"Collecteren met een nieuwe nier was heel bijzonder"

Brigitte (32)        -              13 jaar collectant

Brigitte is al 13 jaar lang collectant voor de Nierstichting en dat doet ze vol overgave. Het afgelopen jaar was het voor haar extra speciaal om te collecteren.

“Zelf ben ik al 24 jaar nierpatiënt en op een gegeven dacht ik: ‘Ik wil wat terugdoen voor de Nierstichting. Ik ga collecteren’. Samen met mijn zusje Cindy ga ik daarom de deuren langs om geld in te zamelen. De ene dag loop ik met de collectebus in de hand mijn wijk en gaat mijn zusje als gezelschap mee. De volgende dag doen we het precies andersom. Het is inmiddels echt een traditie. De afgelopen twee jaar waren extra bijzonder, omdat ik toen mocht gaan collecteren met een nieuwe nier. Deze heb ik in 2010 gekregen van mijn vader, erg bijzonder. Toen hij 65 jaar werd heb ik een versierde collectebus geregeld en een speech voor hem gehouden. Tijdens deze emotionele speech hebben we ruim driehonderd euro opgehaald voor de Nierstichting. Collecteren geeft niet alleen veel voldoening, maar is ook erg bijzonder om te doen. Je treft zoveel verschillende mensen met allemaal hun eigen besognes. Sommige mensen hebben geen contant geld in huis, maar kieperen toch hun spaarpot om om toch wat in de collectebus te kunnen doen. Ieder beetje helpt! Hopelijk kunnen we met al het collectegeld er ooit voor zorgen dat er een implanteerbare kunstnier komt.”

Nienke (66) -                     10 jaar collectant waarvan 5 jaar collectecoördinator

Pauline (42) -                    3 jaar collectant en wijkcoördinator

Nienke Scholten is collectecoördinator in Bunnik en haar dochter Pauline wijkcoördinator. Ze hebben van dichtbij ervaren hoe zwaar het leven van een nierpatiënt is.

Pauline: “Mijn man Patrick heeft een erfelijke nierziekte, cystenieren, en moest een nier laten verwijderen. Met één nier is in principe prima te leven, maar zijn gezondheid ging snel achteruit. Hij moest gedialyseerd worden. En dat trok een zware wissel op zijn gezondheid en ons gezinsleven. We probeerden wel ons normale leven zoveel mogelijk door te laten gaan. Als mijn man moest dialyseren en onze kinderen moesten sporten, dan bracht ik mijn kinderen naar de sportclub en ging ik niet naar het ziekenhuis. Dat was een bewuste keuze.” Paulines moeder Nienke maakte zich in die tijd ook grote zorgen. “Mijn schoonzoon zag er op een gegeven moment uit als een afgepeigerde marathonloper. En ook op het gezicht van mijn dochter en kleinkinderen was de vermoeidheid en stress af te lezen.” Gelukkig heeft Patrick vorig jaar maart een nier van zijn broer gekregen en kan hij alles weer doen wat hij voorheen ook deed: werken, sporten en uitstapjes maken met zijn gezin. 

De kans bestaat dat Paulines kinderen ook ooit dezelfde nieraandoening als hun vader krijgen. Voor Pauline en haar moeder Nienke een extra motivatie om met de collectebus rond te gaan. “Met het geld dat ik ophaal, hoop ik dat er extra geld voor onderzoek naar erfelijke cystenieren vrijkomt. Een draagbare kunstnier is mijn droom. Zo’n nier neemt de functies van een gewone nier over en kan dus nierpatiënten een hoop dialyseleed besparen”, vertelt Nienke. Pauline hoopt dat ze ook iets kunnen vinden waardoor de ziekte voortijdig kan worden opgespoord.

“Wat wel leuk is: mensen die ons verhaal kennen geven meer geld dan mensen die dat niet kennen. Er is toch een stukje herkenning. Hetzelfde geldt voor mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Zij geven ook guller”, vertelt Nienke, die als wijkcoördinator eigenlijk niet meer hoeft te collecteren, maar nog wel elk jaar minimaal twee avonden langs de deuren gaat. Nienke vult aan: “Een groot deel van de collectanten in onze wijk zaten in hetzelfde schuitje als wij. Ze hadden een familielid of vriend met een nieraandoening of moesten zelf dialyseren. Je wisselt dan onderling ervaringen uit. Hoe hield jij je huishouden gaande, terwijl je man aan het dialyseapparaat lag? En duurde bij jullie het transplantatieproces ook zo lang? Andermans verhalen sterken je.”

Het collecteren geeft moeder en dochter veel voldoening. Nienke heeft plezier in de organisatie van de collectie.  “Je doel is toch om elk jaar meer geld op te halen. En als dat lukt, loop ik met een grote glimlach op mijn gezicht.” Ook Pauline krijgt er energie van. “De steun die je van anderen krijgt, is enorm.”

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met de Nierstichting.