"Op aanraden van mijn zus ben ik toen eens naar een iriscopist gegaan. Baat het niet dan schaadt het niet. Die zag in mijn ogen dat ik een salmonella-bacterie had. Dolblij was ik, want eindelijk een duidelijke diagnose waar blijkbaar wat aan te doen is, daar wachtte ik al een jaar op. De man kwam vriendelijk over, geen geitenwollensokkentyp, maar gewoon relatief nuchter. Ik kreeg een pillenkuur voor een paar maanden mee. Na die paar maanden waren de pillen op en de klachten waren gebleven. Nog maar een kuur, zei die arts. Al met al heb ik bijna een jaar die pillen geslikt."
"De klachten werden erger. Zo'n salmonella kan heel hardnekkig zijn zei hij. Heel veel mensen lopen er jaren mee rond en krijgen ineens klachten. Toch vertrouwde ik het niet en ben ik naar de huisarts gegaan. Die reageerde nogal sceptisch op het salmonella-verhaal dat ik opbiechtte. Zijn diagnose was heel anders. In het ziekenhuis is een foto gemaakt, en toen bleek ik een scheurtje in mijn middenrif te hebben, en ook wondjes in mijn maag. Dat was beide het gevolg van een auto-ongeluk dat ik twee jaar geleden had, waar ik verder niet ernstig gewond uit. Maar ook als de buitenkant nog oké is, kan de binnenkant een klap hebben opgevangen en organen zijn gevoelige dingen. De huisarts heeft me gewoon medicijnen gegeven voor mijn maag, om die wondjes te doen genezen. En met het gezonde eten moest ik doorgaan."