Bacteriële vaginose

In elke vagina leven schimmels en bacteriën. Normaal gesproken zijn deze schimmels en bacteriën in balans. Soms raakt deze balans verstoord. Bepaalde bacteriën kunnen dan gaan overheersen. Hierdoor ontstaat bacteriële vaginose. Bacteriële vaginose is besmettelijk en niet seksueel overdraagbaar. 

Verschil tussen bacteriële vaginose en vaginale schimmelinfectie

Het belangrijkste verschil tussen een vaginale schimmelinfectie en bacteriële vaginose is dat er bij bacteriële vaginose geen sprake is van pijnlijk, gezwollen of rood slijmvlies. Ook is er geen sprake van pijn bij het plassen of vrijen. Bij een vaginale schimmelinfectie is dit meestal wel het geval. 

Bacteriële vaginose kun je herkennen aan de volgende symptomen:

• Veel onaangenaam ruikende, grijswitte afscheiding.
• Het slijmvlies van de vagina is niet opgezwollen, rood of pijnlijk. 
• Geen pijn bij het plassen of vrijen. 

Bacteriële vaginose ontstaat als de natuurlijke balans tussen bacteriën en schimmels in de vagina verstoord raakt en bepaalde bacteriën gaan overheersen. Dit kan weer veroorzaakt worden door het wassen van de vagina met zeep of intieme verzorgingsproducten of het gebruik van bepaalde medicijnen, zoals antibiotica en corticosteroïden. 

Vrouwen met diabetes hebben meer kans op het krijgen van bacteriële vaginose.

In veel gevallen kan de huisarts op basis van de klachten de diagnose stellen. Als je voor het eerst klachten hebt die passen bij bacteriële vaginose, dan kan de huisarts lichamelijk onderzoek doen. Hij of zij brengt dan een eendenbek in de vagina om het slijmvlies te bekijken. Indien nodig neemt de huisarts met een wattenstaafje wat vaginale afscheiding af voor verder onderzoek. 

Als je al eerder bacteriële vaginose hebt gehad, dan zul je de klachten waarschijnlijk herkennen. Lichamelijk onderzoek is dan niet nodig. 

Bacteriële vaginose kan vanzelf overgaan. Behandeling is dus niet altijd nodig. Het kan een paar weken duren voordat de klachten helemaal weg zijn. Als je veel klachten hebt, dan kan de huisarts een medicijn voorschrijven. Meestal is dat metronidazol. Metronidazol is verkrijgbaar in de vorm van vaginale capsules en tabletten die je oraal inneemt. Een ander medicijn tegen bacteriële vaginose is clindamycine crème die je in de vagina aanbrengt. 

Let op:

• Metronidazol en clindamycine kunnen het rubber van een condoom of pessarium aantasten. Pas drie dagen na de behandeling beschermt het condoom of de pessarium weer tegen zwangerschap.
• Tijdens een kuur met metronidazol en tot 48 uur na de laatste capsule of tablet mag je geen alcohol drinken. 
• Geef je borstvoeding? Metronidazol geeft een metaalsmaak aan de borstvoeding. Het kan dus zijn dat je baby de borstvoeding weigert. Dan kun je de borstvoeding gedurende de eerste twaalf uur na het innemen van het medicijn afkolven en weggooien. 

Neem contact op met je huisarts in de volgende gevallen:

• Als je voor het eerst klachten hebt die passen bij bacteriële vaginose. 
• Als de huisarts bacteriële vaginose bij je heeft vastgesteld en de klachten na twee weken nog niet minder zijn geworden (met of zonder behandeling). 
• Als je de klachten van bacteriële vaginose herkent en de klachten na twee weken nog niet minder zijn geworden. 
• Als je veel klachten hebt. 
• Als je ook andere klachten krijgt (bijvoorbeeld buikpijn, pijn bij het plassen en bloederige vaginale afscheiding). 
• Als je vaginale afscheiding verandert, bijvoorbeeld van geur, kleur of hoeveelheid. 

De informatie op deze pagina is gebaseerd op de volgende bron:

• NHG-standaard Fluor vaginalis