Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

In therapie vanwege slecht seksleven

Verhaal door Mirjam (29)

Mirjam (29 jaar) heeft al vier jaar een relatie met Willem (30 jaar). In het begin spatte de vonken er vanaf en dat was ook goed in de slaapkamer te merken. Maar sinds twee jaar verloopt de relatie stroever, vooral op seksueel vlak. Ze vrijen niet meer, tot grote frustatie van Mirjam. 

"Een paar jaar geleden ging ik naar een psycholoog vanwege faalangst-klachten. Heel andere problemen bleken toen eigenlijk een rol te spelen. Namelijk dat ik te afhankelijk was van Willem, weinig vrienden had, me a-sociaal voelde, en weinig zelfkennis en zelfvertrouwen had. In dezelfde periode werd Willems moeder ernstig ziek en kwam te overlijden. Onze seksuele relatie werd almaar slechter. Hij wees mij zonder pardon af. Twee weken geleden stelde ik wanhopig voor om te plannen wanneer we seks zouden hebben, maar ook dat helpt niet."

Geen behoefte aan seks 

"Ik wil mijn relatie met Willem niet opgeven en heel graag samen verder. In een gesprek kwamen we erachter dat hij niet per se meer behoefte had aan seks met mij. Dat vond ik onbegrijpelijk, maar ik durfde het niet te zeggen. Ik maakte mijzelf verwijten. Dacht dat het aan mij lag dat hij niet naar mij verlangde. Na gesprekken bij de psycholoog ging ik in groepstherapie. In die periode confronteerde ik Willem ook met het feit dat we geen seks hadden. Ik vroeg hem waarom hij er geen zin in had en wat er mis was met mij. Maar hij zag het probleem helemaal niet en zei dat hij niet snapte waar ik me druk over maakte."

"Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw: hij koesterde moedergevoelens voor mij en geen seksuele. Ik begreep het niet en vond het ook een heel onbehaaglijk idee. Onze relatie werd er niet beter op en ik stelde voor om in relatietherapie te gaan. Willem had daar geen zin in. Ik zei dat ik niet meer bij hem wilde blijven als hij niets aan de situatie zou doen. Hij ging naar een psycholoog en voert sinds een jaar wekelijks gesprekken met hem. Ons seksleven wordt er ondertussen niet beter op. Willem zegt dat hij met de psycholoog over het nemen van therapie heeft gepraat. Op die manier kunnen we ons seksleven misschien weer nieuw leven inblazen, maar ik ben bang dat ik Willem niet kan overhalen. Wat moet ik in godsnaam doen om onze relatie te redden?"

"Ik wil mijn relatie met Willem niet opgeven en heel graag samen verder. In een gesprek kwamen we erachter dat hij niet per se meer behoefte had aan seks met mij. Dat vond ik onbegrijpelijk, maar ik durfde het niet te zeggen. Ik maakte mijzelf verwijten. Dacht dat het aan mij lag dat hij niet naar mij verlangde. Na gesprekken bij de psycholoog ging ik in groepstherapie. In die periode confronteerde ik Willem ook met het feit dat we geen seks hadden. Ik vroeg hem waarom hij er geen zin in had en wat er mis was met mij. Maar hij zag het probleem helemaal niet en zei dat hij niet snapte waar ik me druk over maakte."

"Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw: hij koesterde moedergevoelens voor mij en geen seksuele. Ik begreep het niet en vond het ook een heel onbehaaglijk idee. Onze relatie werd er niet beter op en ik stelde voor om in relatietherapie te gaan. Willem had daar geen zin in. Ik zei dat ik niet meer bij hem wilde blijven als hij niets aan de situatie zou doen. Hij ging naar een psycholoog en voert sinds een jaar wekelijks gesprekken met hem. Ons seksleven wordt er ondertussen niet beter op. Willem zegt dat hij met de psycholoog over het nemen van therapie heeft gepraat. Op die manier kunnen we ons seksleven misschien weer nieuw leven inblazen, maar ik ben bang dat ik Willem niet kan overhalen. Wat moet ik in godsnaam doen om onze relatie te redden?"

Verder lezen

Reacties

  • Moxie

    21 januari 2015 12:16

    Mijn vriend en ik hebben ook problemen. Als ik initiatief neem is alles "vervelend". Arm ligt niet goed, te veel drukte enz enz. Een kadootje gehad van n vriendin (een doosje met speelse voorstellen die tot seks kunnen leiden maar dat hoeft niet) en zelfs daar krijgen we ruzie over. Nu is t zo ver dat ik niet meer durf en me zeer ongemakkelijk voel tijdens de seks. Dat heb ik nooit gehad. Aan hem merk ik dat hij onzeker is in bed (vooral de gedachte "doe ik het wel goed" heeft) waardoor ik hem vaak wil bevestigen dat het goed is. Dit is voor beiden niet ontspannen. Ik klap daardoor helemaal dicht. Hij is wel bereid om hier actief mee aan de slag te gaan, therapie ed hebben we wel eens een paar sessies gehad. Dat is ook de reden dat ik nog bij hem ben. Als ik ontevreden ben en dit aangeef, en er wordt niet naar me geluisterd, dan ben ik weg. Ik denk wel dat op, vooral seksueel, dit vlak ieder zijn eigen ontwikkelings- en erkenningsfase heeft. Het is al moeilijk genoeg om toe te geven dat er een probleem is.... En dan moet je nog aan de oplossing beginnen! Kant en klare oplossingen heb ik nog niet gevonden, wij zijn nu 3,5 jaar samen en we zijn er nog steeds mee bezig.

    • rosa

      20 maart 2014 10:06

      Mijn man doet raar de laatste tijd, hij heeft geen zin in seks met mij. We zijn gezond, niet aan medicatie en ik heb nog gewoon zin in seks. Ik heb het eens duidelijk gezegd. Helaas raakt hij mij met geen vinger aan, maar hij kan wel uren masturberend naast mij liggen. Vaak ´s nachts of in de ochtend. Als ik me omdraai gaat het handje snel boven de lakens. Ik vind dit verschrikkelijk en weet niet wat ik ermee aan moet. Met mij is er verder niets mis, ik heb altijd erg genoten van seks en mis het, heel frustrerend. Ik vermoed dat hij een erectiestoornis heeft. Het is een paar keer voorgekomen dat hij tijdens de daad slap werd en toen zei hij: hij wil niet meer.

      • Wilbert

        22 januari 2015 11:30

        Wat vreselijk dat je man er niet met jou over kan praten. Seks is heerlijk om samen te beleven. Veel sterkte Rosa.

      • Nicolien

        27 maart 2005 01:00

        Ik vind dat je er wel heel erg lang en heel veel moeite voor doet. Natuurlijk moeilijk om te zeggen maar zo te lezen uit je verhaal merk ik idem dat je vriend voor jou moedergevoelens koestert.
        Dat zou ik al helemaal niet willen, ik heb het zelf een keer gehad. Een jonge jongen vond mij wel leuk, zag mij wel zitten maar ik merkte gelijk (ik voel dat heel snel aan) dat ik een soort moeder voor hem was en moest zijn en dat idee alleen al maakte me misselijk. Laat staan wat betreft de sex dat hebben we zoiezo uiteraard niet gehad.
        Ik heb tegen hem gezegd dat hij maar iemand van zijn eigen leeftijd moest zoeken en het daarbij moest houden, nooit meer gezien want ik had er toch echt geen behoefte aan.
        Zo had ik nog een keer een jongen (ook jonger) en wat bleek, zocht ook een moederfiguur, vreselijk. Idem heb ik hem maar "'gesommeerd"' iemand van zijn eigen leeftijd te zoeken en dat ik toch echt niet zijn moeder ben.
        Wat bleek (later hoorde ik) allemaal problemen met zijn familie/moeder etc etc, ik dank je de koekoek!!!
        Ik vind persoonlijk dat je er zo lang over doet en veel te lang, ik had het allang bekeken. Niet 1 maar wel 100 kerels, voor hem 10 anderen maar dat is dan wel persoonlijk.
        Dat hij niet mee wil werken zou mij al genoeg zeggen.
        Meid, stel je onafhankelijk op en ga je eigen gang, moet je eens kijken hoe snel hij bij je terugkomt.
        Lekker makkelijk toch zo voor hem iemand die het zo voortdurend naar zijn zin maakt???
        Dat vind hij wel lekker makkelijk!!!
        (moeder???
        Misschien...........,.

        Succes!!!

        • 21 maart 2005 01:00

          Gewoon een nieuwe relatie aangaan, dit is niks en je mist veel hoor! Je hele gemoedstoestand wordt in één keer een stuk vrolijker als je wel sex hebt

          • Anoniem

            14 maart 2005 01:00

            Mirjam, als voor jou de behoeftes anders liggen en praten geen doorbraak geeft dan zou je kunnen aangeven dat je voor de seks (alleen dit aspect) iemand anders gaat zoeken. Dit hoeft niets af te doen aan jullie eigen relatie. Meestal is je partner dan wel geneigd om met oplossingen te komen.

            • Theo Peters

              12 maart 2005 01:00

              Mijn reactie is:
              Als jullie beiden de relatie met je vader en moeder duidelijk hebben en deze ook in je eigen leven hebt verwerkt en je eigen ouders ook je ideale ouders mogen zijn in jouw leven, waarbij ook thuis hoort de verwerkte angsten, verwachtingen en teleurstellingen.
              Als je elkaar niet meer nodig hebt voor behoeften, dan pas is de weg open voor een fijne relatie met je zelf en ook voor elkaar, maar je moet er wel allebei aan willen werken. Veel succes

              • 26 februari 2005 01:00

                Als het niet werkt werkt het niet, ik heb zelf een relatie van bijna 2 jaar achter de rug, waar de sex ook heel wat minder in was na verloop van tijd. Het is moelijk om op te geven, maar we leefden meer als broer en zus. We zijn nu nog goede vrienden en merken nu dat er eigenlijk nooit een echt liefdevolle relatie meer geweest is na het eerste halfjaar. Ik voel me nu weer vrij. Terwijl ik het soms nog heel moeilijk mee heb dat het over is.

                • leonie

                  11 februari 2005 13:02

                  Ik krijg niet echt de indruk dat jouw vriend zich moeite wil doen om jullie relatie op dit gebied te redden. Aan een eenzijdige relatie heb je niet veel. Wellicht dat een rigoreuze beslissing van jou hem misschien wel wakker schudt en jullie relatie nieuw leven inblaast. Denk goed wat JIJ wil!!!

                  • Mike

                    09 februari 2005 01:00

                    Miriam en iedereen die dit leest.

                    Ik denk dat je eerst moet weten wat zijn verdere gevoelens zijn voor je. Houdt hij nog van je ?

                    Ik vraag dit omdat ik zo'n man ben als jou vriend en die vele andere hebben.
                    Ik heb nu een relatie met een meid waar ik heel veel van hou, echter als we in bed liggen neem ik geen intiatief. Zij heeft wat jullie ook hebben: ligt het aan mij ben ik lelijk of te dik, is hij HOMO?
                    Op alles kan ik zeggen nee nee nee
                    En ik ga ook niet vreemd, ik wil ook wel maar ik durf niet.
                    Als ik eenmaal initiatief neem vind ik het heerlijk, maar de dag erna is het weer hetzelfde liedje (ik kom ook te snel klaar trouwens)
                    Ik wil met haar verder, maar hoe ??? ik ga naar een psycholoog ik hoop dat hij mij en ons kan helpen, ik wil haar niet kwijt

                    • Emma

                      06 februari 2005 01:00

                      Mijn man wilde zo gauw als ik zwanger was ook geen sex meer. Hij zei: waarom? je bent toch al zwanger? Hij wilde niet vertellen waarom hij niet meer wilde en ik heb er veel verdriet van gehad maar later vond ik uit wat er aan de hand was: internet! Hij helpt zichzelf achter het beeldscherm want dat is veel gemakkelijker. Misschien is dit bij jullie niet het geval maar ik vind Willem wel erg egoistisch... hij kan toch wel lief voor jou zijn zonder dat hij zelf moet? Hij heeft toch ook handen en een mond?

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -