Huisartsen en zorgspecialisten in Nederland kunnen gebruikmaken van de richtlijn chronisch vermoeidheidssyndroom uit 2013. Hierin staan aanbevelingen voor onder andere de diagnose en behandeling van ME/CVS. Lees hier de patiëntversie van de Nederlandse richtlijn chronisch vermoeidheidssyndroom.
Deze Richtlijn is echter verouderd door recente ontwikkelingen en door het advies van de Gezondheidsraad aan de Tweede Kamer. Er wordt nu aangeraden om de benoemde nieuwe criteria te hanteren bij de diagnose van ME/CVS.
Nieuwe diagnosecriteria
Het Insitute of Medicine (tegenwoordig National Academy of Medicine) - een soort Gezondheidsraad van de Verenigde Staten - heeft in 2015 criteria opgesteld voor ME/CVS. Die zijn de basis geworden van het advies door de Gezondheidsraad om ook in Nederland de criteria om ME/CVS vast te stellen aan te passen. Er moeten bij de patiënt de volgende drie symptomen aanwezig zijn:
- Een intense vermoeidheid die langer dan zes maanden bestaat, een duidelijk begin heeft (niet al het hele leven al aanwezig is), niet het gevolg is van voortdurende overmatige inspanning en niet vermindert door rust. Als gevolg hiervan ontstaat verminderde participatie in beroepsmatige, educatieve, sociale of persoonlijke activiteiten.
- Inspanningsintolerantie: zelfs een kleine lichamelijke of geestelijke inspanning leidt later tot verergering van de klachten.
- Niet verkwikkende slaap: slaap leidt niet tot verbetering en na langdurige nachtrust ben je nog steeds niet uitgerust.
Daarnaast moet ten minste een van de twee volgende verschijnselen aanwezig zijn:
- Verminderd cognitief functioneren: vertraagde informatieverwerking concentratieproblemen, op woorden komen en ook met geheugenproblemen, zoals moeilijk dingen onthouden.
- Orthostatische intolerantie: duizeligheid, misselijkheid, hoofdpijn, zweten, kortademigheid, hartkloppingen, buikpijn en een soort ‘zwakte’ die verergert bij het staan of zitten.