"Ik wil opnieuw zwanger worden na abortus"

Reacties

• 

  Digy

  08 juni 2018 20:55

  Ik ben nu 21 jaar oud en op m'n 16e werd ik zwanger en heb dan abortus gepleegd. Ik vond me zelf te jong en was bang dat m'n ouders mij af zouden maken. Ik heb tot nu toe spijt van omdat ik dat nooit zou willen doen.. En waarom nog meer spijt? Omdat ik bang ben dat ik niet meer zwanger ga raken. Ik probeer al 4,5 jaar te zoeken naar een kind, maar het komt maar niet.. Ik ben zelfs bang om een vruchtbaarheidscontrole te gaan doen.. Denkt u misschien dat dit m'n enige kind zou zijn?
• 

  Anne

  04 januari 2017 19:18

  Vorig jaar Juli heb ik een abortus ondergaan, ik was toen 6,5 week zwanger. Mijn partner wilde het absoluut niet hebben, ik ben in zijn mening meegegaan en heb hem/haar weg laten halen. Grootste fout van mijn leven. Huil er iedere dag nog om. Heb er ontzettend veel spijt van en mijn leven staat stil. Ik heb nergens meer zin in en nergens meer interesse in. Ik kan het mezelf niet vergeven of mezelf in m'n ogen kijken na wat ik heb gedaan.
  
  In mijn directe omgeving zijn er mensen zwanger en ik voel me zo slecht dat ik voor hen niet blij kan zijn en zelfs jaloers ben op ze. Met hen praten of het zien is voor mij al voldoende om er een eind aan te maken. Zie het leven niet meer zitten en het kan voor mij niet snel genoeg afgelopen zijn.
  
  Mijn partner vindt dat ik maar door moet gaan met mijn leven en er niet teveel over na moet denken. Maar hij heeft lekker makkelijk praten, hij heeft geen idee wat er in me omgaat. Het interesseert hem ook niet.
  
  Momenteel heb ik gesprekken met de psycholoog om mijn leven weer op orde te krijgen.
  
  Wil iedereen veel sterkte toewensen die ook voor een abortus hebben gekozen, of het nog gaan krijgen.
  
• 

  Daantjedaantje

  22 juni 2015 18:58

  Afgelopen februari heb ik ook een abortus ondergaan ik was toen 7 weken en 3 dagen.. Ik heb daar zelf nooit achter gestaan maar mijn vriend wilde het totaal niet hebben (hij is bijna 6 jaar jonger dan ik. Ik ben bijna 30). Heb ook een zoontje van 4,5 rondlopen.. Heb daar psychisch veel problemen mee.. Ze hebben bij mij toen gelijk een koperspiraal geplaatst. En ben daarmee drie keer naar de huisarts geweest en elke keer zei die dat ik me niet zo'n zorgen moest maken omdat ik bang was dat het niet goed zat..
  
  Uiteindelijk heb ik gelijk gehad. Ben inmiddels alweer bijna negen weken zwanger en geen haar op m'n hoofd die er aan denkt om het te laten weghalen wat iemand ook tegen me zegt.. Heb tegen m'n vriend toentertijd gezegd dit is eens maar nooit meer dat ik zoiets doe voor iemand.. Niet/nooit verwacht dat ik twee maanden later alweer zwanger zou kunnen zijn.. Hij heeft zich bij mijn keuze neergelegd terwijl die met dat andere kindje mij voor de keuze had gezet of kind weg of ik.. Ben erg boos en verdrietig geweest over het feit dat hij dit nu wel kon accepteren en de vorige keer niet. Waarop zijn antwoord was wist niet dat dit zoveel impact op iemand kon hebben.. dit zal ik je nooit meer aandoen..
  
  Het gaat nu gelukkig goed tussen ons ook al heeft hij wel wat afstand genomen omdat hij dit een plekje moet geven. Wat betreft abortus, doe het nooit als je er niet achter staat. Ook al heb je geen geld, geen middelen er zijn genoeg instanties die je op weg kunnen helpen.. Alles beter dan psychische problemen ontwikkelen. Dat is niemand waard.. Dit is dan mijn verhaal en hopelijk help ik iemand hiermee een juiste beslissing te maken.. Doe wat je zelf wilt niet wat een ander van jou verlangt.. En een kindje krijgen is het mooiste wat er is en rijk hoef je er niet voor te zijn als je maar genoeg liefde kan geven.. Spulletjes kan je overal krijgen en speelgoed maak je niet druk ze zijn blijer met een doos en een stok dan met een kamer vol zooi.
• 

  Diva7

  29 april 2015 16:31

  Wat een verhalen allemaal.. Ik had abortus op mijn 22ste toen had ik een vriend dacht ik. Want toen het zover was wilde hij het niet. Nu ben ik over drie maanden 27 en weer zwanger en moet weer weg. Ik kan er niet eens over nadenken wat IK wil. Omdat ik nu geen vriend heb, ook nooit meer gehad na mijn ex. Ben wel al anderhalf jaar met dezelfde jongen bezig maar hij wil mij niet en nu dat ik zwanger ben ook niet.
  
  Ben er depresief van geweest jaren heeft ook 4 jaar geduurd tot ik iemand tegen kwam die ik leuk vond. Maar hij wil geen relatie met mij. Hij wil dat het zo snel mogelijk weg is. Ik heb mannen jaren gehaat en wilde mij steriliseren want ik mag geen kind blijkbaar. Ik ben net afgestudeerd heb werk...maar heb gewoon pech. Ik wilde altyd jong moeder worden maar denk na deze keer ik het nooit word.
  Gr..

  • 

    SLoos

    09 juni 2015 15:54

    Veel verhalen die ik lees gaan over dat er abortus word gepleegd omdat het niet zo mag zijn of omdat de man het niet wilt houden, maar ik moet wel zeggen het is niet zijn beslissing maar die van jou! Het was zijn beslissing toen hij met je het bed in kroop en wat er daarna gebeurt kan iets zijn wat je samen doet maar je bent nooit verplicht om het te doen zoals de man zegt. En hoeveel er ook bij komt kijken als je er alleen voor staat, als je een goede moeder bent maak je het meer dan goed. Genoeg vrouwen hebben al bewezen dat er alleen voor staan ook prima kan. Als je zelf graag moeder wilt zijn is er altijd een weg om het te laten werken dus denk vanaf nu gewoon wel aan wat JIJ wilt. Dat is wat het meest uitmaakt want jij bent degene die jaren lang enorm ongelukkig is en er niks mee bent opgeschoten.
• 

  Cher

  24 mei 2013 13:45

  Hallo meiden,
  
  In wil hier even iets aan toevoegen. Ik heb zelf vier jaar geleden een abortus gehad. Ik was zwanger geraakt terwijl ik de pil slikte. Toen de test positief was, was ik eigenlijk toch best blij en besloot ik het te houden. Totdat ik het mijn moeder vertelde, ze praatte op me in dat het echt niet kon en dat ik het weg moest laten halen. Mijn vriend ik woonden allebei nog thuis, we werkte wel maar het kon gewoon niet. Eerst heb ik echt mijn moeder vervloekt. Ik had er zo veel spijt van!! Had gewoon mijn eigen kindje vermoord. Maar later, na twee of drie jaar denk ik, kwam ik er langzaam achter dat het inderdaad de beste oplossing was en dat moeders of schoonmoeders vaak wel weten wat het beste is voor jullie en het kindje. Dat is natuurlijk niet zo in elk geval, maar vaak wel. Ik ben zo blij dat mijn moeder me heeft 'gedwongen' om het weg te laten halen. Inmiddels is de relatie van mijn toenmalige vriend voorbij. Ik heb een nieuwe man leren kennen die negen jaar ouder is dan ik. Ik ben nu 21 en woon samen met hem en ben nog nooit zo gelukkig geweest! En heel vaak was ik ook bang dat ik nooit meer kinderen zou kunnen krijgen, maar sinds ik hem heb ontmoet, zou het me niet eens heel veel uitmaken, zo gelukkig en compleet voel ik me met hem. Maar onverwachts, was ik twee dagen overtijd. Ik heb een test gedaan en de test is positief! De situatie is nu gewoon beter, ben met de man waar ik oud mee wil worden en kan het kindje alles geven. Soms, hoe moeilijk het ook is, is abortus het beste. En niet bang zijn dat je onvruchtbaar wordt door de abortus! De kans dat je onvruchtbaar wordt door verklevingen is nog groter. Ik hoop dat jullie hier misschien iets aan hebben. En meiden, laat niet je hele leven beïnvloeden door de abortus, er zijn zo veel mooie dingen en geniet van je jeugd, dat je alleen nog maar voor jezelf hoeft te zorgen, nog kan drinken, uitslapen en alle gekke dingen doen die nu nog kunnen.
• 

  spijt

  13 februari 2013 16:44

  Haar tegenhouden
• 

  Lovely

  06 januari 2013 05:39

  Hey Pauline,
  
  Ik heb ook een abortus gehad. Ik heb twee keer moeten testen om te geloven dat ik zwanger was. Ik wilde het zo graag houden en m'n vriend wist het allemaal niet zo goed dus liet hij de keus aan mij over. Dat was echt klote. Ik ben hindoe en mijn vriend een moslim, als je al seks met elkaar hebt, is het een schande en een zonde. Maar dat boeide me toch niet, ben niet gelovig. Onze ouders wel!
  
  Ehm ja, de abortus was in Leiden en ik ging met mijn moeder. Hoewel ik graag mijn vriend erbij zou hebben, maar dat mocht niet helaas. Ik moest bloed laten afnemen en ik kreeg een soort van prik in mijn arm waarin allemaal buisjes gingen.. Lichamelijk heb je niet zoveel pijn, maar mentaal...
  
  Ik heb zelfmoordpogingen gehad en heb ze nog steeds. Ik schaam me voor mijn abortus, ik had het nooit moeten doen. Maar het was aan de ene kant de beste beslissing. Nu kan ik verder studeren en mijn toekomstige kinderen een toekomst bieden. Ook ben ik helemaal depressief en mag ik mijn vriendje niet meer zien. Iedereen misgunt het mij in mijn omgeving. Vaak voelt het alsof ik niemand in mijn leven heb, want mijn vriend is niet om mij heen.
  
  Maar ja, wat boeit het jou!
  Veel succes en ik hoop dat jij er geen spijt van hebt. Ik heb namelijk te veel spijt.
• 

  Vlender

  24 december 2012 02:45

  Ik ben een moeder van 2 mooie dochtertjes. Ik heb ook een abortus gepleegd en heb er erg spijt van, maar ik zag destijds geen andere uit weg! Tussen mij en mijn ex liep echt niet goed! Ik heb alles in mijn eentje moeten doen (ook de opvoeding van onze 2 dochters) en we woonden ook niet samen. Hij is agressief en heeft me ook als geslagen waar de kinderen bij waren. Nog een kind erbij zag ik dus echt niet zitten. Hij wilde het wel, maar trekt zich er verder niks van aan. Dus toen heb ik besloten een abortus te plegen. Ondanks dat ik achter deze keuze sta, is het niet altijd gemakkelijk en huil ik vaak. Hopelijk krijg ik er in de toekomt een mooie baby bij met een man die er wel voor mij en de meiden wil zijn.
• 

  Jolan

  19 november 2012 09:46

  Ik heb een lastig pms-verleden die ik hier niet zomaar even op papier kan zetten. Mede door pms ook veel drugsproblemen gehad ect. Nu ben ik 2 maanden geleden onverwacht zwanger geworden. (had seks gehad met mijn vriend, condoom gescheurd en toen map gehaald, maar toch positief). Wat mijn partner niet weet, is dat ik in de tijd van conceptie flink drugs gebruikte. Toen ik zwanger testte, was het eerst wat door me heen schoot de veiligheid van mijn kindje. Ik schaamde me voor wat ik mijn lichaam aangedaan had en heb besloten een abortus te laten plegen. Ik heb dit tot op heden met niemand kunnen delen doordat ik me dood schaam voor mijn acties. Abortus is nu 1 week geleden en ik ben heel opgelucht en sta ook nog steeds volledig achter mijn beslissing. Ik had nooit het risico willen nemen dat er ook maar iets aan mijn kindje zou mankeren door mijn toedoen! Maar dit heeft mij wel aan het denken gezet. Het idee van zwanger zijn was prettig en ik weet dat mijn vriend er ook dolblij mee zou zijn (hij wil al heel lang heel graag kinderen, ik had er altijd meer moeite mee). Dit was ook een van de redenen dat ik het niet gezegd had. De pijn in zijn ogen als ik nu zeg dat ik nog niet zwanger wil worden is dagelijks te zien. Laat staan als ik een abortus zou plegen. Dus vandaar dat ik het niet verteld heb. Dit kunnen mensen veroordelen, maar vooral het drugsgebruik is een persoonlijk probleem waar ik zelf vanaf moet komen. Ik moest zelf inzien wat ik deed en dat zie ik nu. Ergens voelt het eenzaam, maar hem deze pijn besparen voelt beter dan hem die pijn doen.. Na een tal gesprekken met mijn psychiater sta ik gelukkig al veel sterker in het leven. De wetenschap dat ik een kindje wil en dat ik deze zo veilig mogelijk op de wereld wil brengen geeft mij kracht. Dat was toen ook het eerste wat ik dacht. De veiligheid van mijn kindje. Nu vroeg ik me af hoe lang na een abortus je weer vruchtbaar bent. Duurt het langer voordat ik weer zwanger kan raken? Of gewoon weer vanaf mijn volgende menstruatie? Ik ben momenteel clean en ben zeker dat ik dat zal blijven. Zeker met dit in het vooruitzicht. Ik ben benieuwd of mensen mij kunnen zeggen hoe lang dat het zou kunnen duren. En of het misschien niet beter is om even rust te nemen..

  • 

    Ano28

    23 maart 2015 11:56

    Beste Jolan,
    
    Ik kwam toevallig op dit forum nadat ik ging googelen naar verhalen waarbij mensen abortus pleegden uit bezorgdheid voor de gezondheid van het vruchtje. Jouw verhaal lijkt ontzettend op het mijne, behalve dat het bij mij om alcohol ging in plaats van drugs. Vond het verschrikkelijk om te doen en nu (twee jaar later) heb ik het er nog steeds moeilijk mee. Toch was de doorslaggevende reden de gezondheid van mijn kindje. Ik wilde geen kindje op de wereld zetten dat door mijn toedoen hoogstwaarschijnlijk al ernstig beschadigd was geweest. Was er maar een manier geweest om dat destijds uit te kunnen sluiten, maar de risico's waren te hoog.
    
    Ook ik wilde na de abortus uiteindelijk wel kinderen. Mijn eerstvolgende zwangerschap eindigde helaas in een missed abortion. Toen ben ik heel verdrietig geweest en heb me enorm schuldig gevoeld. Ik ben inmiddels moeder van een prachtige dochter van vier maanden oud. Ik ben dankbaar dat ik haar heb mogen krijgen. Ik weet dat ik er alles aan heb gedaan om haar een goede start in het leven te geven. Tussen mijn abortus en de geboorte van mijn dochter zat nog niet eens twee jaar. Ik heb wel eerst na de abortus acht maanden rust genomen en het toen bewust weer geprobeerd.
    
    Ik ben erg benieuwd hoe het jou inmiddels vergaat en hoe je terugkijkt op je keuze toen. Ik heb het er persoonlijk nog vaak moeilijk mee maar denk ook nog steeds dat het toen niet anders kon.
• 

  daphne

  24 april 2012 01:22

  Een abortus is niet niks, maar soms kan het niet anders. Er zijn een hoop vrouwen die door de anticonceptie zwanger zijn geraakt.
  Ik vind het heel sneu dat er vrouwen zijn die geen kinderen kunnen krijgen, maar bemoei je niet met vrouwens die een abortus hebben ondergaan en misschien als je toch zwanger had geraakt, had je het misschien niet zo leuk gevonden als je dacht? Kinderen opvoeden is niet niks hoor.
  
  Ik las hier ergens dat je een vloek op je afroept als je een abortus laat plegen, belachelijk! Ik heb er zelf 1 gehad en ben nog nooit aan de drugs of alcohol gegaan hoor. Ik stond achter mijn keuze en heb nooit spijt gehad.
  
  Ik heb twee mooie jongetjes, gewoon kunnen krijgen na de abortus ja! gewoon vruchtbaar dus......

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• Volgende ›
• Laatste »