Sociale ontwikkeling van baby tot peuter

Als je kindje net geboren is, is het passief in contact met zijn omgeving. Door veel oogcontact met je kindje te maken, te praten en te knuffelen zorg je voor een goede hechting met je kind en gaat het actief op zoek naar contact met (andere) mensen. Rond zes weken kunnen de meeste baby’s glimlachen. Omdat dit eerste teken van sociaal contact vaak enthousiast wordt ontvangen, zal het sociale proces hierna sterk versnellen. Je baby gaat brabbelen om aandacht te krijgen en zijn armen uitstrekken om opgetild te worden. Rond de achtste levensmaand leert het kind mimiek begrijpen en intonatie te verstaan. Een eigen bewustzijn ontstaat rond de negende maand. Je baby herkent zichzelf in de spiegel en gaat steeds meer ondernemen. Ook kan je kind bang worden om alleen gelaten te worden. Zodra je kindje doorheeft dat je na verloop van tijd altijd weer terug komt, verdwijnt deze angst vanzelf.

Wanneer je kindje een jaar oud is, probeert hij of zij van alles uit en zoekt de grenzen op. Door reacties van anderen leert het wat wel en geen sociaal wenselijk gedrag is. Bijvoorbeeld door de reactie van speelmaatjes leert het kind wat anderen wel en niet leuk vinden. Ondanks dat contact met andere kinderen er hierdoor soms hardhandig aan toe kan gaan, is dit wel heel bevorderlijk voor de sociale ontwikkeling van je kleintje. Omdat ook de taalontwikkeling van de peuter sterk toeneemt, is het kind steeds beter in staat deel te nemen aan de sociale wereld.

Als je kindje twee jaar oud is, wil het alles graag zelf doen. Hierdoor kan het driftig en koppig zijn. De sociale ontwikkeling van een peuter gaat dan ook vaak gepaard met een machtsstrijd tussen de ouders en het kind. Hiernaast neemt het zelfbewustzijn van je kind toe en gaat fantasie een grote rol spelen. Met fantasie- en rolspelletjes leert je kind welk gedrag bij welke rol hoort. Deze fase in de sociale ontwikkeling kan beangstigend zijn voor een kind. Hierdoor kan het bijvoorbeeld weleens bang wakker worden.

Rond het vierde levensjaar kunnen de meeste kinderen goed omgaan met de verwachtingen van hun omgeving. Ze leren zichzelf verbaal te uiten en passen zich steeds beter aan onverwachte situaties aan.