Lieve meiden,
Ik ben Marieke, 33 jaar oud en heb al sinds mijn negende diabetes. Als klein meisje vond ik het allemaal reuze interessant, een bloedsuikersmeter, een prikpen, etc. Ook was ik, zo noemde mijn dokter het toen, een voorbeeldkind omdat ik altijd een HBA1C van rond de 5 had. Toen ik puber werd, werd die interesse toch minder. Ik begon mij anders te voelen, een patiënt. Dit door onder andere klasgenootjes op de basisschool die mij buiten sloten omdat ik een "lastige" ziekte had. Ik werd dus bijvoorbeeld niet meer op feestjes gevraagd. Ik trok me dus ook niet zoveel meer aan van mijn diabetes en dat ik zorg nodig had. Ik meette mijn waardes ook niet meer zo goed en ben op een gegeven moment twee jaar niet meer naar het ziekenhuis geweest. Ik was het gewoon helemaal zat. Totdat ik zwanger wilde worden. Ik heb al elf jaar dezelfde vriend waar ik dolgelukkig mee ben en hij met mij, dus wilden we heel graag een kindje samen. In maart kreeg ik ook te horen van mijn diabetesverpleegkundige en internist dat ik beter de plannen om zwanger te worden in de koelkast kon zetten omdat ik op HBA1C 65% zat, te hoog om zwanger te worden. Op dat moment was ik al bezig zwanger te worden, omdat mijn vorige HBA1C goed was en een akkoord kreeg van de internist om zwanger te worden. Mijn reactie was nu dan ook: dan hoop ik dat ik niet zwanger ben nu, want ja, mijn vriend en ik waren wel serieus bezig met zwanger worden. 12 april heb ik een test gedaan en ja hoor, positieve zwangerschapstest. Toen schrok ik heel erg, omdat ik me ineens besefte dat er een mensje in mij groeide en het besef wat de internist zei. Want zou ik nu wel een gezond kindje op de wereld zetten? Inmiddels ben ik bijna 17 weken zwanger (van een meisje) en heb ik de pomp en de sensor. Hier is toen wel spoed achter gezet. Ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn waardes. Mijn HBA1C zit nu op de 35%, dus 5.5. Mijn verpleegkundige was heel blij dat deze zo goed is, maar nog steeds heb ik wel pieken, ook heel veel dalen, maar dat is minder erg. De 12 weken echo zag er goed uit en het kindje heeft geen syndromen. Tot nu toe dus gezond. Toch blijf ik de 20 weken echo die we over 2 weken hebben heel spannend vinden. Dit door de hoge waardes die ik af en toe heb. Mijn verpleegkundige zegt dat het er om gaat dat je de hoge waardes snel de nek om draait en als je dat lukt dat het dan geen kwaad kan.
Ik eet zo gezond mogelijk, geen zoetigheden (heel soms wel, want je blijft een mens) en dus laat ik ook de 5 p's staan en alles volkoren, dus geen witte pasta maar volkoren en zilvervlies rijst i.p.v. witte rijst en volkoren brood. Ik heb 1 keer pizza gegeten maar dit doe ik echt niet meer omdat mijn waarde heel de nacht hoog zat. Niet goed dus.
Meiden, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het belangrijk is je diabetes niet te laten overheersen. Ik weet het, het klinkt heel makkelijk en bij sommige gaan misschien de haren rechtovereind staan door wat ik zeg, maar als je 24 uur per dag gestresst word hierdoor, zal dit zeker ook een rol spelen bij de instabiele waardes. Ook het genieten van je zwangerschap is dan weg. Het feit dat er een klein mensje groeit en bloeit in je buik is het mooiste wat er is! Probeer ook altijd je gevoel te volgen in je insulinegebruik. Dat helpt mij heel goed. Luister naar je lichaam en vertrouw op jezelf en de signalen, zoek een patroon! Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben! Heel veel succes maar vooral genietse van dat kleine wonder in je buikje! Ik sta zeker open voor contact met jullie mochten jullie hier behoefte aan hebben. Mailen kan altijd!! Heel veel liefs, Marieke & Co ;-)