Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Door schildklierkanker liet ik me niet uit het veld slaan"

Verhaal door Ans (44)

Ans (44 jaar), moeder van drie kinderen en tegenwoordig belastingconsulente, is een echte bezige bij. Ondanks haar drukke gezinsleven en baan, staat ze het liefst iedere dag op de tennisbaan en tussendoor hobbelt ze van het ene organisatiecomité naar de andere bijeenkomst. Door niets en niemand laat ze zich uit het veld slaan. Zelfs niet door schildklierkanker die haar zeven jaar geleden trof.

Door schildklierkanker liet Ans de Kort zich niet uit het veld slaan."Tijdens mijn ziekte heb ik nooit doelloos op een stoel kunnen zitten wachten. Altijd stelde ik mezelf doelen waaraan ik me vasthield. Dit varieerde van mijn huis verven tot aan nieuwe kleding kopen voor mijn kinderen. Stil zitten was én is niks voor mij. Elke dag stapte ik vroeg uit bed, ook al voelde ik me slecht. Elke dag deed ik een make-upje op om me goed te voelen. En als het even kon, stond ik zo snel mogelijk na de behandeling alweer op de tennisbaan om een balletje te slaan met vrienden en vriendinnen. Natuurlijk, ik had minder conditie waardoor ik sluwe dropshots niet altijd haalde of de kracht had om te smashen, maar ik haalde er wel energie uit. En als je jezelf goed voelt, kun je ook goed voor anderen zijn."

Zere nek en heel erg hees

"In 2006 voelde ik ineens een knobbeltje in mijn hals. Dit samen met een rits andere klachten – heesheid, keelpijnslikklachten, aanhoudende vermoeidheid en nekklachten – was voor mij het signaal om me te laten onderzoeken. Ik was helemaal niet angstig voor het onderzoek of de uitslag daarvan. Ik voelde me zo beroerd, dat ik allang blij was dat er iets aan gedaan werd. Als je door de heesheid je niet kunt uiten, voel je je behoorlijk eenzaam. En dat gevoel wilde ik zo snel mogelijk kwijt."

"De uitslag was een fikse tegenvaller: schildklierkanker. Ik onderga daarop vier operaties waarbij mijn schildklier verwijderd wordt. Ook krijg ik zes behandelingen met radioactief jodium. Na zo'n behandeling zat ik opgesloten in mijn huis en mocht niemand in mijn buurt komen. Ook mijn man Wil en de kinderen niet. Daar komt bij dat ik drie weken voor zo’n behandeling moest stoppen met mijn schildkliervervangende medicijnen. Het gevoel dat je dán hebt, is nauwelijks te beschrijven. Ik kwam aan, voelde me opgeblazen, was doodmoe. En dan die stemmingswisselingen. Ik was niet depressief ofzo, maar die gevoelens kwamen er wel dichtbij."

"In 2006 voelde ik ineens een knobbeltje in mijn hals. Dit samen met een rits andere klachten – heesheid, keelpijnslikklachten, aanhoudende vermoeidheid en nekklachten – was voor mij het signaal om me te laten onderzoeken. Ik was helemaal niet angstig voor het onderzoek of de uitslag daarvan. Ik voelde me zo beroerd, dat ik allang blij was dat er iets aan gedaan werd. Als je door de heesheid je niet kunt uiten, voel je je behoorlijk eenzaam. En dat gevoel wilde ik zo snel mogelijk kwijt."

"De uitslag was een fikse tegenvaller: schildklierkanker. Ik onderga daarop vier operaties waarbij mijn schildklier verwijderd wordt. Ook krijg ik zes behandelingen met radioactief jodium. Na zo'n behandeling zat ik opgesloten in mijn huis en mocht niemand in mijn buurt komen. Ook mijn man Wil en de kinderen niet. Daar komt bij dat ik drie weken voor zo’n behandeling moest stoppen met mijn schildkliervervangende medicijnen. Het gevoel dat je dán hebt, is nauwelijks te beschrijven. Ik kwam aan, voelde me opgeblazen, was doodmoe. En dan die stemmingswisselingen. Ik was niet depressief ofzo, maar die gevoelens kwamen er wel dichtbij."

Juiste balans vinden

"Door de ziekte ben ik als mens veranderd. Jarenlang heb ik met veel plezier als medisch secretaresse in het Elisabeth Ziekenhuis gewerkt, maar na mijn ziekte ben ik daar niet teruggekeerd. Te veel bagage. Te veel ellende. Ik moest een nieuwe balans in mijn leven zoeken. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk. Door alle behandelingen heb ik last van hartritmestoornissen gekregen. Daarbovenop heb ik gewrichtsklachten en is mijn calciumniveau ook constant te laag. Hierdoor voel ik me rillerig, heb ik tintelingen en schieten soms de spierkrampen in mijn lijf. Tegen deze bijeffecten krijg ik pilletjes, maar het is keer op keer zoeken naar de juiste dosis."

"Opgroeiende kinderen en een ernstige ziekte is een moeilijke combinatie. Daarom heb ik een maatschappelijk werkster ingeschakeld die ons gezin leerde omgaan met de situatie en het zoeken van een goed evenwicht. Tijdens mijn ziekte heb ik mezelf de vraag gesteld: ‘Heb ik als moeder niet gefaald?’ Ik ben natuurlijk ziek geworden, waar ik niks aan kan doen. Maar heb ik mijn dochters en zoon wel de handvatten meegegeven die ze nodig hebben als kind. Ik twijfelde. Stel, als mijn kinderen ouder zijn en ze komen in de problemen en dat je dan als moeder te horen krijgt: ‘Jij was ziek, jij was er nooit voor ons.’ Dat wilde ik voor zijn door een professional in te schakelen die hen aandacht en uitleg kon geven als ik dat even niet kon. Dit gaf mij een goed gevoel!"

"Door de ziekte ben ik als mens veranderd. Jarenlang heb ik met veel plezier als medisch secretaresse in het Elisabeth Ziekenhuis gewerkt, maar na mijn ziekte ben ik daar niet teruggekeerd. Te veel bagage. Te veel ellende. Ik moest een nieuwe balans in mijn leven zoeken. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk. Door alle behandelingen heb ik last van hartritmestoornissen gekregen. Daarbovenop heb ik gewrichtsklachten en is mijn calciumniveau ook constant te laag. Hierdoor voel ik me rillerig, heb ik tintelingen en schieten soms de spierkrampen in mijn lijf. Tegen deze bijeffecten krijg ik pilletjes, maar het is keer op keer zoeken naar de juiste dosis."

"Opgroeiende kinderen en een ernstige ziekte is een moeilijke combinatie. Daarom heb ik een maatschappelijk werkster ingeschakeld die ons gezin leerde omgaan met de situatie en het zoeken van een goed evenwicht. Tijdens mijn ziekte heb ik mezelf de vraag gesteld: ‘Heb ik als moeder niet gefaald?’ Ik ben natuurlijk ziek geworden, waar ik niks aan kan doen. Maar heb ik mijn dochters en zoon wel de handvatten meegegeven die ze nodig hebben als kind. Ik twijfelde. Stel, als mijn kinderen ouder zijn en ze komen in de problemen en dat je dan als moeder te horen krijgt: ‘Jij was ziek, jij was er nooit voor ons.’ Dat wilde ik voor zijn door een professional in te schakelen die hen aandacht en uitleg kon geven als ik dat even niet kon. Dit gaf mij een goed gevoel!"

Spreekuur voor schildklierpatiënten

"In 2011 dacht ik mijn leven weer aardig op de rit te hebben. Ik werkte weer acht uur in de week, nu als belastingconsulente bij een fiscaal advies bureau, en maakte weer leuke vakantiereisjes en genoot nog meer van alles om me heen. Totdat ik plotseling hevige rugpijn kreeg en daardoor niet meer kon zitten. De oorzaak: blaaskanker. Vijf dagen na de diagnose ging ik onder het mes en kon de tumor succesvol verwijderd worden. Deze nieuwe tegenslag sloeg een gat in mijn zelfvertrouwen. Ik dacht heel vaak: Met dit lijf kan ik toch geen vijfenzestig worden."

"Inmiddels heeft die onzekerheid weer plaats gemaakt voor zelfvertrouwen. What doesn’t kill you makes you stronger, zo zeg ik maar. Dit probeer ik ook andere schildklierkankerpatiënten bij te brengen. Daarom houd ik sinds vijf jaar elke woensdagavond tussen 20.00 en 21.30 een telefonisch spreekuur voor hen. Het is wel een grote stap om te bellen. Mensen kruipen toch liever anoniem achter hun computer om informatie op te zoeken. Maar daar blijft het toch vaak beperkt tot een beschrijving van de ziekte. Ik krijg dan ook veel vragen over het mentale en maatschappelijke aspect van schildklierkanker. Bijvoorbeeld: wat moet ik doen als mijn baas zegt dat ik op therapeutische basis weer aan het werk moet, maar zelf voel dat ik er nog niet klaar voor ben?"

"Anderen helpen verrijkt mijn leven. Daarom zette ik ook tijdens mijn ziekte een actie op touw om de PET-Probe in Nederland te houden. Dat is een metalen staafje dat reageert op radioactiviteit en kan heel gericht gezwellen en uitzaaiingen opsporen. De chirurg kan met ogen en oren op zoek naar kwaadaardig weefsel dat verwijderd kan worden. Ik was één van de eersten in Nederland die met dit apparaat geopereerd werd. Het heeft me een tweede kans gegeven en dat gun ik anderen ook. Zo’n PET-Probe is een uitstekend alternatief voor de traditionele chirurgie, maar wel kostbaar. Voor het VUmc heb ik ruim veertigduizend euro ingezameld om zo’n PET-Probe aan te schaffen. Natuurlijk kostte die missie bloed, zweet en tranen, maar het mooie is: enthousiasme werkt aanstekelijk. Heel mijn woonplaats kwam in beweging. De tennisclub gaf steun, scholen organiseerden sponsoractiviteiten en tien dorpsgenoten liepen de New York-marathon."

"In 2011 dacht ik mijn leven weer aardig op de rit te hebben. Ik werkte weer acht uur in de week, nu als belastingconsulente bij een fiscaal advies bureau, en maakte weer leuke vakantiereisjes en genoot nog meer van alles om me heen. Totdat ik plotseling hevige rugpijn kreeg en daardoor niet meer kon zitten. De oorzaak: blaaskanker. Vijf dagen na de diagnose ging ik onder het mes en kon de tumor succesvol verwijderd worden. Deze nieuwe tegenslag sloeg een gat in mijn zelfvertrouwen. Ik dacht heel vaak: Met dit lijf kan ik toch geen vijfenzestig worden."

"Inmiddels heeft die onzekerheid weer plaats gemaakt voor zelfvertrouwen. What doesn’t kill you makes you stronger, zo zeg ik maar. Dit probeer ik ook andere schildklierkankerpatiënten bij te brengen. Daarom houd ik sinds vijf jaar elke woensdagavond tussen 20.00 en 21.30 een telefonisch spreekuur voor hen. Het is wel een grote stap om te bellen. Mensen kruipen toch liever anoniem achter hun computer om informatie op te zoeken. Maar daar blijft het toch vaak beperkt tot een beschrijving van de ziekte. Ik krijg dan ook veel vragen over het mentale en maatschappelijke aspect van schildklierkanker. Bijvoorbeeld: wat moet ik doen als mijn baas zegt dat ik op therapeutische basis weer aan het werk moet, maar zelf voel dat ik er nog niet klaar voor ben?"

"Anderen helpen verrijkt mijn leven. Daarom zette ik ook tijdens mijn ziekte een actie op touw om de PET-Probe in Nederland te houden. Dat is een metalen staafje dat reageert op radioactiviteit en kan heel gericht gezwellen en uitzaaiingen opsporen. De chirurg kan met ogen en oren op zoek naar kwaadaardig weefsel dat verwijderd kan worden. Ik was één van de eersten in Nederland die met dit apparaat geopereerd werd. Het heeft me een tweede kans gegeven en dat gun ik anderen ook. Zo’n PET-Probe is een uitstekend alternatief voor de traditionele chirurgie, maar wel kostbaar. Voor het VUmc heb ik ruim veertigduizend euro ingezameld om zo’n PET-Probe aan te schaffen. Natuurlijk kostte die missie bloed, zweet en tranen, maar het mooie is: enthousiasme werkt aanstekelijk. Heel mijn woonplaats kwam in beweging. De tennisclub gaf steun, scholen organiseerden sponsoractiviteiten en tien dorpsgenoten liepen de New York-marathon."

Pluk de dag

"Afgelopen winter had ik de griep zo erg te pakken, dat ik twee weken in het ziekenhuis belandde. Dat leert me dat ik op tijd gas terug moet nemen. Kijk, de schildklierkanker gaat bij mij nooit meer helemaal weg; het is chronisch. Ik pluk daarom de dag en haal eruit wat erin zit. Er ligt nog zoveel moois op mijn pad."

Dit interview is tot stand gekomen in samenwerking met stichting Schildklier Organisaties Nederland (SON)

"Afgelopen winter had ik de griep zo erg te pakken, dat ik twee weken in het ziekenhuis belandde. Dat leert me dat ik op tijd gas terug moet nemen. Kijk, de schildklierkanker gaat bij mij nooit meer helemaal weg; het is chronisch. Ik pluk daarom de dag en haal eruit wat erin zit. Er ligt nog zoveel moois op mijn pad."

Dit interview is tot stand gekomen in samenwerking met stichting Schildklier Organisaties Nederland (SON)

Terug naar het begin

Reacties

  • Schildje

    27 november 2017 01:58

    Hoi Ans,
    Ik ben Anna, nu 71. In 1972 geopereerd aan een te snel werkende schildklier. Was daarvoor doodziek, ik kon niet blijven zitten, liep buiten en slikte 15 soorten tabletten. En was helemaal de kluts kwijt.

    Had twee kleine kinderen die bij familie waren. Na de operatie geen medicijnen meer en kreeg weer een normaal figuur. Vijf jaar geleden zo moe en veel zwaarder. Bleek mijn schildklier te zijn. Die werkte te langzaam.

    Slik nu 5 jaar Thyrax. Met alle klachten van dien. De waarde zijn goed, dus neem ook cholesterol. Tegen suiker aan. Wilde ermee stoppen. Maar de dokter zei nee. Ik moet ze blijven innemen. Heb wel energie, maar toch heel vaak lichamelijke klachten. Inderdaad blijven innemen, de waarde zijn goed.
    Groeten, Anna

    • Conny

      08 mei 2016 10:48

      Bij deze wil ik zeggen dat er sinds maart 2015 bij mij een trage schildklier is ontdekt, omdat ik ruim 25 kilo aangekomen was vanaf juli 2014 tot maart 2015.
      In juli 2014 ben ik gestopt met roken en toen kwamen de klachten.
      Nu zit ik aan euthyrox, eerst een jaar op 100 mcg, maar ik voelde me zo opgefokt en had een kloppende keel dus sinds een maandje zit ik op 75 mcg. Toch voel ik me niet goed.
      Ik heb last van veel gewrichtspijn in mijn rug en benen. Ik kan moeilijk bukken en het lijkt net of iemand mijn keel dichtknijpt. Ik ben zo benauwd en het is net of er iets zit. Het extra gewicht krijg ik er niet af, wat mij dusdanig erg frustreert. Ik ben veranderd in korte tijd van een actieve dame tot een hoopje ellende. Mijn lichaam is erg verouderd. Wat kan ik doen?

      • Anous

        02 juni 2016 14:44

        Jee wat een bekend verhaal. Ik ben eind januari gestopt met roken. Moe, moe en nog eens moe. Ik heb al jaren last van mijn onderrug, maar het lijkt of de klachten steeds erger worden (ik kom de trap met moeite op en als ik boven ben moet ik even gaan zitten). Zelfs een douche is te veel. Ik ben vijftien kilo aangekomen. Dus toch maar eens naar de dokter. Ja hoor, te hoog TSH 6,7. Pff, nu moet ik drie maanden wachten om nog eens te prikken. Ik ben kapot.

        • Conny

          08 juni 2016 12:05

          Ik snap niet dat ze je drie maanden laten wachten. Schande. Ik zat op 100mcg, toen 75 mcg en nu op 88mcg. Nog steeds is de schildklier niet goed ingesteld en ik word er moedeloos van.

      • Mary an

        14 januari 2016 16:30

        Hallo,
        Ik ben van 1960 en heb een te traag werkende schildklier en ben ook wel zekers 11 kilo gegroeid, maar ik krijg het er niet meer af. Mag je met een traag werkende schildklier wel maaltijdvervangers gebruiken? Is er iemand die die ook weet ?
        Liefs Mary an

        • Conny

          07 augustus 2015 19:38

          Wat heb je dit goed uitgelegd, ikzelf heb sinds een aantal maanden last van trage schildklier en kom alleen maar bij, in 1 jaar tijd 25 kilo erbij en daarbij was ik ook 1 jaar geleden gestopt met roken, maar ik heb dus ook last van tintelende handen en tenen, die voelen zo dood aan allemaal en opvliegers heb ik ook, ik wil zo graag afvallen want weet niet wat ik doe als ik alleen maar ga aankomen terwijl ik normaal en gezond eet. Mijn keel voelt dagelijks alsof iemand hem dichtknijpt en ben dus erg benauwd. En met die hitte en lange wandelingen wat ik altijd doe, kan ik ook niet meer opbrengen. Ik hoop dat de medicijnen die ik heb gaan aanslaan en zorgen dat ik afval want ik weet me geen raad.

          • Roos

            09 november 2014 14:17

            Goed van jou dat je het allemaal opschrijft en dat wij dat mogen lezen. Ik heb ook al 9 jaar een schildklieraandoening maar nog nooit naar een specialist geweest. Binnenkort krijg ik een afspraak met een specialist dus ik ben benieuwd (ik ben van 1963). Ik hoop dat het nu goed met je gaat.
            Liefs Roos

            • Griet

              30 september 2014 19:04

              Goed van jou allemaal. Fijn dat er zulke vrouwen zijn. Ik heb het ook aan mijn schildklier. Ik ben er wat druk door maar heb er verder weinig last van (ik ben van 1935). Gaat het nu goed met jou?

              • Thea

                17 juli 2013 22:45

                Geweldig Ans, wat zijn wij trots op jou! Geweldig om jou in ons midden te hebben.

                Thea,
                Schildklier werkgroep Brabant

                • Thea

                  01 juli 2013 13:44

                  Geweldig Ans, wat zijn wij trots op jou! Geweldig om jou in ons midden te hebben.

                  Thea,
                  Schildklier werkgroep Brabant

                  .
                  - Advertentie -
                  - Advertentie -