Topsport is niet gezond noch ongezond, het is zeer ongezond.
Het spijtige van de zaak is dat de goegemeente nog altijd gelooft dat sport een goede zaak is.
Op een paar zeldzame verlichte geesten als Midas Dekkers na, blijft iedereen de sportsprookjes slikken als zoetekoek. Terwijl het nochtans zonneklaar is en blijft: sport is ongezond.
Er is toch al een kleine kentering merkbaar. Onlangs werd op een medisch congres aan de aanwezige artsen de eenvoudige vraag gesteld: "Is topsport gezond?" Tot mijn genoegen bleek toch al 90% van de medici ervan overtuigd te zijn dat topsport ongezond is.
Nu zal iedereen waarschijnlijk denken dat ik zeg dat topsport ongezond is en dat vervolgens veralgemeen, maar dat is volstrekte onzin.
Sport is per definitie ongezond, en topsport is h""l ongezond.
Vijf pakjes sigaretten per dag roken is ongezonder dan vijf sigaretten, maar dat maakt die vijf sigaretten nog niet onschadelijk. Een uitstekende vergelijking, me dunkt.
Er is een reusachtige lacune in het onderzoek naar de invloed van sport op de levensverwachting van jonge mensen. Als het gaat over het verband tussen lichaamsbeweging en levensverwachting, gaat het altijd over vijftigplussers. Het nieuwste modewoord is boomeritis . De babyboomers van vlak na de oorlog zijn nu vijftigers en zestigers. Het soort geprepensioneerde knarren die dagelijks met hun leven spelen door 's ochtends een rondje te gaan joggen en voor de lunch een partijtje te gaan tennissen. En waar zitten ze 's namiddags? Bij hun huisarts, te klagen over hun pijnlijke gewrichten, spieren en botten. Symptomen die nota bene juist te wijten zijn aan die bejaardensport.
En maak me nu niet wijs dat de zestigers vandaag fitter zijn dan een paar decennia geleden, want als dat al waar zou zijn, dan is het zeker niet dankzij de sport.
Het is het klassieke verhaal van de kip of het ei: wat was er eerst? Voelt een 65-jarige opa zich fit omdat hij elke dag een toertje gaat lopen, of is het juist omdat hij nog gezond is dat hij in staat is dat blokje rond te rennen? Ik vrees dat het het tweede is: mensen die zich goed voelen, kunnen meer lichaamsbeweging hebben. Maar bij beweging is het niet de intensiteit die telt - want wat is sport anders dan overdreven intensieve lichaamsbeweging - maar wel de duur.
De enige serieuze studie die ooit bekend is geraakt over het verband tussen sport op jonge leeftijd en de levensverwachting, is een Japanse studie, waarbij uniefstudenten een leven lang werden gevolgd, en waaruit duidelijk werd dat sportievelingen een lagere levensverwachting hebben dan de brain kids. Dat is toch alarmerend? En daar wordt dus niet op doorgezocht. Dat vind ik schandalig. Want laat een ding duidelijk zijn: elke dag sterven jonge mensen doordat ze aan sport doen. Elke dag, hartstilstand, pats boem dood. Sudden death
Na griepverschijnselen zijn sportgerelateerde problemen de voornaamste reden van consultatie bij de huisarts. In Nederland hebben ze eens uitgerekend wat dat kost aan de gemeenschap. En dan hebben ze alleen rekening gehouden met de traumatologie, de pure blessures. Andere sportellende als sudden death , hormonale stoornissen, immuniteitsstoornissen, bloedproblemen, neurologische trauma's, gastrointestinale problemen, psychische problemen en noem maar op, daar zwijgen we nog over. Wel, dat kost een land als Nederland 570 miljoen euro per jaar.
Je kan het vergelijken met de financiele impact van verkeersongevallen. Toch niet te onderschatten qua maatschappelijk probleem? Zeker als je bedenkt dat sportblessures eigenlijk 100% vermijdbaar zijn, door simpelweg niet te sporten. Verkeersongevallen zullen er altijd zijn, want we moeten ons nu eenmaal verplaatsen. De Hollanders blijken het probleem echter wel ernstig te nemen. Onlangs heeft een Nederlandse rechtbank de werkgever van een vrachtwagenchauffeur gelijk gegeven omdat hij weigerde meer dan 70% van het loon door te betalen toen zijn chauffeur - een fervent zaalvoetballer - voor de zoveelste keer geblesseerd thuis zat. Dat is toch niet meer dan logisch?