Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Als je je kindjes moet verliezen

Verhaal door Sonya en Henri ()

Nog een keer wilden Sonya en Henri op vakantie zonder hun kinderen. Het jaar daarop zouden de kinderen mee kunnen, omdat ze dan oud genoeg waren om te skiën. Nu brachten ze de kinderen onder bij de opa's en oma's; Marvin, de oudste, bij de ene opa en oma en Dylan hun jongste, bij de andere opa en oma.

Een virus werd hem fataal

Henri: "We hadden een dag heerlijk geskied. Toen we terugkwamen in ons chalet belde de vader van Sonya. Het ging niet goed met Dylan. Hij ademde moeilijk en moest naar het ziekenhuis. We vertrokken halsoverkop naar Nederland. Onderweg hadden we telefonisch contact met de familie in Nederland. Het werd steeds duidelijker dat de situatie met Dylan zeer ernstig was. Toen we aankwamen in Nederland was ons kindje overleden. 13 maanden en 13 dagen oud. Totaal onverwachts. Een virus aan de hartspier was hem fataal geworden, terwijl hij daarvoor nog kerngezond was."

Henri: "We hadden een dag heerlijk geskied. Toen we terugkwamen in ons chalet belde de vader van Sonya. Het ging niet goed met Dylan. Hij ademde moeilijk en moest naar het ziekenhuis. We vertrokken halsoverkop naar Nederland. Onderweg hadden we telefonisch contact met de familie in Nederland. Het werd steeds duidelijker dat de situatie met Dylan zeer ernstig was. Toen we aankwamen in Nederland was ons kindje overleden. 13 maanden en 13 dagen oud. Totaal onverwachts. Een virus aan de hartspier was hem fataal geworden, terwijl hij daarvoor nog kerngezond was."

Weer ging het mis

Sonya: "We probeerden de draad van het leven weer op te pakken. Ik werd opnieuw zwanger en Milan werd geboren. Een heerlijk ventje, met donker krullend haar en grote ogen, waar iedereen van genoot. Het leek allemaal goed te gaan, maar op een avond merkte Henri dat ons zoontje kortademig was. Met het drama van Dylan in het achterhoofd, werd Milan gelijk naar het ziekenhuis gebracht. Het werd snel duidelijk dat het helemaal mis was. Milan had ook last van zijn hartje. Hij moest 50 minuten gereanimeerd worden, maar gelukkig kwam hij weer bij. Dit was een verschrikkelijk moment. We stonden erbij en keken ernaar."

Sonya: "We probeerden de draad van het leven weer op te pakken. Ik werd opnieuw zwanger en Milan werd geboren. Een heerlijk ventje, met donker krullend haar en grote ogen, waar iedereen van genoot. Het leek allemaal goed te gaan, maar op een avond merkte Henri dat ons zoontje kortademig was. Met het drama van Dylan in het achterhoofd, werd Milan gelijk naar het ziekenhuis gebracht. Het werd snel duidelijk dat het helemaal mis was. Milan had ook last van zijn hartje. Hij moest 50 minuten gereanimeerd worden, maar gelukkig kwam hij weer bij. Dit was een verschrikkelijk moment. We stonden erbij en keken ernaar."

Nieuw hartje kwam niet

Henri: "Om Milan in leven te houden moest er een nieuw hartje komen. Maar er zijn maar heel weinig donorhartjes beschikbaar. Bovendien had Milan veel last van koorts, waardoor hij dan tijdelijk van de transplantatielijst moest worden afgehaald. Milan was erg ziek, maar er kwam geen nieuw hartje. Uiteindelijk is ook hij overleden. In de vroege ochtend dat Milan overleed, zaten Sonya en ik aan zijn bedje. Toen de zon door de ramen scheen, was het net alsof Dylan zijn broertje kwam halen."

Henri: "Om Milan in leven te houden moest er een nieuw hartje komen. Maar er zijn maar heel weinig donorhartjes beschikbaar. Bovendien had Milan veel last van koorts, waardoor hij dan tijdelijk van de transplantatielijst moest worden afgehaald. Milan was erg ziek, maar er kwam geen nieuw hartje. Uiteindelijk is ook hij overleden. In de vroege ochtend dat Milan overleed, zaten Sonya en ik aan zijn bedje. Toen de zon door de ramen scheen, was het net alsof Dylan zijn broertje kwam halen."

Terug naar het begin

Reacties

  • Miranda

    05 juni 2003 02:00

    Ik heb met pijn in mijn hart naar jullie verhaal geluisterd en veel, heel veel gehuild. Zelfs toen ik er een week later weer aan terugdacht, of als ik het liedje hoorde. Ik wens jullie heel veel succes met dit hele grote verlies.

    • Angelique

      22 mei 2003 02:00

      Vreselijk jullie verhaal. Ik heb ook, net als zo velen, zitten huilen voor de tv. Op dit moment ben ik er ook heel erg mee bezig. Mijn schoonouders hebben hetzelfde meegemaakt als jullie. Zij hebben ook 2 kinderen verloren aan een hartspierziekte (cardiomyopathie), allebei op 6 jarige leeftijd. Nu hebben mijn man en ik ook 2 kindjes en omdat het erfelijk is zit ik er heel erg over na te denken en ben ik erg bang dat zij het ook krijgen. Ik kan het niet los laten ik leef zo met jullie mee. Heel veel sterkte de komende tijd met het verwerken van jullie grote verlies.
      Angelique.

      • Fam. van der Wal

        21 mei 2003 02:00

        Het heeft ons als ouders van twee gezonde jongens van 2 en 5 jaar zeer aangegrepen.
        Onvoorstelbaar wat de familie van Klaveren moet meemaken.
        We wensen hen, voor zover mogelijk, veel sterkte toe bij dit verschrikkelijk verlies.
        Zoals Sjoerd daar in het ziekenhuis lag, wat een geweldig kereltje.

        Nogmaals veel sterkte.

        Familie van der Wal, Oppenhuizen.

        • Annemarie

          21 mei 2003 02:00

          Met tranen in mijn ogen heb ik naar de uitzending gekeken. Maar ook met grote bewondering, dat jullie zo kort na het overlijden van jullie kanjers dit hebben kunnen vertellen. Ik weet helaas wat het is om een kindje te verliezen, maar twee kinderen kwijt raken daar zijn geen woorden voor.

          • Ineke Peper-Friso

            21 mei 2003 02:00

            Huilend heb ik naar het programma gekeken. Onvoorstelbaar, wat een leed. Als moeder van twee zoontjes wens ik de familie van Klaveren heel veel kracht toe.

            • Elise H

              21 mei 2003 02:00

              Ik ben de hele dag al van slag en denk
              voortdurend aan Sjoerd en zijn familie.
              Ik hoop in december mijn 2e kindje te krijgen. Zo'n verhaal doet mij steeds weer beseffen dat kinderen voor zoveel geluk
              zorgen, maar het maakt me ook zo bang.
              Ik wens de familie echt alleen maar goeds in hun verdere leven en met mooie herinneringen aan Sjoerd en Woutertje.

              • Ans Hendriksen

                21 mei 2003 02:00

                Ik heb gisteren naar de uitzending gekeken. Ik heb zowat de hele tijd gehuild. Ik vond het zo erg wat deze mensen overkomen is. Ik heb zelf ook wel het nodige meegemaakt. Een kindje van mij is doodgeboren na 27 weken zwangerschap. Het volgende kindje is ook 13 weken te vroeg geboren, maar gelukkig gaat alles goed met haar. Ze is nu 11 maanden oud. Ik weet dus wel wat het is om een kind te verliezen. Maar ons eerste dochtertje heeft alleen in mijn buik geleefd. Dat is voor mijn gevoel toch anders dan wanneer je het kindje al langere tijd hebt meegemaakt en er een band mee hebt. Dat lijkt me zo erg!
                Ik wens de familie van Klaveren veel sterkte toe.

                Ans.

                • Hannah

                  21 mei 2003 02:00

                  Ik wil jullie enorm veel sterkte wensen met dit verlies. Ik heb met tranen in mijn ogen naar jullie verhaal geluisterd. Het heeft me ook aan het denken gezet. Ik heb gelukkig 2 gezonde jongetjes maar mocht hen iets overkomen dan zal ik zeker heel serieus nadenken over het afstaan van hun organen. Wat ontzettend erg dat het voor Sjoerd niet op tijd kwam. Nogmaals heel veel sterkte!

                  • Marian Jongenotter

                    21 mei 2003 02:00

                    Een verhaal om heel stil van te worden. Wordt dit herhaald en zo ja, wanneer?

                    • Petra de Kreek-Selsig

                      21 mei 2003 02:00

                      Lieve familie Van Klaveren,

                      Met pijn in ons hart hebben mijn man en ik gisteren jullie verhaal gezien op televisie. Toen Sjoerd op de IC van het Sophia Kinderziekenhuis lag, lag onze zoon Finn ook daar te vechten voor zijn leven. Vele malen hebben we elkaar gezien op de afdeling. Finn heeft het gelukkig gered. Wat hebben we nog vaak aan jullie gedacht en gehoopt dat het hart voor Sjoerd op tijd zou zijn. We vonden het vreselijk te horen dat dit niet zo was.
                      We hebben enorme bewondering voor de kracht die jullie hebben om door te gaan en we wensen jullie alle sterkte, kracht en gezondheid.
                      Petra en Marijn de Kreek

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -