Een dissociatieve identiteitsstoornis is een chronische aandoening die niet uit zichzelf verdwijnt. Bij het behandelen van DIS wordt er meestal naar gestreefd om de alters en de hoofdpersoonlijkheid tot één persoonlijkheid te integreren. Dit kan niet altijd en in zulke gevallen is het doel van de behandeling om de persoonlijkheden goed samen te laten werken zodat iemand met DIS normaal kan functioneren.
Medicatie bij DIS
Een dissociatieve identiteitsstoornis kan niet worden verholpen met medicatie. Echter, omdat DIS vaak samengaat met andere aandoeningen, zoals angst of depressie, kan de arts ervoor kiezen om de symptomen van deze aandoeningen te verlichten met medicijnen.
Therapie bij DIS
De meest gekozen therapievorm bij een dissociatieve identiteitsstoornis is psychotherapie. Deze therapie is vaak zwaar en pijnlijk doordat traumatische herinneringen naar boven komen. Tijdens de behandeling kan iemand met DIS veel emotionele crises doormaken. Vaak zijn er meerdere opnamen in psychiatrische instellingen nodig om diegene door deze moeilijke perioden heen te helpen. Het behandelen van DIS duurt meestal drie tot zes jaar, waarin de patiënt twee of meer keer per week therapie volgt.
Controversie in de behandeling van DIS
Er is veel discussie gaande over de beste manier om een dissociatieve identiteitsstoornis te behandelen. Sommige artsen vinden namelijk dat psychotherapie de symptomen van DIS juist verergerd. Exposure therapie, waarbij iemand wordt blootgesteld aan een angst of trauma, is vaak succesvol bij aandoeningen zoals een fobie of een PTSS. Bij DIS zou exposure therapie de symptomen juist verergeren. Ook psychotherapie maakt de klachten bij DIS vaak erger. Er zijn echter onderzoeken die aantonen dat mensen met DIS wel degelijk baat hebben bij therapie.
