Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Door watervrees pas laat op zwemles

Verhaal door Wilbert (38)

Wilbert is 38 en heeft nooit goed leren zwemmen. Watervrees hield hem aan de kant. Totdat hij het zat was. Lees zijn verhaal. 

'De meeste mensen kijken wel raar op als ze horen dat ik niet kan zwemmen. Vaak denken ze dat ik een geintje maak. Ik weet nog goed dat ik, inmiddels alweer jaren geleden, met mijn kersverse vriendinnetje op een muurtje aan de waterkant ging zitten en dat ik zei: 'ga jij maar aan de kant van het water, want als ik erin val verzuip ik!' Eerst dacht ze dat het een grapje was, maar nee, ik wilde dus echt niet te dicht bij het water zitten. Gelukkig vond zij dat toen niet raar, want anders was het nooit wat geworden... Maar goed, ik heb dus nooit echt leren zwemmen. Ik geloof dat wij vroeger op school nog geen verplichte zwemles hadden. Gelukkig want ik vond water doodeng, zeker als het zo diep was dat ik koppie onder kon gaan.

Watervrees en toch op zwemles

En dat gevoel is niet weggegaan. Natuurlijk weet ik wel dat het onzin is en dat je niet zomaar verzuipt, maar het is gewoon een soort angst waardoor je in paniek raakt. In ondiep water kan ik best zwemmen, maar zodra ik weet dat ik niet meer kan staan kan ik niet meer rustig doorzwemmen. Dan ga ik heel gehaaste slagen maken, zodat ik toch maar niet met mijn hoofd onder water ga. Heel lang heb ik water vermeden, maar aan de andere kant vond ik toch dat ik er iets aan moest doen. Je zal maar een keer bij een dagje zeilen ofzo overboord gaan en dan niet kunnen zwemmen. Dat is toch niet zo'n prettig idee.

Maar het heeft lang geduurd voordat ik de stap nam. Ik vond het eigenlijk een beetje gek om als volwassen kerel naar een zwembad te stappen en te zeggen dat ik op zwemles wilde. Dat is toch meer iets voor kleuters. Maar vorig jaar kreeg ik een folder over zwemles voor volwassenen toen ben ik toch gegaan. Eerst in het zwembad bij mij om de hoek, maar dat werd niks. Ze leerden je daar gewoon de slagen, maar gingen niet echt in op de angst die bij mij de oorzaak is dat ik nog steeds geen zwemmen geleerd had. En dat is nou juist het belangrijkste.

Daarna heb ik het nog eens geprobeerd in een ander zwembad. Daar was meer persoonlijke aandacht. Langzaamaan werd het opgebouwd: eerst in het ondiepe, dan in het diepe langs de kant, dan meer naar het midden, springen van de kant enz. Inmiddels heb ik een aantal lessen gehad en het is een stuk beter geworden met mijn watervrees. Een echte waterrat zal ik nooit worden, maar ik ben wel blij dat ik deze cursus gedaan heb.'

En dat gevoel is niet weggegaan. Natuurlijk weet ik wel dat het onzin is en dat je niet zomaar verzuipt, maar het is gewoon een soort angst waardoor je in paniek raakt. In ondiep water kan ik best zwemmen, maar zodra ik weet dat ik niet meer kan staan kan ik niet meer rustig doorzwemmen. Dan ga ik heel gehaaste slagen maken, zodat ik toch maar niet met mijn hoofd onder water ga. Heel lang heb ik water vermeden, maar aan de andere kant vond ik toch dat ik er iets aan moest doen. Je zal maar een keer bij een dagje zeilen ofzo overboord gaan en dan niet kunnen zwemmen. Dat is toch niet zo'n prettig idee.

Maar het heeft lang geduurd voordat ik de stap nam. Ik vond het eigenlijk een beetje gek om als volwassen kerel naar een zwembad te stappen en te zeggen dat ik op zwemles wilde. Dat is toch meer iets voor kleuters. Maar vorig jaar kreeg ik een folder over zwemles voor volwassenen toen ben ik toch gegaan. Eerst in het zwembad bij mij om de hoek, maar dat werd niks. Ze leerden je daar gewoon de slagen, maar gingen niet echt in op de angst die bij mij de oorzaak is dat ik nog steeds geen zwemmen geleerd had. En dat is nou juist het belangrijkste.

Daarna heb ik het nog eens geprobeerd in een ander zwembad. Daar was meer persoonlijke aandacht. Langzaamaan werd het opgebouwd: eerst in het ondiepe, dan in het diepe langs de kant, dan meer naar het midden, springen van de kant enz. Inmiddels heb ik een aantal lessen gehad en het is een stuk beter geworden met mijn watervrees. Een echte waterrat zal ik nooit worden, maar ik ben wel blij dat ik deze cursus gedaan heb.'

Verder lezen

Reacties

  • cops59

    25 juni 2018 13:45

    Klopt, heb ik ook. Ik heb nog steeds watervrees, maar er is nooit iemand die je er vanaf wil helpen, veel beloftes hier op internet.

    • Fardous

      11 oktober 2017 02:24

      Ik herken je gevoel, ik heb op mijn zesentwintigste zwemles gevolgd voor volwassenen, ik kon echt niet zwemmen. Ik heb doodsangsten gehad toen ik naar het diepe mocht. Uiteindelijk heb ik mijn A en B diploma gehaald. Maar de angst voor het diepe blijft. Dit zorgt ervoor dat ik geen plezier heb in het zwemmen. Ik heb mij voorgenomen om iets aan mijn diepte vrees te gaan doen en heb mij weer opgegeven voor zwemles met als doel om voor mijn C te gaan. Hopelijk door vaker te zwemmen overwin ik de angst en krijg ik het plezier in het zwemmen weer terug.

      • Cris

        12 augustus 2017 02:34

        Ik ben een man van 50 jaar. Ik kan een beetje zwemmen, ik heb al in het diepe gesprongen, zonder drijfmiddelen. Angst heb ik niet voor water. Als tiener heb ik nooit leren zwemmen, toch heb ik zwemles gevolgd in 2006. Ik ben nog niet zwemveilig, om het beter te doen volg ik nu wat lessen bij. Ik kan ongeveer vijftien meter schoolslag zwemmen.

        • Sara

          04 december 2016 05:45

          Hallo, met sara ik ben 45 jaar. Ik wil graag zwemles.

          • angsthaasje

            03 november 2016 16:12

            Ik heb ook watervrees en heb getracht lessen te nemen, maar als het er op aan komt kap ik weer. Ik heb watervrees omdat ik als kind bijna ben verdronken, durf niet verder te gaan. En nu komen ze met dit verhaal. begrijp ik niet. Als je echt angst hebt ga je ook niet verder. Ik verzin steeds smoesjes om er onderuit te komen. Ik beloof steeds te zwemmen maar durf het niet, de angst is te groot. Dus mensen klets niet zo. Als je echt angst hebt doe je het niet.

            • cops59

              25 juni 2018 13:51

              Dit heb ik ook, ik ben als 8-jarig jongetje ook bijna verdronken, ik heb nu nog steeds angst, volgen het inschrijven zit ik op les, maar als het beter wordt met lessen, bedenk ik smoesjes om niet verder te gaan.
              Ik ben 59, schaam me wel diep, maar wat ik nodig heb is een dikke trap onder mijn reet, en een die mij mee sleept daar heen, ik heb zelfs al veel geld geboden om het aan mij te leren, maar er is niemand die het wil. Ik weet niet waar je vandaan komt, maar misschien samen. ik heb het zelfde als jij

            • Zorg

              02 maart 2016 08:55

              Hallo, mag ik vragen waar jij op les hebt gezeten? Ik ben 53 jaar en 50 kilo afgevallen, maar ik wil graag leren zwemmen. Ik heb enorme watervrees.

              • Elise

                21 oktober 2016 17:22

                Hi,

                Per toeval kwam ik op de deze blog terecht omdat ik mij aan het verdiepen was om voor mij zelf te beginnen als zwemschool voor volwassenen. Heb namelijk jaren met veel plezier en toewijding les mogen en kunnen geven bij een zwemschool aan deze doelgroep. Maar deze particuliere zwemschool moest helaas wijken voor een ander bestemmingsplan. Hierdoor ben ik gestopt met de lessen aan volwassen graag zou ik dit weer op pakken. In kleine groepen en of eventueel privé lessen. Wanneer u interesse heeft om eens een keer een kop koffie te drinken om het er over te hebben mag en kunt u benaderen via elise_bezema@hotmail.com

                Een vrolijke groet,
                Elise

                • Visje

                  04 mei 2017 12:28

                  Hallo,

                  op de blog van Gezondheidsplein heb ik anderhalf jaar gelden een reactie geplaatst. Vandaag weer toevallig op de blog terechtgekomen en ik lees dat jij zwemlessen aan volwassenen geeft. In welke regio woon je? Ik zit ondertussen anderhalf jaar op zwemles. Ik kan eigenlijk een beetje zwemmen, maar het ontbreekt me volledig aan zelfvertrouwen en vrij bewegen in het water. Vorig weekend, ben ik een weekend naar Duinrell geweest met als gevolg dat ik door de nieuwe omgeving, het vele volk in het zwembad en al het geplons en gespetter van de anderen mijn vooruitgang die ik geboekt had weer totaal de grond in gegaan is
                  .
                  Tot vorige week ging het eigenlijk vrij goed op zwemles, de laatste weken begon ik er zelfs plezier aan te beleven. Gisteren stond ik weer op het randje van paniek met de tranen in mijn ogen. Ken jij een manier/iemand om van die onredelijke angst af te komen. In principe ging het vrij goed zolang ik controle heb over de situatie.

                  Groetjes.

              • Jose

                01 februari 2016 23:46

                Kan iemand mij helpen hiermee?

                • Visje

                  12 november 2015 15:38

                  Hallo,

                  Ik ben 54 en heb al mijn hele leven last van erge watervrees. Al jaren zei ik dat ik zou leren zwemmen maar het kwam er maar niet van. Tot mijn nieuwe partner me deze zomer in het zwembad hij zich voor de zoveelste keer uit mijn wurggreep wurmde zei: 'ik voel me net een begeleider van een gehandicaptengroep.' Toen heb ik me ingeschreven voor zwemles. Ik ben begin september begonnen en ben NOG STEEDS niet verder dan watergewenning. Gelukkig heb ik een zwemlerares die me begrijpt en me de tijd geeft aan het water te wennen en mijn vrees stukje voor stukje kwijt te raken. We zijn met een behoorlijk aantal mensen, maar ze deelt ons op in groepjes volgens niveau en houdt zich afwisselend met een groepje bezig. Daarna oefenen we een tijd voor onszelf. Het werkt prima voor mij al zal het nog een hele tijd duren. Of ik ooit echt zwem, vrees ik. Maar, ik houd vol.

                  • Niske

                    24 juni 2015 14:46

                    Hey, ik ben 34 jaar en heb vandaag mijn eerste zwemles vastgelegd voor maandag. Ik kan totaal niet zwemmen. Ben als klein meisje ooit eens in het zwembad gegooid en ze hebben er mij moeten uitvissen, sindsdien nooit meer naar zwembad geweest. Sedert mijn zoontje van 6 zwemlessen heeft gevolgd en kan zwemmen, zou ik ook een poging willen doen om het te leren. Ik ben niet zeker of het me zal lukken, maar moest ik samen met mijn kinderen kunnen zwemmen, dan zal ik heel blij zijn. Ik hoop dat er niet te veel mensen gaan staren en dat het me lukt.

                    • Peter

                      16 januari 2015 16:34

                      Kan mij hier volledig in herkennen. Ik ben er ondertussen al 45. Al jaren gaan we op reis en telkens vraagt mijn vrouw om te snorkelen, maar door mijn watervrees (vooral in diepe wateren) kan ik dit nooit doen, wat echt wel vervelend wordt. De eerste stap die ik moet durven zetten, is om zwemlessen te nemen.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -