"We hebben alles geregeld voor het afscheid van ons manneke, maar ook dat hij bij ons mocht blijven tot zijn afscheid. Iedereen was erg lief en behulpzaam, en het voelde goed zo. Er werd meteen een plekje voor Guus gemaakt op onze slaapkamer, zodat we 24 uur per dag bij hem konden zijn. Hij lag er dan ook geweldig mooi bij, hij leek te slapen maar helaas. Met ons ging het eigenlijk wel, op zaterdag de kaartjes en de bloemen geregeld en heel veel naar onze Guus gekeken en hem aangeraakt en geaaid. We hebben in de dagen dat Guus thuis was heel veel bezoek gehad, iedereen wilde ons manneke zien en wij waren maar al te trots op ons mooie kereltje. Toch was het heel moeilijk, want de dag van het afscheid kwam steeds dichterbij."
"Toen het uiteindelijk woensdag was, werd ik echter heel rustig: het was goed geweest. David en ik hebben hem in zijn mandje gelegd, hij kreeg knuffeltjes mee. Verder ook nog de gedichten die zijn opa's en oma's voor hem geschreven hadden en een mooie tekening van het buurjongetje. Ook het Nijntje-kettinkje dat ik gedragen heb van de dag van de eisprong tot de bevalling kreeg hij mee. Om 13.30 uur kwam de begrafenisondernemer ons ophalen. Met Guus in zijn mandje tussen ons in zijn we naar het kapelletje gereden waar zijn afscheid was. We hadden prachtige muziek uitgezocht, en het hele afscheid was zoals we het wilden. Het kapelletje was overvol, er was een zee van bloemen om onze Guus heen en het was goed. Na het afscheid zijn we naar het kerkhof gegaan, waar David en ik Guus zelf in zijn grafje hebben gelegd. Dit alles werd vastgelegd op foto, zodat we als we willen alles terug kunnen zien. Guus' tuintje was een zee van bloemen, en weer had ik heel sterk het gevoel dat het goed was zoals het was."