheiden. Bij een voetzoolwrat vormt er zich ook eelt rondom het wratje. Maar als je het eelt voorzichtig verwijdert, komt de kern vrij. Bij voetzoolwratten zie je dan kleine zwarte puntjes, ook wel puntbloedinkjes genoemd. De huidlijnen lopen hierbij niet door. Bij een likdoorn zijn geen zwarte puntjes aanwezig. In het midden is vaak makkelijk wat weefsel weg te krabben. Een likdoorn bevindt zich altijd boven een benig gedeelte van de voet.