Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Ik kon niet geloven dat mijn baby geen hartslag meer had"

Verhaal door Tessie (30)

Tessie (30 jaar) verloor op 8 maart, de dag dat ze 41 weken zwanger was, een slijmprop. Na twee valse starts (met 37 weken en met 40 weken) ging het nu eindelijk beginnen. De weeën waren nog onregelmatig, maar voelden toch al behoorlijk pijnlijk in haar buik. Om 14.00 uur belde Tessie de verloskundige, omdat ze de baby bijna niet voelde.

"De verloskundige wilde 's avonds naar het hartje luisteren, maar kon het niet vinden. Mijn hele buik werd afgezocht, maar geen hartje.. In allerijl naar het ziekenhuis voor een echo. Ik heb niet willen kijken naar die echo omdat ik het antwoord al wist: onze baby was dood. 's Middags tegen half drie heeft hij zijn laatste schop gegeven, en ergens tussen half drie en half acht 's avonds is hij er tussen uitgeknepen. Als je dit soort nieuws krijgt, kun je eerst niet geloven dat het waar is. Ik heb dan ook geschreeuwd dat dit niet kon, dit soort dingen gebeuren tegenwoordig niet meer, dit kon ons niet overkomen. Toch was het zo. Na even gepraat te hebben, hebben we onze ouders en broers en zussen gebeld, en ik heb mijn beste vriendin gebeld. Dat waren verschrikkelijke telefoontjes om te plegen. Iedereen ging meteen op weg om ons bij te staan in de komende moeilijke uren."

Bevallen van een levenloze baby

"Na een pittige bevalling lag Guus op mijn buik. Ik kon alleen maar genieten. Genieten van ons mooie manneke en van het feit dat hij er eindelijk uit was. Ik bleek niet ingescheurd te zijn. De hele familie is Guus komen bewonderen en iedereen zei dat het zo'n groot kindje was, maar ik zag alleen zijn mooie koppie en z'n ongelofelijk lieve mopsneusje. God wat was hij mooi! Hij had alleen wat ontvellingen van de bevalling, verder was hij puntgaaf en werkelijk perfect. Hij woog 4930 gram en was 56 cm lang. Om vier uur was iedereen weg en waren we eindelijk met z'n drietjes. We hebben Guus in bad gedaan en hem aangekleed, en in zijn eigen wiegje gelegd. Het wiegje hebben we naast mijn bed gezet zodat ik hem kon zien. David kreeg ook een bed, en na Guus uitgebreid geknuffeld te hebben is hij als een blok in slaap gevallen."

"Na een pittige bevalling lag Guus op mijn buik. Ik kon alleen maar genieten. Genieten van ons mooie manneke en van het feit dat hij er eindelijk uit was. Ik bleek niet ingescheurd te zijn. De hele familie is Guus komen bewonderen en iedereen zei dat het zo'n groot kindje was, maar ik zag alleen zijn mooie koppie en z'n ongelofelijk lieve mopsneusje. God wat was hij mooi! Hij had alleen wat ontvellingen van de bevalling, verder was hij puntgaaf en werkelijk perfect. Hij woog 4930 gram en was 56 cm lang. Om vier uur was iedereen weg en waren we eindelijk met z'n drietjes. We hebben Guus in bad gedaan en hem aangekleed, en in zijn eigen wiegje gelegd. Het wiegje hebben we naast mijn bed gezet zodat ik hem kon zien. David kreeg ook een bed, en na Guus uitgebreid geknuffeld te hebben is hij als een blok in slaap gevallen."

Hij wordt niet meer wakker

"De volgende morgen heb ik een aantal mensen gebeld, maar bij het eerste telefoontje drong de harde realiteit tot me door: mijn kindje, mijn mooie Guus was dood. Ook David was inmiddels wakker en bij hem drong ook de realiteit door. Met onze zoon in onze armen hebben we op bed zitten huilen om ons kindje, ons mooie, perfecte maar dode kindje. We hebben geen toestemming gegeven voor obductie omdat ons manneke zo mooi en gaaf was. De kans dat ze wat zouden vinden was zo klein en daarom vonden we dat hij ongeschonden moest blijven. In de loop van de ochtend hebben we hand- en voetafdrukjes gemaakt en een lokje haar afgeknipt. Ons kereltje heeft namelijk gigantisch veel prachtig pikzwart haar. Er kwamen nog wat mensen ons kindje bewonderen en 's middags zijn we naar huis gegaan samen met Guus."

"Thuiskomen was een van de moeilijkste dingen, alles staat immers klaar voor je levende kindje. We hebben Guus uit zijn wiegje gehaald en zijn met hem op de bank gaan zitten, en hebben gehuild om alles wat had kunnen zijn maar niet zo mocht zijn. Vervolgens hebben we hem ons huis laten zien en zijn kamertje. Hij heeft in zijn bedje gelegen en op zijn aankleedkussen, zijn mobile heeft voor hem gespeeld en wij hebben alles vastgelegd op foto. Mijn zusje is gekomen en heeft haar petekindje in haar armen gehouden en gehuild om alles wat niet mocht zijn. Daarna hebben we Guus in zijn wiegje naast mij op bed gezet. Ook zijn opa's en zijn oma's hebben hem vastgehouden en gekoesterd, en ook dat is vastgelegd. Om zes uur was iedereen weg en waren we alleen met ons mannetje. Dat voelde goed, maar ook heel erg verdrietig. Om half zeven kwam de kraamhulp, een hele lieve die ook meteen naar Guus ging om met hem kennis te maken. Daarna kwamen de huisarts, die erg emotioneel was, en ook de begrafenisondernemer."

"De volgende morgen heb ik een aantal mensen gebeld, maar bij het eerste telefoontje drong de harde realiteit tot me door: mijn kindje, mijn mooie Guus was dood. Ook David was inmiddels wakker en bij hem drong ook de realiteit door. Met onze zoon in onze armen hebben we op bed zitten huilen om ons kindje, ons mooie, perfecte maar dode kindje. We hebben geen toestemming gegeven voor obductie omdat ons manneke zo mooi en gaaf was. De kans dat ze wat zouden vinden was zo klein en daarom vonden we dat hij ongeschonden moest blijven. In de loop van de ochtend hebben we hand- en voetafdrukjes gemaakt en een lokje haar afgeknipt. Ons kereltje heeft namelijk gigantisch veel prachtig pikzwart haar. Er kwamen nog wat mensen ons kindje bewonderen en 's middags zijn we naar huis gegaan samen met Guus."

"Thuiskomen was een van de moeilijkste dingen, alles staat immers klaar voor je levende kindje. We hebben Guus uit zijn wiegje gehaald en zijn met hem op de bank gaan zitten, en hebben gehuild om alles wat had kunnen zijn maar niet zo mocht zijn. Vervolgens hebben we hem ons huis laten zien en zijn kamertje. Hij heeft in zijn bedje gelegen en op zijn aankleedkussen, zijn mobile heeft voor hem gespeeld en wij hebben alles vastgelegd op foto. Mijn zusje is gekomen en heeft haar petekindje in haar armen gehouden en gehuild om alles wat niet mocht zijn. Daarna hebben we Guus in zijn wiegje naast mij op bed gezet. Ook zijn opa's en zijn oma's hebben hem vastgehouden en gekoesterd, en ook dat is vastgelegd. Om zes uur was iedereen weg en waren we alleen met ons mannetje. Dat voelde goed, maar ook heel erg verdrietig. Om half zeven kwam de kraamhulp, een hele lieve die ook meteen naar Guus ging om met hem kennis te maken. Daarna kwamen de huisarts, die erg emotioneel was, en ook de begrafenisondernemer."

Mooi afscheid

"We hebben alles geregeld voor het afscheid van ons manneke, maar ook dat hij bij ons mocht blijven tot zijn afscheid. Iedereen was erg lief en behulpzaam, en het voelde goed zo. Er werd meteen een plekje voor Guus gemaakt op onze slaapkamer, zodat we 24 uur per dag bij hem konden zijn. Hij lag er dan ook geweldig mooi bij, hij leek te slapen maar helaas. Met ons ging het eigenlijk wel, op zaterdag de kaartjes en de bloemen geregeld en heel veel naar onze Guus gekeken en hem aangeraakt en geaaid. We hebben in de dagen dat Guus thuis was heel veel bezoek gehad, iedereen wilde ons manneke zien en wij waren maar al te trots op ons mooie kereltje. Toch was het heel moeilijk, want de dag van het afscheid kwam steeds dichterbij."

"Toen het uiteindelijk woensdag was, werd ik echter heel rustig: het was goed geweest. David en ik hebben hem in zijn mandje gelegd, hij kreeg knuffeltjes mee. Verder ook nog de gedichten die zijn opa's en oma's voor hem geschreven hadden en een mooie tekening van het buurjongetje. Ook het Nijntje-kettinkje dat ik gedragen heb van de dag van de eisprong tot de bevalling kreeg hij mee. Om 13.30 uur kwam de begrafenisondernemer ons ophalen. Met Guus in zijn mandje tussen ons in zijn we naar het kapelletje gereden waar zijn afscheid was. We hadden prachtige muziek uitgezocht, en het hele afscheid was zoals we het wilden. Het kapelletje was overvol, er was een zee van bloemen om onze Guus heen en het was goed. Na het afscheid zijn we naar het kerkhof gegaan, waar David en ik Guus zelf in zijn grafje hebben gelegd. Dit alles werd vastgelegd op foto, zodat we als we willen alles terug kunnen zien. Guus' tuintje was een zee van bloemen, en weer had ik heel sterk het gevoel dat het goed was zoals het was."

"We hebben alles geregeld voor het afscheid van ons manneke, maar ook dat hij bij ons mocht blijven tot zijn afscheid. Iedereen was erg lief en behulpzaam, en het voelde goed zo. Er werd meteen een plekje voor Guus gemaakt op onze slaapkamer, zodat we 24 uur per dag bij hem konden zijn. Hij lag er dan ook geweldig mooi bij, hij leek te slapen maar helaas. Met ons ging het eigenlijk wel, op zaterdag de kaartjes en de bloemen geregeld en heel veel naar onze Guus gekeken en hem aangeraakt en geaaid. We hebben in de dagen dat Guus thuis was heel veel bezoek gehad, iedereen wilde ons manneke zien en wij waren maar al te trots op ons mooie kereltje. Toch was het heel moeilijk, want de dag van het afscheid kwam steeds dichterbij."

"Toen het uiteindelijk woensdag was, werd ik echter heel rustig: het was goed geweest. David en ik hebben hem in zijn mandje gelegd, hij kreeg knuffeltjes mee. Verder ook nog de gedichten die zijn opa's en oma's voor hem geschreven hadden en een mooie tekening van het buurjongetje. Ook het Nijntje-kettinkje dat ik gedragen heb van de dag van de eisprong tot de bevalling kreeg hij mee. Om 13.30 uur kwam de begrafenisondernemer ons ophalen. Met Guus in zijn mandje tussen ons in zijn we naar het kapelletje gereden waar zijn afscheid was. We hadden prachtige muziek uitgezocht, en het hele afscheid was zoals we het wilden. Het kapelletje was overvol, er was een zee van bloemen om onze Guus heen en het was goed. Na het afscheid zijn we naar het kerkhof gegaan, waar David en ik Guus zelf in zijn grafje hebben gelegd. Dit alles werd vastgelegd op foto, zodat we als we willen alles terug kunnen zien. Guus' tuintje was een zee van bloemen, en weer had ik heel sterk het gevoel dat het goed was zoals het was."

Verder lezen

Reacties

  • Anoniemn

    16 september 2019 01:13

    Hallo,

    Ons mooie meisje is een paar weken geleden overleden na een zwangerschap van 40 weken.
    Ze hebben geen oorzaak kunnen vinden, maar wel had ze een groot hoofdje en slappe schedel toen ze geboren werd. De dokters in het ziekenhuis zeiden dat dit heel normaal was, omdat ze waarschijnlijk al 48 uur was overleden in mijn buik voordat ze geboren werd. Toch blijf ik erover doormalen of dit wel echt normaal was.. Herkent iemand dit?

    • Thalia

      20 november 2017 04:03

      Ik hoop antwoorden te vinden waarom ons perfect zoontje van één maand oud drie weken geleden is overleden. Ik was zijn flesje aan het geven in de zetel en ben even in slaap gevallen. Toen ik wakker werd zag ik bloed en melk uit zijn neusje vloeien. Ik ben vrijwel onmiddellijk aan de reanimatie begonnen tot het team van de ambulance het overnamen, maar het was gewoon voorbij. Ook al weten we al dat het geen menselijke fout was moeten we nog een maand op de uitslag wachten van het autopsie rapport. Hartverscheurend is het. Ook heb ik zeer veel schuldgevoelens... wat was de oorzaak? Had ik iets kunnen doen als ik niet in slaap was gevallen? Het gemis groeit elke dag meer en meer.

      • Christel&seth

        24 augustus 2015 19:48

        Wow heftig. Ik lees dit verhaal alsof het mijn eigen verhaal is. Nu een week geleden is ons dit ook overkomen. Precies zo. Het is onwerkelijk en onbegrijpelijk. Machteloosheid, boosheid van alles gaat er door ons heen. Het gemis wordt iedere dag groter. Onbegrijpelijk en heftig. Ik weet wat jullie hebben doorgemaakt, helaas. Sterkte ook voor jullie .

        • Anje

          22 juli 2015 18:47

          Lieve Tessie,

          Gecondoleerd met het verlies van jullie kindje. Ik ken je pijn, die blijft zolang je leeft.

          Je hebt zo weinig maar toch ook weer zo veel. Toen wij ons kindje verloren mochten we niks, niet vasthouden, wassen of aankleden. Geen foto, niks, ze is meegenomen en we hebben haar niet meer terug gezien. De vader en opa's mochten mee toen ze begraven is, ze wilden geen vrouwen, tranen of emoties. Zo werd dat vroeger gedaan omdat ze dachten dat het beter was, terwijl je er een levenslang trauma aan overhield.

          Liefs Antje

          • Margie

            24 januari 2014 14:30

            Wat hebben jullie dit goed gedaan! Heel veel sterkte voor de toekomst.

            • suzy dal

              24 januari 2014 14:30

              Zo dapper en zo mooi als jullie met deze zo onmenselijk zware gebeurtenis zijn omgegaan. Niets dan ontzag en tranen met tuiten om wat niet mocht zijn.

              • Marieke

                24 januari 2014 14:30

                Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het las..ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies...

                • linda sengers

                  24 januari 2014 14:30

                  ik wou jullie nog even condoleren, ik krijg gewoon tranen in mijn ogen en kippenvel op mijn lichaam als ik dit lees, het lijkt me ook verschrikkelijk om dit mee te maken. Iets wat heel mooi kan worden, iets waar je al die tijd samen op hebt verheugd en dat juist wordt van je afgenomen, dat doet zeer, dat zou ik niet kunnen beschrijven. Maar ik weet zeker dat jullie er bovenop komen, jullie zijn heel sterk, en voor jullie staat er een prachtige toekomst in het verschiet. Ik wens jullie namens heel mijn hart heel veel sterkte en geluk toe.

                  Groetjes Linda, Eindhoven

                  • loes

                    24 januari 2014 14:30

                    Ik heb heel veel bewondering voor jullie. Guus zou erg trots op jullie zijn geweest. Bij deze wens ik jullie heel veel sterte toe.

                    • Yolanda

                      24 januari 2014 14:30

                      En ik dacht nog wel dat het erg was om een kindje te verliezen wat nog niet volgroeid was! Ik vind dat jullie het verlies van Guus enorm goed hebben opgevangen en wens jullie veel sterkte toe met het verwerken van dit verlies.

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -