Miskraam

Een miskraam is het verliezen van een ongeboren kind tijdens de zwangerschap. Er is sprake van een vroege miskraam als de miskraam plaatsvindt in de eerste twee tot vier maanden. Bij ten minste één op de tien zwangerschappen is hier sprake van. Als de miskraam of doodgeboorte na vier maanden plaatsvindt maar voordat de levensvatbare periode is aangebroken, spreken we over een late miskraam.

Een miskraam is een zeer ingrijpende gebeurtenis. Van de blijheid van in verwachting zijn word je ineens ondergedompeld in het verlies van een ongeboren kind. Niet iedereen kan begrijpen hoeveel pijn hiermee gepaard kan gaan.  Als je kind overlijdt, dan is het belangrijk om te rouwen om het verlies. 

Als je eenmaal een miskraam hebt gehad, dan betekent dit niet automatisch dat je meer miskramen zult krijgen. Bij een volgende zwangerschap heb je opnieuw de kans op een miskraam, maar de zwangerschap kan ook normaal verlopen. Overigens neemt de kans op miskraam wel toe naarmate je ouder wordt.  

De oorzaak van een miskraam is vrijwel altijd een probleem in de aanleg van de vrucht. De vrucht is niet in orde en wordt dus op een natuurlijke manier uit het lichaam verwijderd. Na een gezonde bevruchting groeien zowel de vruchtzak als het embryo. In het geval van een miskraam, is de vruchtzak vaak probleemloos ontstaan, maar is het embryo niet ontwikkeld. 

Een miskraam met zekerheid voorkomen is niet mogelijk. Om de kans daarop zo klein mogelijk te houden kun je het volgende doen: 

• Gezond en gevarieerd eten. 
• Geen overmatig alchoholgebruik.
• Niet roken. 
• Geen medicijnen slikken zonder overleg met je (huis)arts.  

Voor de miskraam nemen de zwangerschapsverschijnselen vaak af. Je hebt dan bijvoorbeeld geen last meer van symptomen van zwangerschap, zoals gespannen borsten of ochtendmisselijkheid. Een ander kenmerk van een miskraam is dat er vaak sprake is van vaginaal bloedverlies. Dit kan gepaard gaan met pijn die vergelijkbaar is met menstruatiepijn. Toch is er niet altijd sprake van een miskraam als je een bloeding en buikpijn hebt. Dit kan ook voorkomen bij een gezonde zwangerschap. Bloedverlies kan eventueel ook wijzen op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.  

Als er een vermoeden is van een miskraam, dan kan de arts of verloskundige onderzoek doen. De arts kan bijvoorbeeld een onderzoek doen naar de baarmoedermond. Ook een inwendig onderzoek behoort tot de mogelijkheden. Met behulp van een echo wordt gekeken naar de baarmoeder en de vrucht. Hierbij wordt gekeken of het hartje nog klopt of niet. 

Laatst bijgewerkt op 10 december 2013