Gezondheidsplein is een informatieve website over gezondheid. De gezondheidsinformatie op deze website staat los van eventueel getoonde advertenties.

"Mijn vriendin verwaarloost zichzelf"

Verhaal door Leontien (29)

Leontien (29) maakt zich zorgen om haar vriendin Femke (ook 29). Femke's relatie is een aantal weken uit en sindsdien verwaarloost ze zichzelf. Femke gaat niet meer naar haar werk, eet ongezond, is depressief en wil niets meer weten van Leontien. Lees hier haar verhaal en wie weet kan jij Leontien raad geven.

"Ik ken Femke van mijn studententijd. We deden dezelfde opleiding en kwamen elkaar regelmatig tegen in het uitgaansleven. We werden vriendinnen. Nadat we allebei afstudeerden, hielden we contact. Af en toe aten we bij elkaar of gingen we een avondje stappen. Toentertijd ontmoette ik mijn huidige vriend. Femke en ik spraken nog steeds regelmatig af. Een vriendin is erg belangrijk en die moet je niet laten stikken als je eenmaal een vriendje hebt, vind ik. Femke had het vaak over verliefd zijn. Ze had af en toe een los-vastrelatie, maar ze was wel op zoek naar wat vastigheid. De meeste jongens die ze ontmoette wilden dit niet en zo werd ze een aantal keren gedumpt. Meestal zat ze dan even in de put. Ik probeerde haar zoveel mogelijk op te vrolijken door leuke dingen met haar te doen. Dit hielp vaak wel en al snel was ze haar net verbroken relatie vergeten. 

Een aantal maanden geleden gingen we samen op vakantie naar Malta. Zon, zee, lekker eten en mooie mannen waren de ingrediënten van een leuke vakantie. Die mooie mannen waren niet aan mij besteed, ik had immers een vriend in Nederland. Maar Femke werd verliefd op Robert. Hij woonde in dezelfde plaats als Femke en was samen met zijn zus in Malta. De laatste week van de vakantie deden we veel dingen samen. Femke en Robert waren in de wolken en ik vermaakte me prima met zijn zus. Als Femke en Robert samen uit gingen, gingen zijn zus en ik stappen of lekker uit eten. Maar aan een vakantie komt altijd een einde. Robert en Femke spraken af elkaar in Nederland te blijven zien en dit gebeurde ook. Een paar weken later was Femke nog steeds in de wolken. Ze had het gevoel alsof ze de ware had gevonden. Ze voelde zich prettig bij hem en kon volgens haar alles met hem delen. Als ik haar zag straalde ze helemaal. Tot ik een paar weken geleden een telefoontje van haar kreeg. Femke klonk totaal overstuur, huilde en vroeg of ik alsjeblieft bij haar langs wilde komen. Eenmaal bij haar aangekomen vertelde ze me dat Robert het had uitgemaakt. Zomaar, van de een op de andere dag had hij haar verteld dat hij niet meer verliefd op haar was. Femke had hem nog proberen om te praten, maar hij bleef bij zijn standpunt.

Totaal overstuur was ze. Ik heb tot diep in de nacht met haar zitten praten. Ze huilde veel en begreep niet waarom haar liefde voor Robert niet beantwoord werd. De dagen daarna ben ik nog een paar keer bij haar langs geweest. Ik belde haar sowieso iedere avond om te kijken hoe het met haar ging. Ik kreeg het idee dat het steeds iets beter met haar ging. Na een week ging ze alweer uit met andere mannen. Eigenlijk had ik toen al moeten inzien dat dit vluchtgedrag van haar was. Ze had haar verbroken relatie nog lang niet verwerkt.

Het verwaarlozen wordt steeds erger

Tot nu toe is het alleen maar slechter gegaan met Femke. Ze gaat niet meer naar haar werk, wil niemand zien en zit diep in de put. Het dringt nu pas tot haar door wat ze allemaal mist nu ze Robert niet meer heeft. Ik probeer met haar te praten, maar ook dit wil ze niet. Ze sluit zich op in haar huis, doet niet open als ik aanbel en komt niet meer buiten. Af en toe kijk ik door het keukenraam naar binnen om te kijken of ze nog wel leeft. Ik ben doodsbang dat ze zichzelf iets aandoet. Haar huis ziet er ook verschrikkelijk uit: het is er vies, er staat afwas van een paar weken en er liggen pizzadozen verspreid over de grond.

Toen ik laatst bij haar aanbelde deed ze gelukkig wel de deur voor me open. Ze zag er verwaarloosd uit. Volgens mij had ze al een paar dagen niet gedoucht. Zwarte kringen onder haar ogen lieten zien dat ze weinig slaap had gehad. Ik vroeg haar of ze wilde praten, maar ik mocht niet naar binnen. Ze kon het zelf wel oplossen zei ze. De vrolijke Femke van een aantal maanden geleden was ver te zoeken. Ik wil haar heel graag helpen, maar weet niet hoe. Ieder contact dat ik met haar probeer te maken kapt ze af. Ze wil er niets van weten. Heeft iemand tips voor mij om mijn vriendin weer op het goede pad te krijgen?"

Tot nu toe is het alleen maar slechter gegaan met Femke. Ze gaat niet meer naar haar werk, wil niemand zien en zit diep in de put. Het dringt nu pas tot haar door wat ze allemaal mist nu ze Robert niet meer heeft. Ik probeer met haar te praten, maar ook dit wil ze niet. Ze sluit zich op in haar huis, doet niet open als ik aanbel en komt niet meer buiten. Af en toe kijk ik door het keukenraam naar binnen om te kijken of ze nog wel leeft. Ik ben doodsbang dat ze zichzelf iets aandoet. Haar huis ziet er ook verschrikkelijk uit: het is er vies, er staat afwas van een paar weken en er liggen pizzadozen verspreid over de grond.

Toen ik laatst bij haar aanbelde deed ze gelukkig wel de deur voor me open. Ze zag er verwaarloosd uit. Volgens mij had ze al een paar dagen niet gedoucht. Zwarte kringen onder haar ogen lieten zien dat ze weinig slaap had gehad. Ik vroeg haar of ze wilde praten, maar ik mocht niet naar binnen. Ze kon het zelf wel oplossen zei ze. De vrolijke Femke van een aantal maanden geleden was ver te zoeken. Ik wil haar heel graag helpen, maar weet niet hoe. Ieder contact dat ik met haar probeer te maken kapt ze af. Ze wil er niets van weten. Heeft iemand tips voor mij om mijn vriendin weer op het goede pad te krijgen?"

Verder lezen

Reacties

  • J.Ridder

    24 januari 2014 14:30

    Het is heel moeilijk iemand te berijken die in een diep dal zit.
    Ze lost het zelf wel op zegt ze.
    Misschien is dat ook wel zo. In de meeste gevallen is het verstandig hulp te zoeken. Probeer haar te laten inzien dat het verstandig is het roer om te gooien.
    Realiseer je wel dat je veel geduld uit moet oefenen om haar te berijken.De wil van uit jouw kant is er wel, maar nu de wilskracht nog.hoe moeilijk het ook is blijf volhouden.Dit heeft tijd nodig.Uiteindelijk moet ze zelf tot inzicht komen. Blijf proberen haar een stukje inzicht te geven. Ik kan je het volgende adres van harte aanbevelen,
    www.bianca-johan.org
    Veel sterkte.
    Liefde overwint alles.

    • Suus

      24 januari 2014 14:30

      Ik kan het me voorstellen dat het heel moeilijk is een goede vriendin zo te zien. Het is ook heel moeilijk om het leven weer op te pakken als je net denkt eindelijk je liefde te hebben gevonden, daar kan ik over meepraten. Ze moet weer een doel in haar leven proberen te vinden en dat kan tijd kosten. Jij of iemand anders moet haar daarbij proberen te helpen. Dat is heel moeilijk als ze niet wil,maar blijf het proberen.Ik hoop dat ze eens weer een doel in haar leven vindt. Waarschijnlijk zal ze dan pas weer zin krijgen in het leven. Ik hoop je hiermee een beetje geholpen te hebben. Hou vol!

      • janneke g.

        24 januari 2014 14:30

        Gelijk stappen ondernemen...oftewel bellen met het Riagg!!! Je hebt genoeg voor je vriendin gedaan maar nu is het aan haar om verder te gaan.... misschien is er een crisiscentrum bij jullie in de buurt die je informatie kan geven hoe je dit soort problemen kan oplossen. Niet langer laten doorsukkelen, anders ga je er misschien ook zelf aan onderdoor!!! Sterkte, ook met je vriendin.

        • marie

          24 januari 2014 14:30

          Misschien helpt om een soort afleiding te zoeken. Dingen te gaan doen die ze eerder leuk vond om te doen. Probeer het met positieve peptalk. Of wandelingen in het bos.het is in ieder geval beter dan de hele tijd maar binnen zitten dat maakt de liefdesverdriet er ook niet beter op. Ik zou gewoon doorzetten ook al heeft het tijd nodig. Ze heeft de kans nodig om het te verwerken maar als iemand dat alleen doet en zichzelf verwaarloosd dan is dat inderdaad geen goed teken. Steun kan heel belangrijk zijn maar dan moet ze er wel voor open staan anders heeft het weinig zin.

          • Jordi

            24 januari 2014 14:30

            Ik heb een min of meer vergelijkbare situatie meegemaakt met mijn ex-vriendin. De liefde die ik voor haar voelde werd op een gegeven moment ook niet meer beantwoord. Ben er ook een lange tijd kapot van geweest en het houdt me nog steeds wel bezig. Alleen mijn reactie hierop was dat het me alleen maar meer motivatie gaf om met m'n carriere bezig te gaan, nieuwe mensen te ontmoeten weer lekker uitgaan. Ondanks dat ik erg mis wat ik had wordt mijn drijfveer om er wat van te maken met elk klein succesje dat ik boek alleen maar weer groter. Daar ben ik mijn energie uit gaan halen. Je ex-partner interesseert het vaak toch niet hoe het nu met je is, dus laat ik liever zien dat het goed gaat in plaats van af te glijden.

            De kracht om je niet gek te laten maken schuilt in jezelf!! Het is makkelijk om depressief te worden maar het geeft heel wat meer zelfvertrouwen om daar tegen te vechten. Het is de enige manier om jezelf te helpen.....

            • Net

              24 januari 2014 14:30

              Beste Leontie en Femke,

              Zo herkenbaar, het gevoel van Femke.

              Mijn idee:
              Dat Robert het uitmaakte is een verdrietig feit, maar niet het probleem!
              Waarschijnlijk is de pijn hierdoor naar boven gekomen, maar dit had ook in een andere situatie kunnen gebeuren.

              Nadat een soortgelijk gevoel en gedrag bij mij omhoog waren gekomen in mijn leven, waarbij ik tevens rationeel zag dat deze intense pijn niet volledig paste bij de gebeurtenis, ben ik op zoek gegaan
              naar de oorzaak, daarna naar een manier dit op te lossen. Lijkt gemakkelijker dan dat het klinkt, zit nog in het proces, maar heb vertrouwen dit voor eens en voor altijd op te KUNNEN lossen! Dit kost veel LEF, DOORZETTINGSVERMOGEN en VERTROUWEN in je eigen kracht.
              Na het lezen van het boek: De herontdekking van het ware zelf, Ingeborg Bosch waarin zei verteld over : Past Reality Integration therapie, gaat voor mij de zon weer feller schijnen en ben ik minder bang voor ANGST!

              Liefs

              • Femke

                24 januari 2014 14:30

                Probeer haar over te halen met jou naar haar huisarts te gaan, voor afspraak GGZ bij jullie in de buurt.
                Die kunnen haar verder helpen om te praten met een psycholoog, misschien helpt dat.
                Sterkte en succes

                • Naatje

                  24 januari 2014 14:30

                  Ik denk ook inderdaad dat het dieper zit dan alleen de liefdesverdriet.
                  Meerdere mensen hebben liefdesverdriet, maar als dat het enige is... zouden ze daar anders mee om gaan dan jouw vriendin doet.
                  Ik denk dat ze met een bepaalde onzekerheid kampt. En dan is een partner heel fijn, dan krijg je een soort van bevestiging.
                  Dat je wel een leuke meid hebt, als bewijs dat de jongen met je een relatie wil.
                  Het is belangrijk om uit te zoeken waar die onzekerheid vandaan komt.
                  Ik kan me bijna niet voorstellen dat je zo down raakt, alleen om liefdesverdriet. Of ze kan moeilijk met teleurstellingen omgaan. Zichzelf te fixeert om 1 ding... misschien wou ze een doel voor ogen hebben een doel om voor te gaan. Misschien heeft ze als vrijgezel zijnde dat niet.
                  Ik zou haar een brief schrijven. En er inzetten dat je haar ongelooflijk mist en het je zeer doet om haar zo te zien. En dat je altijd voor dr klaar staat. Zo hoef je ook niet bang te zijn dat ze de deur niet voor je los doet...
                  Alleen dan nog hopen dat ze de deur open doet. Maar op papier kan je er over nadenken wat je het beste kan zeggen, en hoe je iets tactisch kan brengen.
                  Ik hoop dat je eruit komt, en dat je vriendin snel weer boven water komt!!! Liefs

                  • cobie

                    24 januari 2014 14:30

                    Hallo, Liefdesverdriet is een intens gevoel van pijn. Sommige mensen sluiten zich op, anderen vluchten. Ik vluchtte en vlucht nog steeds. Het is moeilijk om je vriendin te helpen. Niemand kan dat omdat niemand die pijn kan weg doen nemen. Het is een proces, net als rouwen. Ik denk wel dat jij een hele goede vriendin bent. Dat je toch kijkt hoe het met haar is ook al mag je niet naar binnen. Blijf dat doen want idd er zijn mensen die zijn zo verdrietig dat ze niet meer weten wat te doen en de zin van alles niet meer zien. Misschien heeft ze familie of iemand die ze ook erg vertrouwd en haar na staat, maar hoe dan ook, niemand kan de pijn weg nemen. Bij de een duurt de pijn wat langer dan bij een andere en het ligt er maar net aan hoe sterk iemand is. Jij kent je vriendin, dus ga op dat af samen met je gevoel. De tijd moet de pijn verzachten of ze moet weer iets hebben, een reden om weer haar leven op te pakken. Wat die reden zou moeten zijn is voor elk verschillend. Ik leef met jullie mee want ook ik zit in dezelfde situatie als je vriendin. Niemand kon me helpen. Toen heb ik een vriend gekregen en ik leefde weer. Sinds kort is dat over dus moet weer alle pijn herbeleven. Geloof me, die pijn gun je niemand, maar toch overkomt vele dat van ons. Blijf haar opzoeken, probeer iets te zoeken of iemand die haar kan laten lachen. Ken je vriendin en handel. Veel succes. Groetjes van ook een verdrietige ziel

                    • annet van de laar

                      24 januari 2014 14:30

                      Vorig jaar is mijn lieve vriendin Bianca overleden aan hoe kan het ook anders Borstkanker ik heb haar maar 4 jaar gekend maar het was een hele intensieve vriendschap veel wandelen fietsen saunabezoek sporten lachen klagen over onze mannen en ook veel huilen omdat we beiden wisten hoe dit zou aflopen ze is in juni 2007 overleden en vier maanden daarna kreeg ik te horen dat mijn nicht dezelfde ziekte had gelukkig heeft zij het grote geluk dat ze nog een goede kans heeft op genezing nu ben ik een jaar verder en het is weer de maand van pink ribbon het is onvoorstelbaar hoe het zoms voelt als een aanval van pijn en verdriet en het gemis is heel erg groot ik hoop toch zo dat er ooit een middel gevonden word om andere vrouwen en hun gezinnen die vaak veel te jong zijn dit leed te besparen ik blijf hopen dat die ene dag komt

                      .
                      - Advertentie -
                      - Advertentie -