Beste anomiem,...
Je hebt voor jezelf een bewuste keuze gemaakt en hierin je verantwoordelijkheid genomen om
het kind te behouden.Dat is je goed recht als aanstaande moeder.
Het probleem in jullie relatie duidelijk. Alleen aan de ene kant heb je de beslissing zelf genomen
en aan de andere geef je de indruk dat hij helemaal niet bij betrokken was in je overweging
om het kind te toch te behouden, omdat het natuurlijk ook om zijn genen en gevoelsbeleving gaat. Was het toch
verstandig geweest om in 1e instantie gezamelijk een afweging te maken over wel of niet behoud van het kind.
Het is natuurlijk je recht,leuk, democratisch etc... om als vrouw zelfstandig deze keuze te nemen,
maar jou mannelijke collega is ook maar een gewoon mens met gevoel en verantwoordelijkheden.
Daar zit de knik in de kabel.
Dat hij op jullie werklokatie negeert, is misschien wel een zeer belangrijkste reden dat hij bij de afweging
van jou eind beslissing niet betrokken werd. Dat je het verteld heb is goed maar toch totaal iets anders.
Alle andere werk gerelateerd verhouding op jullie werk kunnen misschien invloed zijn door zijn
negeer gedrag maar niet de belangrijkste.
Zijn probleem is dat jullie beiden eerst iets geweldigs met elkaar hebben of hadden maar de eind beslissing
eenzijdig genomen is. Daar is hij mogelijk diep geraakt.
Wat je het beste kan doen is, hem toch proberen hierover aanspreken,sms, bellen enz... , dan heb op dit punt
in ieder geval je poging gedaan om hierover inhoudelijk over te hebben.
Ook al zal hij (proberen) het wederom te negeren maar uiteindelijk zal hij het toch waarderen.
mvg, de liefde.