Doof... en weer kunnen horen

Verhaal door Yvonne (49)

Yvonne (49 jaar) werd van de ene op de andere dag doof als gevolg van een hersenvliesontsteking. 32 jaar lang kon ze helemaal niets meer horen. Dit was voor Yvonne een ramp.

Ooroperatie

"Muziek was mijn leven. Ik speelde fluit en zong in een koor. Het heeft dan ook zeker vijf tot tien jaar geduurd voordat ik er aan gewend was dat ik doof was en dat ik er mee kon leven. Ik werd geopereerd voor een cochleair implantaat. Simpel gezegd is dit een binnenoorprothese die door directe elektrische prikkeling van de gehoorzenuw totaal dove mensen kan laten horen."

Weer kunnen horen

"Ik kan me de dag van mijn aansluiting en proefffitting na de operatie nog goed herinneren. Na de aansluiting ging ik met mijn coach Carola even een kopje koffie drinken voordat de eerste oefeningen gedaan zouden worden. We hadden wat broodjes meegenomen voor bij de koffie. Carola scheurde de zak open en dat geluid! Ik vroeg of dat geluid wat ik hoorde het scheuren van een zak was. En ik heb daarna de zak nog een paar keer in reepjes gescheurd, puur voor het geluid. En het geluid van een lepeltje in een kopje. En toen ik af ging rekenen en de munten op de toonbank legde, dat geluid. Ik heb gevraagd of ik nog een paar keer munten op de toonbank mocht leggen, prachtig! En de reacties ook toen bij het afrekenen, mensen reageerden zo leuk omdat je zelf zo enthousiast was."

Bang voor geluiden

"Er waren ook geluiden waar ik toch een beetje bang voor was. Toen ik na de fitting naar huis moest rijden, heb ik 'm even afgedaan. Want die geluiden van het verkeer vond ik heel eng. En het is ook een ander geluid dan het geluid wat ik in mijn herinnering heb. Het is nu meer een soort van gezoem geworden. En ik schrok ook toen ik het geluid van naaldhakken hoorde. 'Dat is toch niet van deze tijd, naaldhakken', dacht ik toen."

"Gezondheid"

Ik woon tien minuten rijden van het strand. Ik ga dan ook regelmatig met mijn hond naar het strand. Toen ik geluiden op kon vangen, ging ik diezelfde dag ook naar het strand om het geluid van de zee te horen. Maar dat viel mij heel erg tegen, want ik herkende het niet. En ik had ook voor het eerst mijn eigen stem gehoord, en die vond ik lelijk klinken."

"Een van de mooiste momenten na mijn CI was toen ik met mijn zoon in de huiskamer zat. Bas zat voetbal te kijken en ik zat met mijn rug naar hem toe achter de computer. Ik moest niezen en mijn zoon reageerde door 'gezondheid' te zeggen. 'Dank je', zei ik, en ik draaide me naar hem toe, want ik realiseerde me dat ik hem gehoord had. En hij realiseerde dat ook, want hij lachte van oor tot oor. Dat was zo'n mooi moment, ik heb zitten huilen toen."

Leren luisteren

"Dat heb ik nu nog wel eens, dat ik van puur genoegen kan huilen om dat soort dingen. Het benoemen van geluiden gaat nog niet helemaal goed. Het blaffen van de hond kan ik niet onderscheiden van het schuiven van een stoel. Ik heb moeten leren hoe een auto klinkt, en dat dit een ander geluid is dan een brommer. Sommige geluiden kan ik wel weer heel duidelijk herkennen. Ik hoor bijvoorbeeld wel heel goed het water koken."

"Ik vroeg mijn arts of ik ooit weer muziek kon luisteren, weer kon zingen of fluit spelen. De arts stond daar wat sceptisch tegenover. Maar ik zette toch door. Ik kreeg de cd-speler van mijn oudste zoon en ging verschillende cd's beluisteren. Vogelgeluiden: prachtig. Eerst hoorde ik alleen maar vogels, maar nu weet ik hoe een koolmeesje, duif, lijster klinkt bijvoorbeeld. En zo ben ik nu ook weer naar muziek aan het luisteren en probeer ik de verschillende instrumenten te onderscheiden."

Passie voor muziek

"Want muziek was en blijft mijn passie. Zo was ik toen ik al tien jaar doof was toch weer fluit gaan spelen. Ik probeerde dan het geluid te voelen. Ook toen werkte ik met verstandelijk gehandicapten en die luisterden wel eens naar mijn spel. Een van hen zei: Je moet nog meer oefenen. Ik speelde vals, maar ja dat hoorde ik zelf niet. Na de CI is mijn zus voor mij piano gaan spelen, en ik herkende de liedjes weer. Ook mijn broer speelde gitaar voor mij en ook toen herkende ik de liedjes. Dat waren emotionele momenten. Mijn broer en zus waren er behoorlijk door geraakt."

Naam terug

"Wat ik ook als prettig ervaar is dat ik mijn naam weer terug heb. Als dove wordt je toch vaak als klein kind behandeld. Je wordt niet eens bij je eigen naam genoemd. Na mijn CI stond ik in de keuken, en mijn broer zat in de huiskamer. We zagen elkaar niet en hij riep mij. En dat is zo'n goed gevoel; je naam weer te horen. Ik heb mijn naam weer terug!"

"De CI heeft nog meer bijkomstige foefjes. Wanneer ik in een restaurant zit bijvoorbeeld, heb ik een microfoontje dat ik aan mijn processor aan kan sluiten waardoor alle "omgevingsgeluiden" soort van wegvallen. Zo kan ik mij focussen op degene met wie ik praat. Zo is er ook een speciaal apparaatje wat ik op mijn processor aansluit als ik moet telefoneren (het apparaatje zit aan de telefoon en kan worden aangesloten op de processor). Ook dat apparaat zorgt ervoor dat omgevingsgeluiden wegvallen en de focus komt te liggen op het geluid uit de hoorn. Vorige week ben ik voor onderzoek in het ziekenhuis geweest. Uit allerlei oefeningen bleek dat ik weer voor 69 procent kon horen. 69 procent, dat is toch veel. Van 0 naar 69 procent en ik ben nog niet eens klaar met oefenen. Kortom: voor mij is een cochleair implantaat een uitkomst!"

Terug naar het begin

1. Doofheid

Reacties

Suze en levi
17 februari 2016 10:50
beste Yvonne, wij (ik en levi) maken een presentatie over doofheid. Wij hebben ook ervaringen van mensen erin staan. Zouden wij die van u mogen gebruiken?

Groet, Suze en Levi
Marijke de Graaf Slot
01 november 2005 11:12
Ik vond het programma die vanavond heel erg goed. Ik ben zelf doof van de geboorte en ik heb een beetje gehoorrest. Ik ben zelf ook boos dat ik doof ben en ik accepteert niet dat ik doof ben. Ik leer langzamer en ik ben zelf heel erg jaloers op mijn zussen, die hebben hogere opleiding gehad en hele goeie baan. Ik weet zelf niet of ik wel in aanmerking voor de inplant van de oor. Maar als het niet lukt vind ik jammer. Denk eraan dat je zelf ook gelukkig ben en hoe zelf voel. Ik ben huisvrouw, drie horende kinderen, studeert nu voor administratief medewerker. Veel gesoliciteert, allemaal afgewezen door de handicapt, of geen hogere opleiding gehad. Ik mis wel de contacten met mijn kinderen, moeizaam communicatie. Getrouwd met slechthorende man die hoort steeds minder. Ik leef wel gelukkig maar voel me veel buitengesloten. Als ik een dagje per week op school met dove ben ik wel erg gelukkig en blij en voel ook op gemak dan bij de horende.
Marijke de Graaf Slot
Grob Theo
01 november 2005 11:12
Ik woon in Belgie. Wij hebben een dochter van 19 jaar. Ze heeft een horende tweelingzusje. Als ouders hebben wij altijd geopteerd voor het zelf leren van gebarentaal en denken zo dat onze dochter goed kan praten. Wanneer wij met kinderen waar onze dochter samen in de kleuterschool heeft gezeten en die we nu als jong volwassenen kennen. Vergelijken is dan heel gemakkelijk. Ook kennen we van deze groep enkele kinderen die (hun ouders) hoofd hebben laten ompraten. Daarom is het beter dat men in zo'n programma ook meer tijd zou besteden aan contra en enkele volwassen doven aan het woord (gebaar) laat.
sanne vos
01 november 2005 11:12
Beste mensen.
Ik ben nou eens een echt doofje.
Ik begreep van mijn ouders dat het een programma over doven en over ci ging. Ik zag een tolk in de zaal, maar waarom dan niet klein in beeld?
dus moesten mijn ouders weer eens tolken.
Waarom denken jullie daar niet aan?
Ik probeer juist nu zo zelfstandig mogelijk te zijn.
Met gebarende groeten sanne vos
M. van der Werf-Koppe
01 november 2005 11:12
Goedemorgen,

We vinden het vreselijk om zo de horen, dat het zo goed gaat met de CI, vooral die doorbraak! Jullie horen zo vaak van de horende kanten af.

Vergeten jullie niet waar de dove kanten blijven? Kunnen jullie niet eens een mooie fragmentje maken over de doven zelf? Het zou heel interessant zijn. Kijk maar naar ons. We zijn beiden doof, en hebben 3 kinderen, waarvan 2 jongsten doof zijn. We hebben allemaal goed. We missen niks en zijn gelukkig

Zoals ik (en mijn andere vriendin kunnen), kan heel goed de muziek horen en houd ook veel van. Wat is het probleem?
We dragen beiden hoortoestellen.

Het is ook van belang om de cultuur van de doven te behouden (intentiteit). We, de doven, zijn zo bang, dat de horende mensen ons zo kunnen overheersen. Doof = Doof.

Dat CI is juist ideaal voor de plotsdoven of voor de mensen, die jarenlang goed konden horen en langzamerhand doof zijn geworden.

Maar voor de echte dove mensen zijn dat juist een behoorlijke grote frustratie.
En zo erg, dat de kleine kinderen niets kunnen zeggen, hoe de CI vinden.

Mogen we eens ook op de tv zijn, om eens van de dove kant te kunnen laten zien? Willen jullie dan ook eens bij ons thuis een filmpje maken, om te zien, hoe we leven!
Het is juist van belang, om de horende mensen te laten zien, wat de dovencultuur is. Er bestaat ook de dovenclub, ook om even kijkje te nemen. En niet te vergeten de Nederlandse GebarenTaal. Die is de echte taal voor de doven. Dus, we missen niks!!!

Bedankt!

M. van der Werf-Koppe
wendy van houten
01 november 2005 11:12
Ik ben Wendy van Houten. Ik heb zelf ook hersenvliesontsteking gehad en herken me zelf precies in jou. Ik ben 16 jaar en toen ik dit las dacht ik van ja.... dat ken ik, ikzelf probeerde het gelijk op de wc nog in het ziekenhuis door met het wc papier te gaan frummelen!! Voor mij is CI ook ideaal, ik ben zelf een half jaar doof geweest en dat was al behoorlijk wat voor mij!
Tot horens!!
Rita Lozeman-Velthuis
01 november 2005 11:12
Ik heb het programma gezien en ben heel blij voor deze mensen dat zij weer geluiden kunnen horen. Maar het kan ook tegenvallen. Dat heb ik zelf ervaren. Ik heb ook een CI, maar met maar 1 electrode. Het enige wat ik er een beetje goed mee kan horen is mijn eigen stem. Dus daarvoor draag ik het. Bovendien heb ik ook nog een versterker erbij. Dit omdat de processor alleen, niet de gewenste had. Misschien is er voor mij in de toekomst ook een herstel-operatie mogelijk, omdat er in de 12 jaar dat ik deze apparatuur nu gebruik, veel is verbeterd. Maar het blijft een flinke operatie en dat doe je niet zo maar even!
Ik wens iedereen veel succes met de therapie en hopelijk wordt het alleen maar beter!
Vriendelijke groeten, Rita Lozeman.
Ellen
01 november 2005 11:12
Hallo allemaal.
Ik houd mijn werkstuk over Gehoorapparaten, alleen mis ik nog een klein stukje informatie! Zijn er misschien mensen die mij informatie kunnen geven? Ietsjes precieser: ik zoek antwoord op de vraag: wat zijn gehoorapparaten? Als iemand mij zo snel mogelijk en misschien nog als het echt kan voor morgen informatie stuurt daar over. Ontzettend bedankt, groeten!! Ellen
Ellen
09 maart 2005 18:12
Hallo allemaal.
Ik houd mijn werkstuk over Gehoorapparaten, alleen mis ik nog een klein stukje informatie! Zijn er misschien mensen die mij informatie kunnen geven? Ietsjes precieser: ik zoek antwoord op de vraag: wat zijn gehoorapparaten? Als iemand mij zo snel mogelijk en misschien nog als het echt kan voor morgen informatie stuurt daar over. Ontzettend bedankt, groeten!! Ellen
Rita Lozeman-Velthuis
05 november 2002 01:00
Ik heb het programma gezien en ben heel blij voor deze mensen dat zij weer geluiden kunnen horen. Maar het kan ook tegenvallen. Dat heb ik zelf ervaren. Ik heb ook een CI, maar met maar 1 electrode. Het enige wat ik er een beetje goed mee kan horen is mijn eigen stem. Dus daarvoor draag ik het. Bovendien heb ik ook nog een versterker erbij. Dit omdat de processor alleen, niet de gewenste had. Misschien is er voor mij in de toekomst ook een herstel-operatie mogelijk, omdat er in de 12 jaar dat ik deze apparatuur nu gebruik, veel is verbeterd. Maar het blijft een flinke operatie en dat doe je niet zo maar even!
Ik wens iedereen veel succes met de therapie en hopelijk wordt het alleen maar beter!
Vriendelijke groeten, Rita Lozeman.