Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

Ruggenprik bij tweede bevalling na moeizame eerste bevalling

Verhaal door Esther en Jan ()

Na een moeilijke eerste bevalling besloten Esther en Jan een ruggenprik te nemen bij de geboorte van hun tweede kindje. Deze keer ging het dan ook een stuk makkelijker en zonder pijn. 

Angst en paniek

"Bijna drie jaar geleden werd onze zoon Gijs geboren.Zeer blanco gingen wij de bevalling in. Deze vond plaats in het ziekenhuis, omdat Gijs met 42 weken nog niet ter wereld wilde komen. 's Morgens om half tien braken de vliezen, maar er kwamen geen weeën. Om tien uur werd het infuus met weeopwekkende middelen aangebracht. En toen ging het in een razend tempo. Al snel werd de pijn te hevig om met puffen op te vangen. Ik werd verzocht op mijn rug te blijven liggen omdat men anders de harttonen niet goed kon registreren. De combinatie van een weeënstorm en letterlijk vastgenageld liggen brachten bij mij een enorme angst en paniek te weeg. De prik met pithine gaf geen enkele verlichting. De arts-assistent, co-assistent en verpleegkundigen waren niet in staat mij dusdanig te kalmeren dat ik weer grip op de situatie kreeg."

"Om half twee had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. Helaas zat Gijs met zijn schouders vast. Hoe ik ook perste, de arts- en co-assistent kregen Gijs er niet uit. Gelukkig kwam op een zeker moment Nettie, de ziekenhuisverloskundige, binnen. Met een handige draai kreeg ze Gijs er uit. Bleek en slap kwam hij op mijn buik terecht waar hij al snel werd weggehaald omdat de kinderarts naar onze zoon moest kijken. Een APGAR score van 4 om mee te starten was niet best. Gelukkig was de tweede score 8 en mocht hij naar de couveuse afdeling. Dit laatste ter observatie."

"Bijna drie jaar geleden werd onze zoon Gijs geboren.Zeer blanco gingen wij de bevalling in. Deze vond plaats in het ziekenhuis, omdat Gijs met 42 weken nog niet ter wereld wilde komen. 's Morgens om half tien braken de vliezen, maar er kwamen geen weeën. Om tien uur werd het infuus met weeopwekkende middelen aangebracht. En toen ging het in een razend tempo. Al snel werd de pijn te hevig om met puffen op te vangen. Ik werd verzocht op mijn rug te blijven liggen omdat men anders de harttonen niet goed kon registreren. De combinatie van een weeënstorm en letterlijk vastgenageld liggen brachten bij mij een enorme angst en paniek te weeg. De prik met pithine gaf geen enkele verlichting. De arts-assistent, co-assistent en verpleegkundigen waren niet in staat mij dusdanig te kalmeren dat ik weer grip op de situatie kreeg."

"Om half twee had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. Helaas zat Gijs met zijn schouders vast. Hoe ik ook perste, de arts- en co-assistent kregen Gijs er niet uit. Gelukkig kwam op een zeker moment Nettie, de ziekenhuisverloskundige, binnen. Met een handige draai kreeg ze Gijs er uit. Bleek en slap kwam hij op mijn buik terecht waar hij al snel werd weggehaald omdat de kinderarts naar onze zoon moest kijken. Een APGAR score van 4 om mee te starten was niet best. Gelukkig was de tweede score 8 en mocht hij naar de couveuse afdeling. Dit laatste ter observatie."

Langzaam herstel met veel pijn

"Mijn man was nog steeds zwaar onder de indruk van het natuurgeweld van de afgelopen uren en ik had het idee ternauwernood een zwaar auto-ongeluk te hebben overleefd. Pas aan het einde van de middag, tegen zessen, hebben we onze zoon voor het eerst aanschouwd in zijn glazen bakje. De weken erna verliep het herstel niet al te vlot vanwege de explosief gegroeide aambeien tijdens het persen. Een jaar later waren deze nog niet weg en zijn chirurgisch verwijderd. We wilden dolgraag meer kinderen maar de pijn, angst en machteloosheid van de eerste keer en de met 12 hechtingen bekroonde operatie aan de aambeien waren in mijn geheugen gegrift. Na een stukje te hebben gelezen over de mogelijkheid van bevallen met een ruggenprik waren mijn man en ik er uit. De tweede keer bevallen zou met een ruggenprik gebeuren! Vorig jaar was ik in verwachting van onze tweede zoon."

"Mijn man was nog steeds zwaar onder de indruk van het natuurgeweld van de afgelopen uren en ik had het idee ternauwernood een zwaar auto-ongeluk te hebben overleefd. Pas aan het einde van de middag, tegen zessen, hebben we onze zoon voor het eerst aanschouwd in zijn glazen bakje. De weken erna verliep het herstel niet al te vlot vanwege de explosief gegroeide aambeien tijdens het persen. Een jaar later waren deze nog niet weg en zijn chirurgisch verwijderd. We wilden dolgraag meer kinderen maar de pijn, angst en machteloosheid van de eerste keer en de met 12 hechtingen bekroonde operatie aan de aambeien waren in mijn geheugen gegrift. Na een stukje te hebben gelezen over de mogelijkheid van bevallen met een ruggenprik waren mijn man en ik er uit. De tweede keer bevallen zou met een ruggenprik gebeuren! Vorig jaar was ik in verwachting van onze tweede zoon."

Ruggenprik bij tweede bevalling

"De verloskundige die ons begeleidde vond, gezien de ervaringen uit het verleden, dat een ruggenprik een goed plan was. Een zorgeloze zwangerschap begon. Tot het eerste bezoek aan de gynaecoloog in het ziekenhuis. Zij vond een ruggenprik helemaal geen optie en verwees mij door naar de ziekenhuispsycholoog om de eerdere trauma's te verwerken. En als ik dan toch een ruggenprik wilde kon dat alleen maar tijdens kantooruren, dat was de afspraak met de anesthesisten. Alsof je het tijdstip van bevallen kunt plannen?"

"De angst sloeg weer onverbiddelijk toe. Een aantal collega's en vrienden vonden het ook overdreven om met verdoving te bevallen. Want is het kennelijk zo dat als je kiest voor een ziekenhuisbevalling met een ruggenprik (en je geeft flesvoeding) dat je wel een heel raar geval bent. En dan hebben we het nog niet eens over het kostenplaatje. We besloten een collega gynaecoloog te proberen. En gelukkig begreep deze man dat het voor ons heel belangrijk was dit keer op een leuke manier te bevallen. Om de kans op klemzittende schouders, te veel persen en aambeien te verkleinen, werd besloten de bevalling een kleine twee weken eerder in te leiden. Het infuus met weeopwekkers werd pas aangebracht na de ruggenprik. Deze keer geen spoor van angst of paniek. Nettie, de verloskundige, was er ook weer en vroeg de arts-assistenten beleefd of zij zich niet met de bevalling wilde bemoeien. Af en toe zag ik de meest gruwelijke weeën op de CTG, maar ik voelde niets."

"Na enkele uren bleek ik volledige ontsluiting te hebben en werd het infuus met de ruggenprik dichtgedraaid. Stiekem ben ik onder mijn dekentje een beetje gaan persen als ik wat lichte persdrang voelde. Na acht keer zachtjes drukken voelde ik het hoofdje. Nettie werd gehaald en bij de volgende perswee glibberde Pelle er pijnloos uit. Een lekker schreeuwend mannetje lag op mijn buik en het was liefde op het eerste gezicht. Het grote genieten begon! Wat een verschil met de eerste bevalling en ook het herstel erna gingen stukken sneller!"

"De verloskundige die ons begeleidde vond, gezien de ervaringen uit het verleden, dat een ruggenprik een goed plan was. Een zorgeloze zwangerschap begon. Tot het eerste bezoek aan de gynaecoloog in het ziekenhuis. Zij vond een ruggenprik helemaal geen optie en verwees mij door naar de ziekenhuispsycholoog om de eerdere trauma's te verwerken. En als ik dan toch een ruggenprik wilde kon dat alleen maar tijdens kantooruren, dat was de afspraak met de anesthesisten. Alsof je het tijdstip van bevallen kunt plannen?"

"De angst sloeg weer onverbiddelijk toe. Een aantal collega's en vrienden vonden het ook overdreven om met verdoving te bevallen. Want is het kennelijk zo dat als je kiest voor een ziekenhuisbevalling met een ruggenprik (en je geeft flesvoeding) dat je wel een heel raar geval bent. En dan hebben we het nog niet eens over het kostenplaatje. We besloten een collega gynaecoloog te proberen. En gelukkig begreep deze man dat het voor ons heel belangrijk was dit keer op een leuke manier te bevallen. Om de kans op klemzittende schouders, te veel persen en aambeien te verkleinen, werd besloten de bevalling een kleine twee weken eerder in te leiden. Het infuus met weeopwekkers werd pas aangebracht na de ruggenprik. Deze keer geen spoor van angst of paniek. Nettie, de verloskundige, was er ook weer en vroeg de arts-assistenten beleefd of zij zich niet met de bevalling wilde bemoeien. Af en toe zag ik de meest gruwelijke weeën op de CTG, maar ik voelde niets."

"Na enkele uren bleek ik volledige ontsluiting te hebben en werd het infuus met de ruggenprik dichtgedraaid. Stiekem ben ik onder mijn dekentje een beetje gaan persen als ik wat lichte persdrang voelde. Na acht keer zachtjes drukken voelde ik het hoofdje. Nettie werd gehaald en bij de volgende perswee glibberde Pelle er pijnloos uit. Een lekker schreeuwend mannetje lag op mijn buik en het was liefde op het eerste gezicht. Het grote genieten begon! Wat een verschil met de eerste bevalling en ook het herstel erna gingen stukken sneller!"

Verder lezen

Reacties

  • Susan

    24 januari 2014 14:30

    Ik vind dat iedere vrouw zelf moet kunnen kiezen hoe zij wil bevallen!
    Mij werd ook elke vorm van pijnstilling geweigerd (ik hoefde niet eens meteen een ruggeprik, lachgas was al goed geweest!), tijdens mijn bevalling die 30 uur duurde, waarvan de laatste 3 uur om de 30 sec. een wee van 2 minuten! Bij het persen ging het mis met de hartslag en moest er alsnog de tang aan te pas komen: dit had de natuurlijke bevalling juist moeten vermijden. Zonder verdoving is ook de tang ingebracht!

    Ik voel me trots en sterk dat ik een lange en zware bevalling heb doorstaan zonder hulp van buitenaf. Maar het had een leukere ervaring kunnen zijn, een beetje lachgas was al genoeg geweest, het liefste een ruggeprik natuurlijk!
    De gyno vond het goed, maar de verloskundige niet, en zij begeleidde me. De gyno kwam pas 5 min voor het einde toen de tang gebruikt moest worden. Bij nacontrole gaf hij me gelijk dat het mijn keuze was.

    • danielle

      24 januari 2014 14:30

      Allereerst van harte proficiat natuurlijk!
      En groot gelijk dat je een ruggeprik wilde want waarom al die pijn we leven toch niet meer in de middeleeuwen!
      Ik woon in belgie en hier is het heel normaal om een ruggeprik te krijgen ik hoorde ook veel gruwelverhalen om me heen maar toch ben ik mijn bevalling gewoon begonnen want ik wilde het zelf ervaren maar toen het allemaal heel erg lang ging duren na 24 uur en nog maar 3 cm kreeg ik dus zonder morren een ruggeprik aangeboden! Dat was inderdaad geweldig ik heb het heel bewust verder meegemaakt maar kon wel een beetje op krachten komen de laatste uren. Na 30 uur is mijn zoon geboren en kon bij mij het grote genieten ook beginnen!
      In nl moeten ze niet zo moeilijk doen het is JOUW bevalling en JOUW lichaam en JOUW kind en wie zijn de artsen dan om te zeggen dat JIJ al die onnodige pijn en trauma's moet ervaren. Ik ben blij dat het zo goed is verlopen bij de tweede en ik hoop dat het bij de eventuele volgende bevalling weer net zo fijn mag zijn!
      groetjes Danielle

      • engel

        24 januari 2014 14:30

        In alle landen behalve Nederland is een ruggenprik vrij normaal. Hier is een ruggenprik zelfs een vies woord, een taboe. Begin dit jaar ben ik in het ziekenhuis bevallen. Ook ik had paniek en was haast niet te kalmeren. Ik heb geschreeuwd van de pijn, maar het personeel bekommerde zich er niet om. Na een paar uur werd de verloskundige gebeld zodat zij mij tot rust kon brengen. Ze kwam en was erg streng, na een uur begeleiding was ik dan einelijk een beetje rustig. Ik heb meerdere malen om een prik gevraagd, maar helaas. Ik kreeg zelfs van die rare blikken zo van "dat vraag je toch niet!??"
        Nadat de verloskundige weer weg was (ik had nog niet voldoende ontsluiting) raakte ik weer in paniek en het hele feest begon weer opnieuw, dit keer verliep het niet zo soepel. In paniek kreeg ik persdrang en het hartje van de kleine viel weg. Dus hebben ze moeten inknippen en is de kleine met spoed gehaald. Ik begrijp nog steeds niet waarom ik geen prik kreeg?? Zou de ellende dan niet bespaard worden? Is dat nou zo'n moeite?

        • Anoniem

          24 januari 2014 14:30

          Ik vind het ook heel fijn voor je dat het uiteindelijk zo goed is gelopen. En ook ik vind het belachelijk dat er in Nederland zo moeilijk wordt gedaan over pijnbestrijding. Mijn eigen bevalling is vlot verlopen en helemaal volgens het boekje, toch had ik ook liever wat minder pijn geleden !! Kortom het wordt tijd dat er een einde komt aan dat rare calvinistische gedoe in Nederland en dat vrouwen zelf kunnen beslissen wat zij willen !

          • vera

            24 januari 2014 14:30

            Mijn bevalling was ook zeker geen pretje. Vanaf de tweede wee belandde ik in een weeënstorm. Ik wist nog maar net wat een wee was en had steeds veel te weinig tijd om weer bij te komen. Het "natuurlijke" gedeelte van mijn bevalling duurde drie uur, met het persen kwam mijn zoontje niet vlot genoeg dus uiteindelijk kreeg ik een keizersnede. Na 10 maanden wist de gynaecoloog nog precies wie ik was. Ik heb ook zo gekrijst tijdens die bevalling. Toen ik vroeg hoe een eventueel volgende bevalling zou kunnen gaan werd mij doodleuk verteld dat ik overdag moest bevallen als ik een ruggeprik wilde, of dat ik weer een keizersnede mocht hebben. Nu lijkt me een keer iemand uit z'n bed bellen om een prik te zetten toch minder kosten met zich meebrengen dan een opname incl. keizersnede, dus ik vraag me ernstig af waar we mee bezig zijn.

            • Maaike

              24 januari 2014 14:30

              Gelukkig, er zijn meer vrouwen zoals ik die niet begrijpen waarom het zo lastig is om in Nederland met een ruggenprik te mogen bevallen. Na 2 bevallingen te hebben doorstaan zonder, weet ik heel zeker dat ik de derde keer zeker met ruggenprik wil bevallen. Ik had beide keren na de bevalling een behoorlijk trauma van de pijn: ik had weeënstormen in combinatie met rugweeën. Geen tijd om op adem te komen, om bij te komen van de pijn. Het was bijna niet door te komen. Ik kijk dan ook niet met plezier op deze bevallingen terug. Alleen het moment van de geboorte zelf was heel mooi natuurlijk, maar dan valt ook alle pijn weg. Ik had het onderwerp pijnbestrijding wel aangesneden bij de verloskundige, maar het leek of ik iets heel ergs had gezegd. Ze ging er gewoonweg niet op in! Ze gaf me het gevoel of ik niet helemaal goed wijs was zoiets te vragen. Ik heb me tijdens de pijnlijkste fases van mijn bevallingen zo vreselijk ellendig, alleen, en in doodsangst gevoeld, dat ik na 2 x echt niet nog een keer zou willen. Maar nu ik opnieuw zwanger ben, weet ik echt dat ik om een ruggenprik zal vragen, en me niet meer laat behandelen alsof ik niet wijs ben. Die houding van Ned. verloskundigen en sommige artsen t.a.v. dit onderwerp begrijp ik echt niet. Nederland loopt ver achter vergeleken bij andere westerse ontwikkelde landen!

              • Joelle

                24 januari 2014 14:30

                Vreselijk die verhalen over geweigerde ruggeprikken. Ik moet binnenkort bevallen en reeds twee artsen hebben mij verzekerd dat ik een ruggeprik mag als ik het echt niet meer trek en/of controle verlies. Ze zeiden dat inmiddels ook verloskundigen hun mening beginnen te herzien. Ik vind het ontzettend primitief als mensen op voorhand een ruggeprik weigeren te geven; het gaat toch om hoe het gaat per bevalling? Ik wens iedereen veel sterkte. Een tip: ik wordt in een academisch ziekenhuis behandeld, misschien dat dat scheelt? Er zijn daar natuurlijk 24/7 allerlei artsen aanwezig, vaak ook anesthesisten en bovendien hebben de artsen vaak (niet altijd natuurlijk) een veel progessivere instelling omdat ze veel met onderzoek, de nieuwste ontwikkelingen etc. bezig zijn. In ieder geval, succes allemaal!

                • Kelly

                  24 januari 2014 14:30

                  Ik heb tijdens mijn bevalling ook een ruggeprik (epiduraal) gehad, omdat ik erop stond!! Ik werk zelf als anesthesie-assistent in een academisch ziekenhuis en uit ervaring weet ik dat ze daar dag en nacht epiduralen prikken bij kraamvrouwen die erom vragen. Echter is het wel zo dat als je meer dan 7/8 cm ontsluiting hebt ze de epiduraal niet meer geven, omdat je er dan al bijna bent. Dus als je bevalt in een academisch ziekenhuis, gef danbij binnenkomst op de verloskamers al aan dat je er op staat een ruggeprik te krijgen.

                  • anoniem

                    24 januari 2014 14:30

                    Hallo zeg, om maar even een opmerking van een arts in een documantaire op t.v. te herhalen; De pijn van een bevalling is te vergelijken met de amputatie van 1 van je ledematen....!!

                    • Anoniem

                      24 januari 2014 14:30

                      Er is nu ook een PCA-pijnpompje die aan het infuus wordt gesloten. Werkt heel snel. Je kan zelf extra giften toedienen, maar je niet overdoseren. Is minder heftig da zo'n ruggeprik, want dat is best eng. Werkt ook prima!

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -