"Door een eiceldonor kwam onze kinderwens uit!"

"Timo heeft me erg goed gesteund in die periode en nadat we samen de eerste klap verwerkt hadden, gingen we kijken naar andere mogelijkheden. We voelden er allebei niet veel voor om te adopteren, we wilden dat ons kindje in elk geval genetisch verwant zou zijn aan Timo. Onze arts stelde toen eiceldonatie voor. Een eicel van een andere vrouw zou dan bevrucht worden met Timo’s zaad en vervolgens zou ik het kindje kunnen dragen. Hoewel het idee dat de eicel niet van mij zou zijn in eerste instantie een vreemd idee was, zag ik het al snel positief in. Het feit dat ik het kindje negen maanden in mijn buik zou dragen, was voor mij bewijs genoeg dat het echt 'mijn' kind is."

"Toen we besloten hadden om voor eiceldonatie te gaan, waren Timo en ik het er al snel over eens dat we liever geen bekende wilden als donor. Het voelde vreemd aan als bijvoorbeeld de tante van ons kind eigenlijk de biologische moeder zou zijn. Ook een vriendin een eicel laten doneren leek ons geen goed idee. Zodoende kwamen we dus uit bij een eicelbank. Hier zijn eicellen opgeslagen die vrijwillig zijn gedoneerd door onbekende vrouwen.  De eerste behandeling mislukte bij ons, maar bij de tweede poging was het raak: ik was zwanger! Ik geloof dat ik nog nooit eerder zo gelukkig ben geweest. Negen maanden later werd onze dochter Yvanka geboren. Ze is nu anderhalf jaar oud en Yvanka is werkelijk het mooiste geschenk wat Timo en ik hebben gekregen. En dat allemaal dankzij alle vrouwen die vrijwillig eicellen afstaan om stellen zoals wij gelukkig te maken. Daar zijn wij onbeschrijfelijk dankbaar voor."