Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Struma

Goedgekeurt icoonInformatie goedgekeurd door Dr. K. Vos
4.3 uit 5 - 44 beoordelingen
Beoordeling icoon38 mensen vonden deze informatie nuttig

Wat is een struma?

Struma is één van de meest voorkomende problemen van de schildklier. Hierbij is de schildklier vergroot, wat zichtbaar en/of voelbaar is als een zwelling in de hals. Een struma wordt ook wel krop genoemd en er bestaan verschillende typen van: 

Diffuus of (multi)nodulair struma

Een zwelling in de schildklier kan egaal zijn (dit noemen we een diffuus struma) of knobbelig (een nodulair struma). Eén knobbel in de schildklier noem je een nodus. Als er meerdere knobbels in de schildklier zitten spreken we van een multinodulair struma.

Toxisch of niet-toxisch struma

Wanneer een struma gepaard gaat met een toegenomen schildklierhormoonproductie spreken we van een toxisch struma. Wanneer dit niet het geval is, spreken we van een niet-toxisch struma.

Struma is één van de meest voorkomende problemen van de schildklier. Hierbij is de schildklier vergroot, wat zichtbaar en/of voelbaar is als een zwelling in de hals. Een struma wordt ook wel krop genoemd en er bestaan verschillende typen van: 

Diffuus of (multi)nodulair struma

Een zwelling in de schildklier kan egaal zijn (dit noemen we een diffuus struma) of knobbelig (een nodulair struma). Eén knobbel in de schildklier noem je een nodus. Als er meerdere knobbels in de schildklier zitten spreken we van een multinodulair struma.

Toxisch of niet-toxisch struma

Wanneer een struma gepaard gaat met een toegenomen schildklierhormoonproductie spreken we van een toxisch struma. Wanneer dit niet het geval is, spreken we van een niet-toxisch struma.

Oorzaak van een struma

Een struma kan worden veroorzaakt door stoornissen in de schildklier zelf, maar ook door factoren van buitenaf. De oorzaak van een struma kan zijn:

  • Een jodiumgebrek in de voeding. Voor de aanmaak van schildklierhormonen moet er jodium in het voedsel zitten. Als het voedsel onvoldoende jodium bevat, gaat de klier sneller werken en zwelt hij op. In Nederland is het bij wet geregeld dat er jodium aan ons brood wordt toegevoegd. Dit voorkomt tekorten aan jodium. 
  • Strumagene stoffen, zoals thiocyanaat. Strumagene stoffen zijn stoffen die de schildklier afremmen door hun toxische invloed.
  • Schildklierremmende middelen, zoals lithium (behandeling van een bipolaire stoornis of manische depressiviteit), amiodarone (gebruikt bij hartritmestoornissen), en jodiumhoudende preparaten of kelptabletten.
  • Lithium. Dit medicijn wordt soms gebruikt ter behandeling van psychische ziekten.
  • De ziekte van Graves: de schildklier is vergroot en overactief, wat samengaat met een overmatige hormoonproductie
  • De ziekte van Hashimoto: een chronische ontsteking van de schildklier, waarbij de klier juist te langzaam werkt. 
  • Ontsteking van de schildklier door een virusinfectie. 
  • Schildkliertumoren (goed- en kwaadaardig), 
  • Schildklierhormoonafwijkingen - door een fout in je DNA -waardoor normale hormoonaanmaak niet kan plaatsvinden.
  • Zwangerschap.
  • Puberteit.
  • (Heftige) emoties.

Een struma kan worden veroorzaakt door stoornissen in de schildklier zelf, maar ook door factoren van buitenaf. De oorzaak van een struma kan zijn:

  • Een jodiumgebrek in de voeding. Voor de aanmaak van schildklierhormonen moet er jodium in het voedsel zitten. Als het voedsel onvoldoende jodium bevat, gaat de klier sneller werken en zwelt hij op. In Nederland is het bij wet geregeld dat er jodium aan ons brood wordt toegevoegd. Dit voorkomt tekorten aan jodium. 
  • Strumagene stoffen, zoals thiocyanaat. Strumagene stoffen zijn stoffen die de schildklier afremmen door hun toxische invloed.
  • Schildklierremmende middelen, zoals lithium (behandeling van een bipolaire stoornis of manische depressiviteit), amiodarone (gebruikt bij hartritmestoornissen), en jodiumhoudende preparaten of kelptabletten.
  • Lithium. Dit medicijn wordt soms gebruikt ter behandeling van psychische ziekten.
  • De ziekte van Graves: de schildklier is vergroot en overactief, wat samengaat met een overmatige hormoonproductie
  • De ziekte van Hashimoto: een chronische ontsteking van de schildklier, waarbij de klier juist te langzaam werkt. 
  • Ontsteking van de schildklier door een virusinfectie. 
  • Schildkliertumoren (goed- en kwaadaardig), 
  • Schildklierhormoonafwijkingen - door een fout in je DNA -waardoor normale hormoonaanmaak niet kan plaatsvinden.
  • Zwangerschap.
  • Puberteit.
  • (Heftige) emoties.

Symptomen van een struma

Door de zwelling in de hals kan een struma de volgende symptomen geven:

Als de struma een gevolg is van een te snel werkende schildklier, kun je last hebben van:

Struma kan ook de kop opsteken bij een schildklier die juist te traag werkt. Dat merk je aan:

  • Verlies van emotie en enthousiasme.
  • Extreme vermoeidheid.
  • Hartproblemen.
  • Menstruatieproblemen.
  • Libidoverlies.
  • Gevoeligheid voor kou.
  • Geen transpiratie.
  • Haaruitval.
  • Opgezet gezicht.
  • Gewichtstoename.
  • Hese/ diepere stem. 

Door de zwelling in de hals kan een struma de volgende symptomen geven:

Als de struma een gevolg is van een te snel werkende schildklier, kun je last hebben van:

Struma kan ook de kop opsteken bij een schildklier die juist te traag werkt. Dat merk je aan:

  • Verlies van emotie en enthousiasme.
  • Extreme vermoeidheid.
  • Hartproblemen.
  • Menstruatieproblemen.
  • Libidoverlies.
  • Gevoeligheid voor kou.
  • Geen transpiratie.
  • Haaruitval.
  • Opgezet gezicht.
  • Gewichtstoename.
  • Hese/ diepere stem. 

Diagnose van een struma

Als je bij de huisarts komt met schildklierklachten, doet de arts lichamelijk onderzoek. De arts voelt aan je hals en let hierbij op de vorm en de grootte van de schildklier. Bij verdenking van een struma, laat de arts bloedonderzoek doen. Hieraan kan hij zien hoe de schildklierfunctie is. Hij kan zien of de schildklier goed werkt of dat deze misschien te langzaam of te snel werkt. Daarnaast wordt een echo onderzoek van de hals gedaan om de grootte en eventuele onregelmatigheid van de schildklier, bij schildklieren en omliggende lymfeklieren te beoordelen.

Als de schildklierfunctie niet goed is, is soms beeldvormend onderzoek nodig. Je krijgt hiervoor een lage dosis radioactieve straling toegediend in de bloedbaan. De radioactieve stof wordt door de schildklier opgenomen, waardoor deze zichtbaar wordt op de scan die vervolgens gemaakt wordt. Deze scan noemen we een schildklierscintigrafie

Als je bij de huisarts komt met schildklierklachten, doet de arts lichamelijk onderzoek. De arts voelt aan je hals en let hierbij op de vorm en de grootte van de schildklier. Bij verdenking van een struma, laat de arts bloedonderzoek doen. Hieraan kan hij zien hoe de schildklierfunctie is. Hij kan zien of de schildklier goed werkt of dat deze misschien te langzaam of te snel werkt. Daarnaast wordt een echo onderzoek van de hals gedaan om de grootte en eventuele onregelmatigheid van de schildklier, bij schildklieren en omliggende lymfeklieren te beoordelen.

Als de schildklierfunctie niet goed is, is soms beeldvormend onderzoek nodig. Je krijgt hiervoor een lage dosis radioactieve straling toegediend in de bloedbaan. De radioactieve stof wordt door de schildklier opgenomen, waardoor deze zichtbaar wordt op de scan die vervolgens gemaakt wordt. Deze scan noemen we een schildklierscintigrafie

Verder lezen

Pagina laatst aangepast op 29-03-2022

Auteur: Redactie Gezondheidsplein

Deze informatie is gecontroleerd door:

Vond je deze informatie nuttig?

4.3 uit 5 - 44 beoordelingen

Heeft deze informatie jou geholpen?

.
- Advertentie -
- Advertentie -