De behandeling van een knieschijfaandoening is afhankelijk van welke knieaandoening je hebt:
- Knieschijfdislocatie. Dat is een verschuiving van je knieschijf naar de buitenkant (lateraal) van je knie. Een verschuiving van je knieschijf (knieschijfdislocatie) wordt vastgesteld met behulp van röntgenfoto’s of een MRI-scan. Vaak kun je je knie niet buigen bij een knieschijfdislocatie, wat al duidt op een verschoven knieschijf. Soms verschuift de knieschijf zelf weer terug naar zijn originele plek en soms moet dat operatief worden gedaan.
- Fractuur. Door bijvoorbeeld een harde val kan de knieschijf in tweeën breken of uiteen vallen. Na lichamelijk onderzoek kunnen röntgenfoto’s of CT-scans de diagnose bevestigen. Wanneer je botfragmenten nog op hun plek zitten, hoef je niet te worden geopereerd. Je wordt dan van je enkel tot je heup in het gips gezet, waardoor de breuk vanzelf heelt. Wanneer je knieschijf niet meer kan genezen, kun je een halve knieprothese krijgen. Je knieschijf wordt dan vervangen door een harde plastic schijf.
- Bursitis. Bij deze vorm van kniepijn is je knieschijf opgezwollen door overbelasting of door een ontsteking in je knie. Je voelt dan pijn aan de binnenkant van je knie. Door het in te zwachtelen en rust te houden geneest het meestal vanzelf. Eventueel kan de arts pijnstillers voorschrijven of adviseert hij of zij fysiotherapie.
- Patella luxatie. ‘Patella’ betekent ‘knieschijf’ en ‘luxatie’ betekent ‘uit de kom’. Instabiliteit van de knieschijf komt meestal voor bij jonge sporters. Deze aandoening moet uit zichzelf genezen. Sommige mensen hebben baat bij fysiotherapie.
