Ik wil niet dat mijn vrouw naar een mannelijke arts gaat
Verhaal door Bert (43)
Bert (43) heeft moeite met de mannelijke arts van zijn vrouw. Zijn probleem voorleggen aan die arts werkte averechts. Het gevoel werd alleen maar sterker.
Bert (43): 'Ik wilde graag jullie aandacht vragen voor mijn probleem en misschien ook dat van andere mannen. Vier jaar geleden was mijn vrouw zwanger en met de veranderingen had ik nog wel wat moeite. Toen ze ongeveer vijf maanden zwanger was ben ik met haar mee geweest naar de huisarts, in mijn ogen toen een hele aangename man, zo aangenaam en hartelijk dat ik hem mijn probleem wat ik had met het feit dat een mannelijk persoon de bevalling zou doen voor durfde te leggen.
Vijhandige reactie
Zijn reactie was echter zo vijandig en denigrerend tegen mij dat mijn vertrouwen in hem toen tot een nulpunt is gedaald. Zijn reactie was namelijk dat hij zijn praktijk dan wel kon sluiten. Hij vertelde dat hij dit eerder had meegemaakt en dat hij die persoon uit de praktijk gestuurd had. En tot slot voorspelde hij mij een moeilijk leven als ik dat probleem had. Om dat te horen was ik niet bij hem gekomen: ik kwam bij hem om van het probleem af te komen. Het ging nu van kwaad tot erger. Ik begon zelfs aan mijn vrouw te twijfelen.
Uitstrijkje verzwegen
We kwamen te spreken over een uitstrijkje. Ik dacht dat mijn vrouw hiervoor nog niet naar de arts was geweenst, maar niets bleek minder waar. Dat had ze twee jaar geleden al gehad bij hem, maar dit niet aan mij verteld om mij te ontzien. Maar mijn wereld stortte in: ik kreeg het gevoel dat mijn vrouw meer vertrouwen had in die arts dan in mij. En dat terwijl ik die arts helemaal niet meer vertrouwde.
Geen vertrouwen in (mannelijke) huisartsen
Vervolgens ben ik naar de huisarts toegegaan om nogmaals met hem over mijn probleem te praten en met de hoop dat hij nu wel begrip of in ieder geval respect zou hebben voor mijn probleem. Dit was echter niet het geval: ik kon mijn verhaal doen en zijn reactie was dat ik niet voor hem moest denken en dat ik ziekelijk jaloers was. Zijn uitstraling gaf aan dat als mijn vrouw bij hem was zij dan ook van hem was. Inmiddels is het zo ver dat ik bij een psycholoog loop, om onze altijd zeer goede relatie te redden. Ik heb geen enkel vertouwen meer in huisartsen, hoewel wij nu bij een arts zijn die mijn probleem wel respecteert en wil proberen het op te lossen. Ik hoop dat dat lukt want de reactie van de vorige arts heeft veel kapot gemaakt, ook in het vertrouwen in een relatie. Ik ben benieuwd of er ook andere mannen zijn die dit probleem herkennen. Ik zit er nu al tijden mee en dat gun ik niemand.'
Het geen hier wordt aangekaart van een mannelijke gynaecoloog, daar heb ik wel begrip voor. Het is natuurlijk wel ook een vorm van jaloezie, maar ik vraag mij ook af waarom mannen dit beroep verliezen, want het gaat niet alleen om bevallingen. Nu is het wel zo dat wij vaginaal bijna niet meer worden aangeraakt. Nu is het ook zo dat drie derde een scheiding heeft van de gynaecologen om de reden dat ze ook zo veel bloot zien elke dag wanneer ze thuiskomen gewoon geen zin hebben om betrekking met hun vrouw . Dus man geloof me. Die ziet het dagelijks dat het voor hem routine is en daar niks meer om geeft.
Precies zo'n verhaal als ik nu na 26 jaar nog dagelijks mee maakt. Echt dezelfde ellende, vreselijk machteloos gevoel. Eerste geboren met keizersnee, tweede en derde gelukkig door een andere verloskundige. Maar bij de eerste was het die arrogante... Ben zo ver gekomen dat ik er klaar voor was om hem iets aan te doen. Ben erg dichtbij, vreselijk dat ik dit noem, maar wilde stoppen met leven. Heb vele therapieën gehad, tot EMDR toe. Maar zit vast en ga dit mijn leven lang dragen. Vlucht in werk en hobby, zit nu weer te rillen als ik dit typ. En ik weet echt niet hoe dit ineens zo is gekomen. Vind het erg moeilijk om over te praten, bij de desbetreffende heren geen begrip. Vraag je waarom ze dit beroep hebben gekozen? Dan houdt de kar stil, voelen ze zich aangevallen. En ik laat mijn vrouw niet alleen gaan, vind dit in mijn doen laf. Wel de lusten, niet de lasten. Maar weet van mijzelf dat ik gevaarlijk ben als het niet goed gaat in mijn hoofd. Kan niet meer normaal denken, heb dan niemand meer om me heen, dus niets te verliezen, met al de gevolgen van dien. Wel late reactie, maar zoek elke keer weer naar oplossingen.
Ik begrijp het heel goed dat een echtgenote er moeite mee heeft dat een andere man aan zijn vrouw haar geslachtsdelen zit. Dat is iets tussen man en vrouw. Snap niet dat een man gynaecoloog wil worden (een man blijft ook altijd een man), dat vind ik ziek. De meeste vrouwen gaan toch ook makkelijker naar een vrouwelijke gynaecoloog begrijp ik. Natuurlijk, bij een bevalling of overmacht is iedereen graag geholpen!
Ik hoor niets over een gewetensprobleem, daarom lijkt het alsof deze meneer kampt met wantrouwen, angst en volgens mij met jaloezie. Het valt niet mee voor hemzelf, maar ook voor anderen die met dit probleem te maken hebben, zoals zijn echtgenote en artsen. Waarschijnlijk is zijn zelfbeeld en eigenwaarde erg laag. Voor deze problemen is echter voldoende medische hulp, maar dan moet de patiënt deze helemaal zelf accepteren en willen uitvoeren.
Vooral jaloezie is een woekerend en vernietigend probleem. Dus beste kerel, help jezelf, accepteer het en zoek hulp.
Beste Bert,
Ik werk in de gezondheidszorg. Mensen in de gezondheidszorg doen hun werk meestal omdat ze interesse in andere mensen hebben en de intentie hebben om mensen te helpen. Net als dat een dierenarts interesse heeft in dieren. Of een kok in eten. Ik vermoed dat jij een probleem hebt. Jaloersheid is te simpel gedacht. Kennelijk ervaar je het zelf ook als een probleem, want anders had je het niet bespreekbaar gemaakt. Dapper van je! Jammer dat je dan verkeerd begrepen wordt.( Sommige dokters zijn op emotioneel gebied echt horken......) Goed dat je naar een psycholoog bent gegaan. Hopelijk een goede waar je echt wat aan hebt.
Ik denk dat je vrouw niet tegen je wilde liegen hoor, zoals een meneer hier in zijn reactie noemt (sommige mensen zijn zo simpel;). Mij lijkt dat ze je wilde ontzien, omdat het zoveel stress bij jou oproept. Wees maar blij met zo'n vrouw! Vrouwen ondergaan dat soort onderzoeken echt niet voor hun plezier, maar voelen zich vaak heel erg ongemakkelijk en gegeneerd als ze dergelijke onderzoeken moeten ondergaan.
Ik snap je probleem helemaal. Respect dat je jezelf er zo over uitlaat!
Ik heb helaas precies het zelfde... Het wordt maar al te gauw op jaloezie gegooid en als wij probleem een ondervinden, komen we er geen steek mee verder.
Mijn vrouw raakte zwanger en werd door de verloskundige doorgestuurd naar een gynaecoloog.
Je kan wel stellen dat ik er moeite mee had en helemaal toen ik er achter kwam dat het om een mannelijke gynaecoloog ging die haar ook naar mijn mening maar graag van onderen wilde bekijken...
En die daar bij na mijn mening TE vaak een uitstrijkje van wilde maken. Daarbij moest ik ook nog eens achter een muur blijven en mocht er dus niet bij zijn.
Ook liet deze gynaecoloog z'n 06- nummer achter...
Ik heb het hier met mijn vrouw over gehad en die reageerde ook maar vreemd: "Stel je niet zo aan, die man doet zijn werk en het werd op de noemer gegooid joh je word vader en alles voor ons kind toch?"
Ik heb ook bij haar aangegeven dat ik des tijds liever zag dat er een vrouwelijke gynaecoloog kwam.
Ook ik heb een aardige knal gekregen van deze gebeurtenis en loop bij een psycholoog om dit feit.
Ik heb er helemaal niks mee dat een andere man aan mijn vrouw zit ook al gaat het om een gynaecoloog.
Ik snap je probleem, gewoon een vrouwelijke huisarts vinden voor je vrouw. Je wilt toch niet dat een andere man aan je vrouw zit. Je hebt respect voor je vrouw en het gaat om principes. Geen enkele man hoort te zitten aan de intieme delen van andermans vrouwen. Mannen die dat niet begrijpen noem ik geen mannen maar mietjes. Je vrouw heeft wel gelogen tegen je, zorg dat dit niet meer gebeurt.
Ik leef met je mee Bert omdat ik ongeveer hetzelfde heb meegemaakt. Mijn vrouw kan soms dingen niet doorzien maar zo kwam ze ook bij een vervangende huisarts die haar in plaats van meteen verwijst nog grondig wilde onderzoeken.
Ik ben zelf een man en heb haar met haar eigen huisarts gezien. Dit was heel anders dan wat die vervangende huisarts deed. Hij deed namelijk ook zomaar vijandig tegen mij. De dag daarna komt hij een briefje in mijn bus gooien voor mijn vrouw met zijn privé 06-nummer dat hij haar grondig wil onderzoeken..
Mensen gooien dit heel snel op jaloezie omdat ze het niet zelf meegemaakt hebben.
Ik ben een vrouw, maar ik heb liever een man als dokter. Vraag niet waarom, maar ik voel me daar rustiger bij. Zo een arts die kijkt met andere ogen naar een vrouw dan jijzelf. Hij loopt echt niet de hele dag met een ... rond. Inderdaad als jij mijn man was had ik je er allang uitgegooid.
