Schaamluis (Pediculosis pubis)

Schaamluis is een ongevaarlijke aandoening die je onder andere kunt oplopen door seksueel contact, maar ook door het gezamenlijk gebruik van kleding of dicht tegen elkaar aan te liggen. Omdat het ook via seks overdraagbaar is spreek je in dit geval van een SOA. Schaamluizen voeden zich met menselijk bloed. Ze zijn niet gevaarlijk, maar wel heel vervelend. Schaamluizen, ook wel platjes genoemd, zijn kleine parasieten die graag verblijven op plaatsen waar veel haar zit en het warm en vochtig is. Het feit dat meer mensen hun schaamhaar scheren heeft ervoor gezorgd dat schaamluis niet zo vaak meer voorkomt in de westerse wereld. 

Een andere vorm van besmetting met luizen is de hoofdluis.

Schaamluizen worden via seksueel en lichamelijk contact overgebracht en leven daarom meestal in de schaamstreek. Schaamluis kun je niet voorkomen door het gebruiken van een condoom. 

Daarnaast kun je schaamluizen ook overbrengen door handdoeken of kleding van elkaar te gebruiken of door kort na elkaar in hetzelfde bed te liggen. Schaamluis kan ook op andere behaarde locaties op het lichaam voorkomen zoals:

• In je bilspleet
• In borsthaar
• In een behaarde navel
• Aan de binnenkant van je dijen
• Onder je oksels
• In je baard
• In je wenkbrauwen
• In je wimpers 

De eerste twee weken na de besmetting heb je geen symptomen; je merkt niets van de schaamluis. Vervolgens begin je last te krijgen van jeuk in het schaamhaar, dit is een allergische reactie op de luizenbeetjes. Op de huid ontstaan na een beet grijsblauwe, niet jeukende ronde vlekjes van ongeveer één centimeter doorsnede. Deze vind je vooral op de onderbuik en dijen. Ondanks heftige jeuk moet krabben vermeden worden, omdat hierdoor de huid rood wordt en geïnfecteerd en ontstoken kan raken.

Naast jeuk kun je bij schaamluis last krijgen van de volgende symptomen:

• Rode of bruine plekjes die je vindt in je ondergoed: dat is de ontlasting van de luisjes. 
• Puntjes aan je schaamharen. Dit zijn de eitjes (neten) of de luisjes zelf.

Je kunt dit heel makkelijk vaststellen, maar bij twijfel is het altijd verstand om naar een dokter te gaan.