Actinische keratose
Wat zijn actinische keratosen?
Een actinische keratose is een beschadiging van de huid door zonlicht. Het zijn meestal kleine, iets verdikte plekjes van de huid, die ruw aanvoelen. Deze keratose-plekjes ontstaan op delen van je lichaam die vaak in de zon zijn geweest, zoals je gezicht of de bovenkant van je handen.
Actinische keratosen kunnen een voorloper zijn van kwaadaardige vormen van huidkanker.
Oorzaak van actinische keratosen
Actinische keratosen worden veroorzaakt door blootstelling aan zonlicht of de zonnebank. Als je ouder bent, heb je een grotere kans op het ontwikkelen hiervan. Immers, ouderen hebben in hun leven meer zon gehad dan een jong persoon. Desalniettemin komt de huidbeschadiging ook steeds vaker bij jongeren voor. De oorzaak: de toegenomen populariteit van zonnen (zonnebank of zonvakantie).
Andere risicofactoren op actinische keratosen zijn:
- Licht huidtype.
- Verlaagd immuniteit. Hierbij moet je vooral denken aan een verminderde afweer door een orgaantransplantatie of een auto-immuunziekte.
- Langdurig verblijf in de tropen. Er is dan sprake van overmatige blootstelling aan de zon.
Symptomen van actinische keratosen
Actinische keratosen zijn vaak moeilijk te herkennen, omdat ze geen duidelijk symptomen of kenmerken hebben. In het begin zijn ze vaak ook beter te voelen dan te zien. Dit komt omdat het iets verheven ruwe plekjes op je huid zijn. Daardoor lijken ze een beetje op een wratje of eczeemplekje. De kleur is meestal huidkleurig tot rood of bruin, dan is het plekje wel goed te herkenne. De grootte kan wisselen van enkele millimeters tot enkele centimeters.
Je kunt één actinische keratose-plekje hebben, maar vaak heb je er meer. De plekjes kunnen voorkomen op:
- Je gezicht.
- Je hoofdhuid.
- Bovenkant van je handen.
- De onderste helft van je armen.
- Het decolleté (de borst) bij vrouwen.
Soms zijn de plekjes gevoelig bij aanraking, ze jeuken niet.
Diagnose van actinische keratosen
De arts kan aan de plekjes op je huid zien of je actinische keratosen hebt. Soms wil hij zeker weten of er geen sprake is van een andere huidaandoening. Dit kan met weefselonderzoek. Hiervoor neemt de arts onder plaatselijke verdoving een klein stukje huid weg. Dit wordt opgestuurd en onderzocht op afwijkingen.
