Hoogteziekte wordt in Engeland de acute mountain sickness genoemd en staat in Nederland ook wel bekend als de bergziekte. De benaming hoogteziekte zegt het zelf al een beetje, je krijgt ziekteverschijnselen op grote hoogte. Deze ziekteverschijnselen zijn het gevolg van zuurstofgebrek. Hoe hoger je in de berger komt hoe minder zuurstof er in de lucht zit. Op tweeëneenhalve kilometer hoogte zit bijvoorbeeld al 25 procent minder zuurstof in de lucht dan op zeeniveau. Op de top van de Mount Everest (8800m) zit zelfs 66 procent minder zuurstof in de lucht dan normaal op zeeniveau zit. Hoogteziekte ontstaat als je te snel naar een hoogte van tweeëneenhalve kilometer stijgt.
Andere ziektes die kunnen ontstaan op grote hoogte maar niet per se ontstaan door het zuurstofgebrek zijn:
- Bloedingen van het netvlies
- Sneeuwblindheid
- Keelontsteking en luchtwegontsteking
Hoogteziekte is er in verschillende vormen. Echter hangt de ernst van de ziekte hangt af van de snelheid waarmee en naar welke hoogte je stijgt. Hoogteziekte komt sneller voor bij jongere mensen dan bij oudere mensen.
Chronische hoogteziekte
De chronische hoogteziekte is een zeldzame aandoening die vooral personen treft die langere tijd op grote hoogte verblijven. Het lichaam maakt zoveel rode bloedcellen aan waardoor het bloed erg dik wordt en moeilijker door de kleine bloedvaatjes stroomt. Zo nu en dan een liter bloed afnemen zorgt voor tijdelijke verlichting maar ook hier geldt dat bij terugkeer naar lagergelegen gebieden de klachten pas volledig verdwijnen. Dit herstel neemt echter wel maanden in beslag.