Vroeger werd vaak gesproken over twee vormen van blefaritis: anterieure en posterieure blefaritis. Toch is er sprake van maar één ziektebeeld. Daarom spreken we tegenwoordig liever over de vier fases van blefaritis.
Fase 1: ontstoken haarzakjes
Blefaritis ontstaat altijd in de wimpers. Bacteriën kunnen zich goed in de haarzakjes verstoppen en produceren hier een slijmlaag (biofilm). Dit slijm kan zich ophopen in de haarzakjes en wimpers, waardoor de haarzakjes gaan ontsteken en wimpers uit kunnen vallen.
Fase 2: de meiboomklier functioneert minder goed
Als de biofilm over de ooglidranden groeit kunnen ze de uitgangen van de meiboomklieren verstoppen. Deze liggen aan de achterzijde van de ooglidrand en produceren een olieachtige laag die voorkomt dat traanvocht te snel verdampt. Bij blefaritis kan talg moeilijk worden afgevoerd en stapelt het zich op in de klieren. De olieachtige laag neemt hierdoor af en je krijgt last van droge en tranende ogen.
Fase 3: productie traanvocht neemt af
Als de ontsteking langer aanblijft, neemt uiteindelijk ook de productie van traanvocht af. Er is dan een tekort aan vocht in de ogen en de ogen voelen droog aan.
Fase 4: schade aan oogleden
Uiteindelijk kan blefaritis schade toebrengen aan de oogleden. Het onderste ooglid kan naar binnen (entropion) of naar buiten (ectropion) toedraaien. Ook kan het floppy eyelid syndroom ontstaan. Hierbij is er sprake van chronische irritatie en een gevoel van zand in de ogen. Het bovenste ooglid kan ’s nachts spontaan naar buiten toedraaien. Lees meer over de gevolgen van een ontstoken ooglid.