Een heel normale ontwikkeling. En het betekent meestal ook een verdieping van je relatie met elkaar. Maar wat nu als die negatieve kanten de boventoon gaan voeren? Als je je steeds aan de onhebbelijkheden van je partner loopt te ergeren en ruzie maakt? Of misschien maken jullie juist helemaal geen ruzie, maar is je relatie na verloop van tijd een beetje in slaap gesukkeld. Je doet niet meer zoveel moeite voor elkaar, de spanning in bed is verdwenen en je komt tot de conclusie dat alles eigenlijk nogal saai is geworden.
Wat doe je dan? Praten en proberen weer nader tot elkaar te komen? Naar een psycholoog misschien wel? En hoever ga je daarin? Of denk je dat als de vonk er eenmaal niet meer is, dit ook niet meer terugkomt en je dan maar beter kunt besluiten om uit elkaar te gaan?