Normaal gesproken reageren mensen op een traumatische gebeurtenis door te vechten of vluchten, maar soms kan dit niet. Om deze gebeurtenis alsnog te kunnen verwerken, reageren sommige mensen door te verlammen of door zich terug te trekken uit hun omgeving. Ze zijn fysiek dan nog wel aanwezig, maar mentaal niet meer. Dit wordt dissociëren genoemd. In feite wordt het verwerken van de gebeurtenis op deze manier uitgesteld. Een dissociatieve identiteitsstoornis is vrijwel altijd het gevolg van een ernstige traumatische ervaring.
Dissociatieve identiteitsstoornis door jeugdtrauma
Bij een ernstige traumatische gebeurtenis is een kind soms niet in staat om deze te verwerken. De gebeurtenis wordt als zó erg ervaren dat het kind één of meerdere nieuwe persoonlijkheden creëert die wél met het trauma kunnen omgaan. DIS is voor hem of haar een soort overlevingsstrategie. Deze persoonlijkheden worden alters genoemd. Soms zijn deze alters in staat om het gedrag van een andere alter te observeren, maar dit hoeft niet. Ook kunnen alters op elkaar reageren. Mensen met DIS omschrijven dit als het horen van innerlijke gesprekken, of stemmen die commentaar leveren. Hierdoor worden DIS-patiënten soms onjuist gediagnosticeerd met schizofrenie. Het verschil met schizofrenie is dat iemand met DIS zich ervan bewust is dat de stemmen die hij of zij hoort van binnenuit komen.
Een dissociatieve stoornis wordt altijd in verband gebracht met langdurige traumatische gebeurtenissen in de jeugd zoals mishandeling, seksueel misbruik, een groot verlies of een ernstige lichamelijke aandoening. Om met deze gebeurtenissen om te gaan creëert het kind een extra persoonlijkheid (de alter) die hier beter mee om kan gaan.
Invloed van DIS op het functioneren
Omdat mensen met DIS meerdere persoonlijkheden ervaren, is er sprake van een gefragmenteerde persoonlijkheid. Een belangrijk kenmerk is dat niet elke persoonlijkheid zich bewust is van het trauma dat de aandoening heeft veroorzaakt. Mensen met DIS kunnen daarom goed functioneren en leiden vaak een creatief en productief leven. Dit leven is echter vaak chaotisch, omdat de alters elkaar afwisselen en de persoon zich niet bewust is van het gedrag wat de alter vertoont. Vaak proberen mensen met DIS dit gevoel van chaos te compenseren door zich veel bezig te houden met dingen die veel zelfbeheersing of controle over anderen vereisen.