Drie kinderen in dezelfde leeftijdscategorie en ook nog eens wonen in het verre buitenland. Dat is pittig en dat ondervond ook Deliana (32 jaar). Op een gegeven moment had ze drie kinderen tegelijk in de luiers. Hierdoor schoot haar sociale leven er behoorlijk bij in. "Ik zie alleen nog de mensen die echt belangrijk voor me zijn."
Gezondheidsplein is partner van onder andere Dokterdokter en Ziekenhuis. Wij werken samen met verschillende medische patiëntverenigingen, beroepsverenigingen, stichtingen en medisch specialisten.
Meer informatieGezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.
Drie kinderen in de luiers
Verhaal door Deliana (32)
"Toen Fried en ik gingen trouwen, wilden we allebei snel aan kinderen beginnen. Al meteen na onze huwelijksreis was ik in verwachting. Kort daarop hoorde ik dat we voor ons werk naar Thailand zouden worden uitgezonden. Daar hebben we uiteindelijk tweeënhalf jaar gewoond. De tijd na de geboorte van Dorius was meteen hartstikke leuk. 'Wanneer zullen we aan een tweede beginnen?' vroeg Fried. We stopten met anticonceptie en meteen was ik weer zwanger. De eerste twee zijn dan ook in Thailand geboren. In Thailand hadden we veel hulp: een chauffeur en iemand die voor ons zorgde in huis. Tijdens en na de zwangerschap was het leven daardoor betrekkelijk eenvoudig. Ik kreeg een vertekend beeld van zwanger zijn en kinderen hebben, want in Nederland moesten we - zoals iedereen - alles zelf regelen. Dat viel tegen."
Verder lezen
Reacties
Even nog een kleine reactie voor alle andere mama's die hier mee kletsen. Iedere ouder doet de dingen op zijn eigen manier. Goed en fout bestaat niet, vind ik. Het is natuurlijk gemakkelijk om hulp te hebben dat verlicht soms de stress van de kinderzorgen even. Anderzijds respect voor diegenen die het allemaal alleen doen. Neem mijzelf bijvoorbeeld: ik heb drie kinderen onder de 3 jaar en de vierde is onderweg. Eén van mijn kinderen is ook nog autistisch, niet echt gemakkelijk dus. Ik werk niet omdat ik dan meer afdraag aan opvang dan ik overhoud aan salaris. Mijn man is er met geluk elk weekend 36 uur, en met pech zie ik hem soms twee of drie weken niet. Ik doe het dus voornamelijk alleen. Soms wou ik ook dat ik hulp had, zoals Marieke heeft. Respect voor elke mama die zo voor zijn kinderen zorgt en ze niet in de steek laat zoals er tegenwoordig veel te veel doen.
Groet,
WilmaEven een reactie op Desiree. Ik denk dat je het goed doet. Ik herken mezelf wel in jou om eerlijk te zeggen. Ik ken ook mensen die twee kinderen hebben en ook daartussen is het leeftijdsverschil groot. Ze hebben op één of andere manier altijd stress nooit of weinig tijd voor huishouden en leuke dingen, terwijl ik alles gewoon rond krijg. Ik heb zelf een tweeling van 14 maanden, een dochter van twee en een half autistische zoon van 4,5 en nu momenteel ben ik 34 weken zwanger. Ik heb bewondering voor je en vind het leuk om te lezen dat er mama's zijn die, net als ik, toch voor veel dingen tijd vinden, ondanks dat ze zoveel kinderen hebben. Ook een heel goede zwangerschap en bevalling toegewenst bij deze!
Groetjes!Ik zal mezelf ook even voorstellen. Ik ben 24 jaar en moeder van 2 zoons van 3 en 2 en een dochter van 10 maanden. En ik ben nu 12 weken zwanger van de vierde. Ik werk niet buitenshuis. Ik vind zo'n groot gezin helemaal niet druk. Het is inderdaad maar net of je zelf een beetje makkelijk bent, en ik denk dat je ook een bepaald inzicht moet hebben. Ik heb geen hulp in de huishouding, maar toch is het hier altijd schoon en netjes, ik loop nooit achter met de was ofzo. En ik ben echt niet de hele dag aan het poetsen. Ik zit veel achter de pc en doe veel leuke dingen met de kids.
Een vriendin van mij heeft maar 2 kinderen, maar die heeft altijd bergen was liggen, moet altijd stofzuigen en heeft nooit ergens tijd voor. Het is dus maar net of je een beetje efficient met je tijd omgaat.Ik las net het verhaal van Maartje en ik denk niet dat je kunt oordelen over de drukte die kinderen met zich meebrengen in een gezin. Ik heb zelf een zoontje van net 1 en de tweede is op komst. Daarnaast werk ik drie dagen in de week, onregelmatig, mijn man werkt volledig. Ik heb tijd genoeg voor mezelf als ik dat zou willen. Mijn schoonzusje daarentegen heeft een zoontje van bijna 2, werkt veel minder dan ik, maar brengt hem regelmatig weg naar de oppas, omdat ze het zo druk heeft. Ik wil hier mee zeggen dat de een in een groot gezin het soms minder druk heeft als een ander met 1 of twee kinderen. Het is ook een manier van plannen, en prioriteiten stellen.
Om te beginnen zal ik mezelf en mijn gezin even voorstellen.
Mijn naam is Maartje Burgering, ik ben 28 jaar, getrouwd met Dennis en we hebben twee kinderen.
Een jongen, Thijs, net 2 geworden en een meisje, Liset, van net 1 jaar.
Ik heb uiteraard het verhaal met veel belangstelling gelezen,maar ook al heb ik ook twee jonge kinderen ik kon mezelf er niet in herkennen.
Ik werk zelf alleen zaterdags buitenshuis omdat mijn man dan thuis bij de kinderen is.
Door de weeks heb ik naast mijn eigen kinderen nog (verspreid over 4 dagen) 5 oppas kinderen in de leeftijd van 0 tot3.
Ik heb geen huishoudster of iemand die voor ons kookt, ik kan dus wel zeggen dat het voor mij een stuk zwaarder is dan voor Marieke.
Maar ondanks de tropen jaren nu, geniet ik volop van deze tijd.
Het is wel zo dat de relatie met mijn man onder vuur heeft gelegen, maar nu ik me draai ook weer terug heb gevonden gaat dat weer al beter.
Met deze brief wil ik niet zeggen dat Marieke het niet goed doet, want ik vind dat iedereen zijn leven in moet delen waar zij zich goed bij voelt, ik wil alleen maar aangeven hoe anders mijn leven is als dat van haar, ook al hebben we allebei meerdere kinderen onder de 3.Ik wil graag even reageren op het verhaal van Marieke. Allereerst zal ik mij en mijn gezin even voorstellen. Ik heet Sylvia Smits ben getrouwd en heb net zoals Marieke 3 kinderen onder de 3: Jelle die eind volgende maand 3 wordt, Aukje die 20 maanden is en dan Maaike die 5 maanden is. Wat mij inderdaad ook opvalt is dat er nogal wat hulp in hun huishouden wordt gebruikt. Dat maakt het zoals Maartje ook schrijft toch een stukje makkelijker. Ikzelf werk 3 dagen (buschauffeur)en mijn man 5 dagen. Wij kunnen onze tijden zo indelen dat we elkaar aflossen op de dagen dat we beiden moeten werken en ik werk regelmatig in het weekend wanneer mijn man thuis is. Ik moet ook zeggen dat ik het leuk vindt om te gaan werken, even iets anders, andere praat en even geen vieze luiers, hapjes enz. Verder doen we alles zelf. Het huishouden, koken en kinderen in bad en naar bed brengen. De ene dag kun je dat allemaal makkelijker opbrengen als de andere. Het ligt er ook aan hoe de kinderen zijn, !
is er een ziek, krijgt er een tandjes of hebben ze gewoon een moeilijke periode dan is het behoorlijk zwaar, maar zitten ze allemaal redelijk goed in hun vel dan vindt ik het allemaal goed te doen. Ook mijn sociale leven gaat gewoon door, maar dan vooral met vriendinnen die zelf ook kleine kinderen hebben, de kinderen spelen en wij proberen toch nog een beetje te kletsen. Ik ga niet vaak s'avonds weg omdat we vaak pas om 8 uur-half negen de boel aan kant hebben en er dan ook nog vaak het een en ander in het huishouden gedaan moet worden. Verder probeer ik mijn conditie op pijl te houden op een step-machine die we thuis hebben en door buikspieroefeningen te doen zodat ik daar ook het huis niet voor uit hoef en dat kan doen wanneer het mij het beste uitkomt. Je wordt makkelijker, je moet wel.Ik las net het verhaal van Maartje en ik denk niet dat je kunt oordelen over de drukte die kinderen met zich meebrengen in een gezin. Ik heb zelf een zoontje van net 1 en de tweede is op komst. Daarnaast werk ik drie dagen in de week, onregelmatig, mijn man werkt volledig. Ik heb tijd genoeg voor mezelf als ik dat zou willen. Mijn schoonzusje daarentegen heeft een zoontje van bijna 2, werkt veel minder dan ik, maar brengt hem regelmatig weg naar de oppas, omdat ze het zo druk heeft. Ik wil hier mee zeggen dat de een in een groot gezin het soms minder druk heeft als een ander met 1 of twee kinderen. Het is ook een manier van plannen, en prioriteiten stellen.
Ik zal mezelf ook even voorstellen. Ik ben 24 jaar en moeder van 2 zoons van 3 en 2 en een dochter van 10 maanden. En ik ben nu 12 weken zwanger van de vierde. Ik werk niet buitenshuis. Ik vind zo'n groot gezin helemaal niet druk. Het is inderdaad maar net of je zelf een beetje makkelijk bent, en ik denk dat je ook een bepaald inzicht moet hebben. Ik heb geen hulp in de huishouding, maar toch is het hier altijd schoon en netjes, ik loop nooit achter met de was ofzo. En ik ben echt niet de hele dag aan het poetsen. Ik zit veel achter de pc en doe veel leuke dingen met de kids.
Een vriendin van mij heeft maar 2 kinderen, maar die heeft altijd bergen was liggen, moet altijd stofzuigen en heeft nooit ergens tijd voor. Het is dus maar net of je een beetje efficient met je tijd omgaat.Even een reactie op Desiree. Ik denk dat je het goed doet. Ik herken mezelf wel in jou om eerlijk te zeggen. Ik ken ook mensen die twee kinderen hebben en ook daartussen is het leeftijdsverschil groot. Ze hebben op één of andere manier altijd stress nooit of weinig tijd voor huishouden en leuke dingen, terwijl ik alles gewoon rond krijg. Ik heb zelf een tweeling van 14 maanden, een dochter van twee en een half autistische zoon van 4,5 en nu momenteel ben ik 34 weken zwanger. Ik heb bewondering voor je en vind het leuk om te lezen dat er mama's zijn die, net als ik, toch voor veel dingen tijd vinden, ondanks dat ze zoveel kinderen hebben. Ook een heel goede zwangerschap en bevalling toegewenst bij deze!
Groetjes!Even nog een kleine reactie voor alle andere mama's die hier mee kletsen. Iedere ouder doet de dingen op zijn eigen manier. Goed en fout bestaat niet, vind ik. Het is natuurlijk gemakkelijk om hulp te hebben dat verlicht soms de stress van de kinderzorgen even. Anderzijds respect voor diegenen die het allemaal alleen doen. Neem mijzelf bijvoorbeeld: ik heb drie kinderen onder de 3 jaar en de vierde is onderweg. Eén van mijn kinderen is ook nog autistisch, niet echt gemakkelijk dus. Ik werk niet omdat ik dan meer afdraag aan opvang dan ik overhoud aan salaris. Mijn man is er met geluk elk weekend 36 uur, en met pech zie ik hem soms twee of drie weken niet. Ik doe het dus voornamelijk alleen. Soms wou ik ook dat ik hulp had, zoals Marieke heeft. Respect voor elke mama die zo voor zijn kinderen zorgt en ze niet in de steek laat zoals er tegenwoordig veel te veel doen.
Groet,
Wilma
- Advertentie -
- Advertentie -
Cookies op gezondheidsplein.nl
Om gezondheidsplein.nl voor jou nog makkelijker en persoonlijker te maken, gebruikt Gezondheidsplein cookies (en daarmee vergelijkbare technieken).
Met deze cookies kunnen wij en derde partijen informatie over jou verzamelen en jouw internetgedrag binnen, en mogelijk ook buiten, onze website volgen. Met deze informatie passen wij en derde partijen de website, onze communicatie en advertenties aan op jouw interesses en profiel. Daarnaast kan je door deze cookies informatie delen via social media.
Als je op "Accepteer" klikt, dan geef je Gezondheidsplein toestemming om cookies voor social media en gepersonaliseerde advertenties te plaatsen. Lees hier meer over in ons privacybeleid en cookiebeleid.
Via "Cookie Instellingen" kan je zelf ook instellen welke cookies worden geplaatst. Je kan je keuze altijd wijzigen of intrekken op ons cookiebeleid
Gezondheidsplein is partner van onder andere Dokterdokter en Ziekenhuis. Wij werken samen met verschillende medische patiëntverenigingen, beroepsverenigingen, stichtingen en medisch specialisten.
© 2024 Gezondheidsplein